- Editorial | Η «ανάπτυξη» το μόνο που αναπτύσσει είναι τη φτώχεια και την απόγνωση
- Εσωστρέφεια και κανιβαλισμός στο χώρο της Αριστεράς και της Αναρχίας: Η χαρά του φασίστα και του ασφαλίτη
- Σεπόλια – Δάφνη: Οι φασίστες δεν μορφώνονται, ούτε εκπαιδεύονται. Τσακίζονται!
- Τα σχολεία και οι μαθητές στην αντιφασιστική μάχη
- Σαλαμίνα: Πώς έσπασε η φασιστική τρομοκρατία
- Η αντιφασιστική εκδήλωση στην Σαλαμίνα
- Προκλητική επίθεση της Χρυσής Αυγής σε αντιφασιστική εκδήλωση στο Εργατικό Κέντρο Σαλαμίνας
- Οι εξεγέρσεις δεν μπαίνουν σε μουσεία
- Αλληλεγγύη ελληνικού – τουρκικού – κουρδικού λαού ενάντια στη συμμαχία Ελλάδας – Τουρκίας – ΗΠΑ
Editorial
Η «ανάπτυξη» το μόνο που αναπτύσσει είναι τη φτώχεια και την απόγνωση
Ο ΣΥΡΙΖΑ δοκιμάζει το δικό του success story. Λες και δεν διδάχτηκε στάλα από τους πανηγυρισμούς του Σαμαρά που ακόμα αναρωτιέται γιατί έπεσε η κυβέρνηση του.
Έχουμε γεμίσει παπαγαλάκια σε τηλεόραση και έντυπα να κλαίνε από ευτυχία τους ρυθμούς ανάπτυξης του 1,5% και το πώς ξεπερνάνε τους στόχους της περασμένης περιόδου. Αναλυτές θριαμβολογούν για την επιτυχή ανταλλαγή ομολόγων και το πώς σιγά – σιγά ξαναμπαίνουμε στις αγορές. Όμως, ακόμα και μέσα στα πιο σκληρά αστικά επιτελεία κρύβεται ο τρόμος και απαισιοδοξία. Αρθρογραφίες σε οικονομικά περιοδικά αναρωτιόνται φωναχτά «γιατί η ανάπτυξη δεν έχει περιορίσει, έστω, τη διευρυμένη φτώχεια».
Η προπαγάνδα όσο τεράστια κι αν είναι δεν μπορεί να κρύψει τη δημιουργική λογιστική που κατασκευάζει θλιβερά νούμερα που προσπαθούν να περάσουν σαν θετικοί δείκτες. Αλλά ακόμα και αν δεχτούμε πως τα νούμερα δεν είναι μαγειρεμένα, οι μονοψήφιοι αριθμοί δεν είναι ανάπτυξη αλλά πρόσκαιρη τακτοποίηση της καθόδου. Η περίοδος παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, δεν δημιουργεί μια ελεύθερη πτώση με συνεχόμενες αρνητικές αποδόσεις του κεφαλαίου. Οι κρατικές παρεμβάσεις και τα υποστηρικτικά μέτρα την μετατρέπουν σε παλίρροια. Δημιουργούν μικρές, προσωρινές ανασυγκροτήσεις που δεν αντιστρέφουν, όμως, το δυσμενές περιβάλλον. Μετά από μικρές παύσεις, η αποδιοργάνωση επανέρχεται με μεγαλύτερη ορμή. Σήμερα, η παγκόσμια κατάρρευση της οικονομίας δεν έχει περάσει σε ανάκαμψη, αλλά σαν σπείρα παίρνει μια ανάσα για να ξανακατρακυλήσει. Η ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι σαν την καλύβα που χτίζει κάποιος στη ζούγκλα για να προστατευτεί από την καταιγίδα. Το χτίσιμο της, δεν σημαίνει ότι έχει αποκατασταθεί το σάρωμα που έφερε η νεροποντή, ούτε πως η καταιγίδα πέρασε.
Η ανάπτυξη βασίζεται στις «επενδύσεις» των νέων ελεγκτικών μηχανημάτων στα ΜΜΜ, στην ιδιωτικοποίηση του ρεύματος και στους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς. Πρέπει να μαζευτεί και το παραμικρό «λάδι» από τις πληβείες τάξεις. Το χτύπημα των τελευταίων δικλείδων ασφαλείας προς την οριστική φτωχοποίηση είναι μπροστά μας. Νέα «ΤΙΝΑ» θα γεμίσουν τη καθημερινότητα μας. Από ανοιχτές ομολογίες συνθηκολόγησης και ανημποριάς ως ξεδιάντροπους και ξετσίπωτους κλακαδόρους που θα υπερασπίζονται το πολιτικό προσωπικό της κυβέρνησης.
Μπροστά στην επερχόμενη κατάρρευση, πρέπει να απορρίψουμε τη λογική του ώριμου φρούτου και να αναγνωρίσουμε τις εσφαλμένες πολιτικές του παρελθόντος. Οι απογοητευμένοι ΣΥΡΙΖαίοι, ούτε θα ξανακατέβουν στο δρόμο, ούτε θα πλαισιώσουν τα σχήματα της Αριστεράς και της Αναρχίας. Η αποτυχία της στρατηγικής της ανάθεσης συμπαρασύρει και τους υποστηρικτές της, αλλά και αυτούς που ονειρεύονται αδιαμεσολάβητα κινήματα.
Η ελληνική πραγματικότητα είναι ένα σπάνιο πολιτικό εργαστήρι με μία εξέγερση και ένα τεράστιο ταξικό κίνημα την τελευταία 10ετία. Οι μάχες με το αστικό κράτος δεν το οδήγησαν σε στρατιωτική ήττα, αλλά σε πολιτικές συνθηκολογήσεις. Είμαστε ακόμα σε μια «ανοιχτή» περίοδο εξέλιξης και δοκιμών και μπορούμε να δοκιμάσουμε σχέδια και στρατηγικές αντεπίθεσης.
Αυτό που χρειάζεται είναι η δημιουργία ισχυρών πολιτικών οργανισμών που να ξεφύγουν από την αφηρημένη κινηματική οργάνωση και αντί αυτού να προετοιμάσουν την εργατική τάξη για μια ανατρεπτική αντικαπιταλιστική προοπτική.