- Editorial | Η ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Βενεζουέλα, η ακροδεξιά κλιμάκωση και το εργατικό κίνημα
- Για τον πατριωτισμό και τον όψιμο αντι-ιμπεριαλισμό
- Μακεδονικό: Τα πήλινα πόδια του εθνικισμού
- 23 χρόνια από τα Ίμια: Έλληνες – Τούρκοι – Μακεδόνες – Αλβανοί ενάντια στον πόλεμο και τον εθνικισμό
- Η αντεπανάσταση στην Βενεζουέλα δεν θα περάσει
- Ο εθνικισμός ραγίζει στην Ευρώπη: Αντιπαραθέσεις και αδιέξοδα στην Ιταλία
- Ο εθνικισμός ραγίζει στην Ευρώπη: Στην Ουγγαρία οι πρώτες απαντήσεις στην ακροδεξιά πολιτική του Ορμπάν
- Στο δρόμο για την 5η Οργανωτική Ολομέλεια της ΟΡ.Μ.Α.
- Η διεθνιστική εκδήλωση – συζήτηση στην Καλλιθέα
Editorial
Η ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Βενεζουέλα, η ακροδεξιά κλιμάκωση και το εργατικό κίνημα
Ο σχεδιασμός της επέμβασης των αμερικανικών δυνάμεων είναι ένα παραπάνω σκαλοπάτι στην επίθεση του ιμπεριαλισμού στις 6 αριστερές κυβερνήσεις στη Λατινική Αμερική. Η φυλάκιση Λούλα και η άνοδος Μπολσονάρο στη Βραζιλία δημιούργησε τον πρώτο άξονα αντεπίθεσης. Για πρώτη φορά στον 21ο αιώνα η ακροδεξιά φαίνεται να αντιστρέφει μια πολιτική διεργασία που κυριαρχούσαν οι αριστερές στρατηγικές. Μετά την εκδίωξη Μαδούρο σειρά έχουν οι Νικαράγουα, Βολιβία, Ισημερινός και Κούβα. Είναι όμως μια συνθήκη μη αντιστρέψιμη; Προφανώς το πλήγμα στη Βραζιλία είναι ισχυρό αλλά οι αντιστάσεις του παγκόσμιου προλεταριάτου είναι ισχυρές.
Μέσα στις συνθήκες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και με μια νέα ύφεση να καραδοκεί στο άμεσος επόμενο διάστημα, οι δυνατότητες του κεφαλαίου δεν είναι τόσο αδιαφιλονίκητες. Οι ΗΠΑ για να μπορέσουν να κλιμακώσουν την επίθεση στη Βενεζουέλα αναγκάστηκαν σε αποχώρηση από τη Συρία και πιθανά προσέφεραν ανταλλάγματα στον Ρώσο ανταγωνιστή ώστε να μην εμπλακεί σοβαρά στην Κεντρική Αμερική. Ακόμα κι έτσι, όμως, παρ` όλο τον εικοσαετή ανταρτοπόλεμο και τις δυσβάσταχτες οικονομικές πιέσεις δεν έχει εξασφαλιστεί η μετάβαση στο καθεστώς Γουαϊδό. Οι προσβάσεις στο στρατό και στον πυρήνα του κράτους είναι ελάχιστες και οι αμερικάνοι αναλυτές υπενθυμίζουν συνεχώς στον Τραμπ πως μια προέλαση αμερικανικών στρατευμάτων στη Βενεζουέλα θα ανοίξει τον Ασκό του Αιόλου στη Λατινική Αμερική.
Αλλά και στην Ευρώπη τα αδιέξοδα είναι τεράστια. Το μη συμφωνημένο Brexit προκαλεί αναταραχή στο σύστημα είτε αν υλοποιηθεί είτε αν παραμείνει η Αγγλία στην ΕΕ. Η ακροδεξιά επίθεση μπορεί στην Ανατολική Ευρώπη να δημιουργεί αντικαθεστωτικά κινήματα «ενάντια στη διαφθορά» αλλά όταν βρίσκεται στην κυβέρνηση αρχίζει και καταρρέει το προσωπείο του «νέου οράματος». Οι αντιρατσιστικές κινητοποιήσεις στην Ιταλία και οι εργατικές απεργίες στην Ουγγαρία εμφανίζουν ένα κοινωνικό υποκείμενο που πολλές φορές παραγνωρίζουν τα πολιτικά επιτελεία των οργανώσεων του ταξικού κινήματος.
Η κυριαρχία των ρεφορμιστικών πολιτικών μπορεί να οδηγούν τελικά σε πολιτικά αδιέξοδα και αμηχανία το ταξικό εργατικό κίνημα, αλλά δε ζούμε μια περίοδο μονόπλευρης ισοπέδωσης από τις δυνάμεις του κεφαλαίου. Οι συμβιβαστικές πολιτικές που κυριάρχησαν στο εργατικό κίνημα και που έχουν επιφέρει αποσπασματικές ισοπαλίες στο τερέν της ταξικής πάλης, δεν πρέπει να αναπαράγουν μικροαστικές γκρίνιες και εσωστρεφή μοιρολόγια. Πρέπει να διδαχτούμε από τις αδυναμίες και τις ατέλειες μας.
Πρέπει να διαμορφώσουμε πολιτικά υποκείμενα που να εγκαταλείψουν τις αφελείς κινηματικές αναθέσεις, που παρασύρονται από αντιμπατσικές συγκρούσεις κάτω από τη γαλλική σημαία αλλά και υποτιμούν την οργανωτική και πολιτική περιθωριοποίηση της Χρυσής Αυγής στην ελληνική κοινωνία.
Μέσα στη δύσκολη μνημονιακή περίοδο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης έχουμε σημαντικές κατακτήσεις και νίκες και πάνω τους πρέπει να οικοδομήσουμε το βάθεμα της πολιτικής, κομμουνιστικής πάλης.