- Editorial | Η ακροδεξιά ως ισότιμος συνομιλητής της «δημοκρατικής» δεξιάς
- Σκανδαλολογία – Διαφθορά και Ακροδεξιά προπαγάνδα: Για το «ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς»
- Από το Brexit στην ακροδεξιά Ευρώπη
- Υπόθεση Νίκου Γεωργιάδη: ένα ελάχιστο δείγμα συνεργίας και συγκάλυψης του αστικού μηχανισμού
- Νέα Ζηλανδία: η διάχυση της ισλαμοφοβίας και πώς πριμοδοτείται
- Πειραιάς – Πέραμα – Καλλιθέα: Γειτονιές ενάντια στο φασισμό
- Η δίκη της φασιστικής ενέδρας της 26ης Μάη και η ανάγκη αντιφασιστικού αγώνα στην εκπαιδευτική κοινότητα
Editorial
Η ακροδεξιά ως ισότιμος συνομιλητής της «δημοκρατικής» δεξιάς
Για άλλη μια φορά ο κόσμος του «δημοκρατικού τόξου» έπεσε από τα σύννεφα. Παρ` όλες τις ενδείξεις το ακροδεξιό ουγγρικό κόμμα του Ορμπάν παρέμεινε στους κόλπους του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Οι βαρύγδουπες εξαγγελίες για απομόνωση της ακροδεξιάς έμειναν στα χαρτιά. Μετά από «αυστηρές παρατηρήσεις» η οριστική απόφαση θα παρθεί μετά τις Ευρωεκλογές του Μαΐου.
Θα ήταν λάθος να αποδοθεί αυτή κίνηση σε ένα τακτικτίστικο ελιγμό της Ευρωπαϊκής Δεξιάς. Προφανώς ο κίνδυνος της προσχώρησης του Ορμπάν στη συμμαχία Λεπέν – Σαλβίνι και η πιθανότητα να μην έχει την απόλυτη πλειοψηφία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η στρατηγική συμμαχία Δεξιάς – Σοσιαλδημοκρατίας έπαιξαν το ρόλο τους. Καμιά αντίστοιχη απόφαση δεν θα μπορούσε να παρθεί αν δεν υπήρχε μια κρίση στρατηγικής στο αστικό μπλοκ και το κρυφοκοίταγμα στις ακροδεξιές προτάσεις. Η «ασθένεια» που έχει κυριαρχήσει στο σώμα της Μ. Βρετανίας παραλύει μπρος στο αδιέξοδο του Brexit, μεταφέρεται στο Ευρωπαϊκό κέντρο. Η προοπτική ενός νέου κύκλου ύφεσης την ώρα που οι ΗΠΑ συνεχίζουν την πολιτική κρατικής χρηματοδότησης με χαμηλά επιτόκια, αυξάνουν τη νευρικότητα στη Γερμανία και Γαλλία.
Θα πρέπει να πάψουμε να διαβάζουμε ως «καπρίτσια» και «λάθη που διορθώνονται» διάφορα αντίστοιχα φαινόμενα. Το Brexit και η άνοδος Τραμπ δεν είναι μια «λανθασμένη», στιγμιαία αντίδραση που έχει ξεφύγει από τον αστισμό. Η ευρωπαϊκή ακροδεξιά δεν είναι κάποιες «ακραίες», μειοψηφικές φασιστικές ομάδες που αποτελούν «τα σκυλιά των αφεντικών». Ολοένα και περισσότερο προσπαθούν να προσαρμοστούν στο πρόβλημα της διακυβέρνησης δείχνοντας στην τάξη που υπηρετούν πως έχουν το επιτελείο και είναι ικανοί να προχωρήσουν στο αντιδραστικό ξήλωμα όλου του παλιού δημοκρατικού κοινωνικού συμβολαίου.
Η συντριπτική επίθεση που δοκιμάζει η κυβέρνηση Ορμπάν στην εργατική τάξη με το νέο νόμο απλήρωτων υπερωριών, αναβάθμισε την αξία της ουγγρικής κυβέρνησης στην παγκόσμια αστική τάξη. Πλέον η ακροδεξιά παύει να αποτελεί μια συμπληρωματική δύναμη που «πιέζει» προς το ρατσισμό και αντικομμουνισμό αλλά προσπαθεί να αποδείξει πως αυτός ο δρόμος είναι ο πιο αποτελεσματικός στη συντριβή του ταξικού εχθρού της αστικής τάξης.
Είναι σημαντικό να δούμε πως η αναβάθμιση της ακροδεξιάς στην παγκόσμια πολιτική σκηνή δεν έχει προέλθει μέσα από τη συντριβή των δυνάμεων της εργασίας αλλά την αναποτελεσματικότητα του «δημοκρατικού» δρόμου. Παρ` όλες τις σαρωτικές επιθέσεις στους εργαζόμενους και τη νεολαίας από τα προγράμματα αντιμετώπισης της κρίσης, όχι μόνο δεν υπάρχει κερδοφόρα διέξοδος για το κεφάλαιο αλλά έχουν προκύψει «πειράματα» αριστερής, ρεφορμιστικής διαχείρισης. Τα κινήματα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, οι αντιφασιστικές δράσεις ακόμα και οι εργατικές κινητοποιήσεις ακόμα και στο πρώην Ανατολικό Μπλοκ, όπως αυτές στην Ουγγαρία, δείχνουν πως υπάρχει ένα ζωντανό, πολιτικό εργαστήριο στους κόλπους της εργασίας. Για να μπορούν να ξεφύγουν από τα προηγούμενα αδιέξοδα θα πρέπει να «τσακίσουν» τις πολιτικές υποχωρήσεις στα «πατριωτικά»» και «εθνολαϊκά» μέτωπα που λειτουργούν σαν Δούρειος Ίππος της αστικής πολιτικής.
Η προοπτική, λοιπόν, δεν βρίσκεται στην πρόσδεση στα ρεφορμιστικά αδιέξοδα της συμβιβαστικής διαχείρισης. Πολύ περισσότερο δεν υπάρχει καμία προοπτική για τις πληβείες τάξεις μέσα από την εμπιστοσύνη στο «Δημοκρατικό Τόξο». Μοναδική διέξοδος μπορεί να βρεθεί μέσα από τη σύνταξη Κομμουνιστικής στρατηγικής που θα υπερβεί τις ενδοκινηματικές αντιθέσεις. Ο καλύτερος τρόπος απόδειξης της Επαναστατικής Στρατηγικής δεν βρίσκεται στο να «πυροβολείς» την συμβιβασμένη πτέρυγα, αλλά να αντιμετωπίζεις αποτελεσματικά το μοναδικό και ουσιαστικό εχθρό σου: τις δυνάμεις του αστικού μπλοκ.