- Editorial | Η υποχωρητικότητα στον εθνικισμό, ανοίγει την κερκόπορτα στο ταξικό κίνημα
- Αντιμπεριαλισμός & αντικαπιταλισμός προβλήματα γεωστρατηγικής ανάθεσης
- Πολιτική Απόφαση 4ης Οργανωτικής Ολομέλειας
- Μάης `68: Όταν η ανατροπή της αστικής εξουσίας έμεινε στη φαντασία των εξεγερμένων
- Για το υποκείμενο και την κομμουνιστική εξέγερση
- Παλαιά Κοκκινιά: Οι προβιές των φασιστών δεν θα τους κρύψουν από τους αντιφασίστες
- Διεθνιστική Πρωτοβουλία απέναντι στον εθνικισμό και τον πόλεμο
- Ούτε εκατοστό περιθώριο στους φασίστες
Editorial
Η υποχωρητικότητα στον εθνικισμό, ανοίγει την κερκόπορτα στο ταξικό κίνημα
Οι φασίστες και η ακροδεξιά έφαγαν ένα ισχυρό χαστούκι με την προσπάθεια συγκρότησης εθνικιστικών συλλαλητηρίων.
Η αδυναμία να υπάρξει πλειοψηφική λαοθάλασσα στο Μακεδονικό συλλαλητήριο του Φεβρουαρίου, πάγωσε τις διαδικασίες ακροδεξιάς ανασυγκρότησης. Ο ακροδεξιός οχετός που ανεβαίνει στην ευρωπαϊκή σκηνή δίνοντας μαζικά νούμερα σε εθνικιστικούς σχηματισμούς, στην Ελλάδα περιορίστηκε στο παραδοσιακό σκληρό πυρήνα της δεξιάς.
Οι δρόμοι της Αθήνας παραμένουν αφιλόξενο τόπο για τα πάλαι ποτέ τρομερά Τάγματα Εφόδου της Χρυσής Αυγής αφού οι δυνάμεις του Μαχητικού Αντιφασισμού δεν τους έχουν αφήσει σπιθαμή γης για να παίξουν έστω ένα περιθωριακό αντιπολιτευτικό λόγο. Πλέον όλο και περισσότερο έχουν την ανάγκη του μηχανισμού της Νέας Δημοκρατίας και της Σαμαρικής εθνικιστικής πτέρυγας για να τους παρέχει στοιχειώδη κοινωνική νομιμοποίηση.
Οι περιφορά μερικών μηχανών που βάφουν σχολεία και ρίχνουν τρικάκια στις γειτονιές, είναι η τελευταία προσπάθεια ανασυγκρότησης των ναζιστικών μηχανισμών. Εγκαταλείπουν, προσωρινά, το τοπικό χτίσιμο που διασπά τις δυνάμεις τους και τις κάνουν ευάλωτες και συγκεντρώνουν ένα μίνιμουμ δυναμικό για να προχωρήσουν σε επιδρομές νύχτας είτε σε ντουβάρια είτε σε τυχαίους και μεμονωμένους περαστικούς αγωνιστές. Η ατομική τρομοκρατία που θα επιχειρήσουν είναι επικίνδυνη και υπαρκτή αλλά το πολιτικό σχέδιο τους είναι θνησιγενές και αδιέξοδο. Γρήγορα θα εξαντληθούν από συλλήψεις, καταδίκες αλλά και απώλειες από συγκρούσεις που δεν θα μπορούν να τις αντικαθιστούν εύκολα. Η εξώθηση τους από την κεντρική πολιτική σκηνή σε μια περιθωριακή ακτιβίστικη συμμορία είναι πολύ κοντά.
Δυστυχώς, η έλλειψη δυνάμεων του Μαχητικού Αντιφασισμού εκτός της Αθήνας έχει αφήσει το πεδίο ελεύθερο σε μεταφερόμενες τρομοκρατικές ναζιστικές ομάδες να προσπαθούν να δημιουργήσουν γεγονότα. Το κάψιμο της Libertatia και το πογκρόμ στη Μυτιλήνη έρχονται μετά τον περσινό εμπρησμό της Μόριας στη Μυτιλήνη. Μέσα από αυτές τις πράξεις προσπαθούν να δημιουργήσουν ακροδεξιό κλίμα και να οικοδομηθούν στην Αθήνα. Προς το παρόν δεν τους βγαίνει.
Όμως, η υποτίμηση του αντιφασιστικού αγώνα από τις δυνάμεις του ταξικού κινήματος κινδυνεύει να μετατραπεί σε ιστορικό «αυτογκόλ». Η αντικυβερνητική διαδήλωση στη Μυτιλήνη την Πέμπτη 3 Μάη έφερε ανησυχητικά χαρακτηριστικά. Δυνάμεις της αριστεράς και της αναρχίας αποδέχτηκαν την παράλληλη συνύπαρξη των ακροδεξιών οργανώσεων. Σε μια μεριά οι μαυροκόκκινες σημαίες, λίγο πιο δίπλα τα αριστερά συνθήματα «χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά» και εκατό μέτρα πιο πίσω πλακάτ «ενάντια στο τουρκικό κράτος που κρατά ομήρους τα δύο παιδιά μας». Γενικόλογα πανό «Να λυθεί το προσφυγικό» που αφήνουν ανοιχτές όλες τις ερμηνείες με ένα μικροαστικό οικονομικό αχταρμά «επαναφοράς του χαμηλού ΦΠΑ στα νησιά». Κνίτες, Αντάρσυοι, Αναρχικοί και ακροδεξιοί όλοι ACABίτες.
Το λάθος των πλατειών έρχεται επτά χρόνια αργότερα ακόμα πιο επικίνδυνο. Η υποτίμηση το 2011 του Αγίου Παντελεήμονα και των πογκρόμ στο παλιό Εφετείο και στην Αχαρνών, επέτρεψε την ανεκτικότητα των εθνικιστών της ΣΠΙΘΑΣ και της «πάνω πλατείας». Σήμερα με ξεδοντιασμένη μεν τη Χρυσή Αυγή αλλά πιο έμπειρη, με πανελλαδικό μηχανισμό και με 7% εκλογική πελατεία, η υποχωρητικότητα στον εθνικισμό μπορεί να σημάνει την στρατηγική ήττα.
Η ανασυγκρότηση μιας επαναστατικής πτέρυγας στο εργατικό κίνημα και νεολαιίστικο, πρέπει να εμπνευστεί από το ιστορικό ελληνικό αντιπολεμικό κίνημα της Μικρασιατικής Εκστρατείας και να ξανασηκώσει τη σημαία του «Πολέμου ενάντια στον Πόλεμο». Οι δύο έλληνες αξιωματικοί κατάσκοποι του ελληνικού κράτους δεν χρειάζονται καμία υποστήριξη από τις δυνάμεις του ταξικού κινήματος. Μόνο μέσα από την υπονόμευση του αξιόμαχου της ελληνικής αστικής επιθετικότητας και των ιμπεριαλιστικών συμμάχων της του ΝΑΤΟ και της ΕΕ μπορεί να χαραχτεί μια ανεξάρτητη Κομμουνιστική Στρατηγική.