- Editorial | Να τσακίσουμε τον οχετό της ρατσιστικής προπαγάνδας και τα παράκεντρα που ξαναστήνουν την μαζική ακροδεξιά
- Η υφ’ όρους καταδίκη της φασιστικής βίας ανοίγει κερκόπορτες νομιμοποίησής της
- Ο Αντιφασιστικός Σεπτέμβρης στα χνάρια του Μαχητικού επαναπροσδιορισμού του
- Διαδηλώσεις ΔΕΘ 2018: Καμία ανοχή στην ακροδεξιά!
- Το νέο χτύπημα της Χρυσής Αυγής στο Πέραμα και η δίκη του φασιστικού «σωματείου» στις 7 Νοέμβρη
- Λιμάνι COSCO: το έστησε η υποταγή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στις μνημονιακές επιταγές και το διαχειρίζεται το διεθνές κεφάλαιο και η ακροδεξιά
- 1η Νοέμβρη 2016: η μέρα που έσπασε η τρομοκρατία της Χρυσής Αυγής στο Εφετείο
- 1η Νοέμβρη: Κανένα έλεος! Καμιά θυματοποίηση για τα Τάγματα Εφόδου της Χρυσής Αυγής
- Φοιτητικό κίνημα: Να σπάσουμε την αδράνεια και να ενταχτούμε στον Αντιφασιστικό Αντικαπιταλιστικό αγώνα
- Τα υπολείμματα των Ταγμάτων Εφόδου στο Πέραμα δοκίμασαν δολοφονική επίθεση σε εξόρμηση της ΟΡ.Μ.Α. στις γειτονιές της πόλης
- Δήλωση στήριξης από τον Σπύρο Μαρκέτο για τα μέλη & φίλους της ΟΡ.Μ.Α., θύματα της φασιστικής ενέδρας της 26ης Μαΐου στο Πέραμα
Editorial
Να τσακίσουμε τον οχετό της ρατσιστικής προπαγάνδας και τα παράκεντρα που ξαναστήνουν την μαζική ακροδεξιά
Η παράδοση της Θεσσαλονίκης σε μια χούφτα αλητών της ακροδεξιάς την ημέρα των διαδηλώσεων στη ΔΕΘ ανάγκασε και τις πιο δύσπιστες συλλογικότητες του κινήματος να αντιληφθούν μια άλλη πραγματικότητα από αυτή που αναλύουν στα γραπτά τους. Η ομαλή συνύπαρξη αριστερών – αναρχικών – ακροδεξιών στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στη Μυτιλήνη αποτέλεσαν «ξέπλυμα» των ναζί και το νησί κινδυνεύει από πρότυπο φιλοξενίας προσφύγων και υποψήφιο για Νόμπελ Ειρήνης το 2016 να αποτελέσει ρατσιστικό πείραμα ανάλογο του Αγίου Παντελήμονα.
Η νομιμοποίηση της φασιστικής ατζέντας δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς την υποστήριξη και ανάδειξη του αντίστοιχου πολιτικού κέντρου. Τα ΜΜΕ ξαναθυμούνται τους «λάθρο» έστω και χωρίς να χρησιμοποιούν αυτή τη φρασεολογία. Η επίθεση στα πρεζόνια δεν γίνεται, πλέον, μόνο στο Πεδίο του Άρεως από εντεταλμένους ή αυτόκλητους «υπερασπιστές νοικοκυραίων» αλλά περνάει από τα λόγια στις «πράξεις» υποκινώντας ανοιχτά τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Το λυντσάρισμα του Ζακ δεν θα συνέβαινε αν δεν υπήρχε ένα μαζικό ναζιστικό κόμμα και μια υπό ανασυγκρότηση ακροδεξιά που να απενοχοποιούν τα πιο χυδαία ρατσιστικά αντανακλαστικά του μικροαστισμού.
Όμως, η μάχη με το ναζισμό δεν είναι σε ένα αφηρημένο επίπεδο ιδεών, παιδείας ή πολιτισμού. Την ώρα που ο αστισμός στηρίζει και ελπίζει στην επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ και στην αναπτυξιακή εκδοχή του success story, προετοιμάζει μια διαφορετική εκδοχή της απολύτου εμπιστοσύνης του. Όλο το σχέδιο είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να συνεχίσει να εξασφαλίζει την κοινωνική συνοχή και την πειθαρχημένη αποδοχή από την εργατική τάξη των μεταμνημονιακών μέτρων οικονομικής προσαρμογής. Αλλά ήδη από τώρα ετοιμάζει και εφαρμόζει κάτι από τα «προσεχώς».
Όσο κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ διατρανώνει πως είναι ενάντια στην καταστολή του εργατικού κινήματος, πως είναι ενάντια στο φασισμό και στην ακροδεξιά, κάτω στο λιμάνι της COSCO οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν μια πραγματικότητα που θυμίζει μέρες `10-`13. Όλες οι απεργίες που εξαγγέλλουν βγαίνουν παράνομες ή (και) καταχρηστικές. Παράλληλα η διοίκηση στήνει εργοδοτικό σωματείο με πρωτοπαλίκαρα υπόδικους χρυσαυγίτες. Βουλευτές της ΝΔ και στελέχη της επιχείρησης στήνουν εργοστάσιο τρομοκράτησης ακόμα και με φυσική βία ενάντια στο σωματείο.
Προφανώς η πραγματικότητα είναι διαφορετική στην πλειοψηφία των εργαζομένων, μιας που στο συνδικαλιστικό κίνημα έχει κυριαρχήσει η πολιτική Τ.Ι.Ν.Α. και ο μνημονιακός συμβιβασμός. Το κεφάλαιο, όμως, έχει από τώρα έτοιμα τα εργαλεία του αν κυριαρχήσουν δυνάμεις που αναζητούν την αντικαπιταλιστική στρατηγική ή απλά σπάσουν την ταξική εκεχειρία. Η περίοδος `10 – `13 είχε φέρει στην επικαιρότητα το Κράτος Έκτακτης Ανάγκης και τα φασιστικά Τάγματα Εφόδου.
Για το ταξικό κίνημα η στρατηγική δεν μπορεί να είναι ένας άλλος, «τίμιος» ΣΥΡΙΖΑ που θα κυβερνήσει αντί για τους «κωλοτούμπες». Ο όποιος αντικυβερνητικός αγώνας δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν έχει ένα σαφές σχέδιο κατατρόπωσης των ναζιστικών ορδών που τρομοκρατούν τις γειτονιές μας και τα σωματεία μας.
Η μάχη για την αντικαπιταλιστική στρατηγική δεν είναι να υπεκφεύγουμε και να παραβλέπουμε τον κίνδυνο της ακροδεξιάς αλλά να την απομυθοποιούμε και να την αντιμετωπίζουμε νικηφόρα.
Και η μάχη έχει ξεκινήσει και θα έχει μόνο ένα νικητή!