- Editorial | Ο εθνικισμός ως εκκολαπτήριο του φασιστικού κινδύνου
- Φασισμός και κοινωνικές οργανώσεις του ταξικού κινήματος
- Το χτύπημα στη Φαβέλα και οι συλλήψεις των ΑΜΕ & C-18: Ακόμα περισσότερο περιθώριο, ακόμα περισσότερες ήττες στους φασίστες
- Ακροδεξιές παρενοχλήσεις στα θέατρα και το αντιφασιστικό κίνημα: Η περίπτωση ΑΚΡΟΠΟΛ και η παράσταση JESUS CHRIST SUPERSTAR
- Ο ανταγωνισμός Ελλάδας – Τουρκίας και ο ρόλος τους στη διεθνή πολιτική σκηνή
- Ιταλία και Γερμανία | η Ευρώπη στην αβεβαιότητα της κρίσης
- Η διεθνιστική πάλη συνεχίζεται
- Μια πρώτη ματιά της Θεσσαλονίκης μετά τα εθνικιστικά συλλαλητήρια
- Φασιστική ενέδρα σε αντιφασιστική παρέμβαση στην Παλιά Κοκκινιά – Αντιφασιστική συγκέντρωση και διαδήλωση το Σάββατο 31 Μάρτη
Editorial
Ο εθνικισμός ως εκκολαπτήριο του φασιστικού κινδύνου
Το Σαββατοκύριακο 24-25 Μαρτίου είχαμε πολλαπλές φασιστικές επιθέσεις σε αντιφασιστικές και μεταναστευτικές συλλογικότητες. Στις 24 Μάρτη στην Παλιά Κοκκινιά, κλιμάκιο της ΟΡΜΑ βρέθηκε αντιμέτωπο με φασιστική συμμορία που είναι υπεύθυνη για τις ρατσιστικές επιθέσεις στην περιοχή, ενώ σε Καλλιθέα, Γαλάτσι και Νέα Μάκρη μετά το τέλος των παρελάσεων είχαμε τραμπούκικες επιθέσεις σε αντιφασιστικές παρεμβάσεις. Κοινό χαρακτηριστικό του υβρεολόγιου που χρησιμοποιούσαν ήταν «δεν είστε Έλληνες», «προδότες», «προσβάλετε το έθνος» κλπ.
Είναι, πλέον, ξεκάθαρο πως η Χρυσή Αυγή δοκιμάζει να κρυφτεί μέσα στο κλίμα των εθνικιστικών συλλαλητηρίων και να ξαναβγεί στην «νόμιμη» κεντρική πολιτική σκηνή ως σεβαστός συνομιλητής της δεξιάς «πολυκατοικίας». Η κατάρρευση του ναζιστικού μηχανισμού με το διαρκές φυλλορρόημα στελεχών και τα κλεισίματα γραφείων και τοπικών οργανώσεων έχουν σπρώξει τους ναζί σε αλλαγή τακτικής. Οι ρατσιστικές, αντιμεταναστευτικές «επιτροπές κατοίκων» όχι μόνο δεν συσπείρωσαν την εκλογική πελατεία της Χρυσής Αυγής αλλά εξέθεσαν τα στελέχη της στις τοπικές κοινωνίες. Όταν παίρνεις 7% μέχρι και 10% σε γειτονιές αλλά δεν μπορείς να κάνεις μια συγκέντρωση 50 νοματαίων τότε μεγαλώνει το χάσμα με τη βάση σου και η αμφιβολία θεριεύει στα μυαλά των ψηφοφόρων σου.
Τα εθνικιστικά συλλαλητήρια ήρθαν σα σανίδα σωτηρίας στις ναζιστικές ομάδες. Μέσα από την κάλυψη της ΝΔ, της εκκλησίας και μεγάλων κομματιών των μίντια μπορούσαν ξανά να απευθυνθούν σε μαζικά τμήματα του δεξιού στρατοπέδου. Παρακολουθώντας την άνοδο της ακροδεξιάς και των εθνικιστικών ρευμάτων στην Ευρώπη, ελπίζουν πως μπορούν να είναι ο βασικός φορέας αυτής της στρατηγικής στην Ελλάδα της κρίσης και των μνημονίων. Οι επιθέσεις το Σαββατοκύριακο της 25ης Μαρτίου έρχονται να διεκδικήσουν μια «ακραία» εκδοχή του εθνικιστικού στρατοπέδου. Θα προσπαθήσουν να ισχυριστούν στο ακροδεξιό μπλοκ πως χρειάζεται μια φασιστική δύναμη δρόμου για να υλοποιηθεί αυτή η εθνικιστική πολιτική.
Βέβαια, η προσπάθεια να κινηθούν μαζί με το ρεύμα της μαζικής δεξιάς διακινδυνεύει να φέρει αντίθετα αποτελέσματα. Το άνοιγμα στη βάση της ΝΔ αντί να φέρει νέο κύμα μελών και στελεχών, μπορεί να μεταφέρει τα δεξιά διλλήματα στην καρδιά της φασιστικής μηχανής. Για τη μαζική δεξιά, η εκδίωξη του αριστερού ΣΥΡΙΖΑ από την κυβέρνηση και ο τερματισμός της «κομμουνιστικής κυριαρχίας» θα φέρει το ερώτημα της «χαμένης ψήφου». Ο κίνδυνος τεράστιας εκλογικής συρρίκνωσης της Χρυσής Αυγής, διαλύοντας το ύστατο αποκούμπι της κοινοβουλευτικής παρουσίας τους θα είναι το τελειωτικό χτύπημα στην Χρυσή Αυγή.
Οι ναζί, λοιπόν, παραπαίουν ανάμεσα στην κοινωνική και πολιτική μετατροπή σε περιθωριακή ομάδα νυκτερινών επιδρομών και στη μετατροπή τους σε παρακρατικούς «Καλαμπόκες» και σε εκλογική ακροδεξιά εφεδρεία της ΝΔ. Μοναδικός τους σύμμαχος παραμένει να είναι το στρατηγικό αδιέξοδο του ευρωπαϊκού κοινοβουλευτισμού που αδυνατεί να χαράξει σχέδιο διεξόδου από την κρίση. Η όξυνση των ελληνοτουρκικών ανταγωνισμών τροφοδοτεί με περιεχόμενα την ακροδεξιά ατζέντα, αλλά θέτει και σοβαρές προκλήσεις στο ταξικό στρατόπεδο.
Η συντριβή του αδύναμου, αλλά υπαρκτού, φασιστικού μηχανισμού θα πρέπει να συνδυαστεί με την προβολή μιας ταξικής διεθνιστικής στρατηγικής. Πρέπει να σηκώσουμε το γάντι απέναντι στο σχέδιο της «εθνικής ενότητας». Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε την οποιαδήποτε υποταγή των πληβείων τάξεων στα, δήθεν, ενιαία εθνικά συμφέροντα.
Κόντρα στη διάθεση του συμβιβασμού με τα εθνικιστικά παραληρήματα χρειάζεται η προώθηση της διεθνιστικής στρατηγικής σε μαζικά κοινωνικά κομμάτια της εργατικής και της νεολαίας. Το αντιφασιστικό κίνημα οφείλει να είναι βασικός φορές σε αυτή την προσπάθεια.