Αντιφασιστική Φρουρά | Τεύχος 64 | ΦΕΒ 2025
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας στη δεύτερη συνεχόμενη θητεία της προβαίνει σε ξεκάθαρα ταξικές επιθέσεις που οξύνουν τις ανισότητες στην ελληνική κοινωνία, περιθωριοποιούν ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού και φέρνουν σε κρίση δομικές λειτουργίες του κράτους πρόνοιας και δικαίου. Η πολιτική της πατάει σε ένα “τρίπτυχο” επιθέσεων προς τα λαϊκά στρώματα: α) ακρίβεια και φτωχοποίηση, β) διάλυση κοινωνικού κράτους και δομών, γ) πολιτικές διώξεις και καταστολή.
α) Ακρίβεια και φτωχοποίηση
Σύμφωνα με την Eurostat, για το 2023 κατέχουμε το υψηλότερο ποσοστό υποκειμενικής φτώχειας (67%). Η στέγαση και η ακρίβεια εξαφανίζουν τους μισθούς των εργαζομένων, σύμφωνα με έρευνα του ΙΝΕ ΓΣΕΕ. Το ¼ του πληθυσμού βιώνει τον κίνδυνο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.
Ο πληθωρισμός (της απληστίας) σε βασικά αγαθά και ενέργεια δυσχεραίνει το βιοτικό επίπεδο εκατομμύρια πολιτών, τη στιγμή που κερδοφορεί το μεγάλο κεφάλαιο. Η κυβέρνηση μετά το φιάσκο με το “καλάθι του νοικοκυριού”, έσπευσε να βάλει λουκέτα στα μπουκάλια ελαιόλαδου και μόλις πρόσφατα να κόβει πρόστιμο 5.000€ για μεταφορά τενεκέ λάδι. Η αισχροκέρδεια είναι μέρος της κυβερνητικής πολιτικής, όπως και η επιδότηση των κερδών των ιδιωτών στην ενέργεια.
Ακόμα, η ΝΔ πέρασε νόμο για τη λογιστική αναπροσαρμογή του κατώτατου μισθού με βάση τον πληθωρισμού και την αγοραστική δύναμη, καταδικάζοντας τα πιο ευάλωτα στρώματα σε μόνιμη φτώχεια και εξαθλίωση. Η πολιτική οικονομικής λιτότητας στο δημόσιο και τα καταργημένα επιδόματα (13ου & 14ου μισθού) συνεχίζονται. Την ίδια στιγμή που υπουργοί και πετσωμένα ΜΜΕ λένε στους πολίτες με πόσα τοστ “ζει” μια οικογένεια και πώς “ζεσταίνεται” ένα σπίτι χωρίς θέρμανση, κατηγορώντας τους πολίτες ως “μίζερους” και υπαίτιους της φτώχειας που φέρνει η πολιτική της ΝΔ.
β) Διάλυση κοινωνικού κράτους και δομών
Το ΕΣΥ πλήττεται από υποστελέχωση και υποβάθμιση των υπηρεσιών του. Το υγειονομικό προσωπικό δεν αρκεί για να καλύψει τις ανάγκες περίθαλψης του πληθυσμού και εξαντλείται στην υπερωριακή απασχόληση και τις εφημερίες, κι όμως το Υπ. Υγείας αρνείται να προσλάβει μόνιμο προσωπικό, ανακυκλώνει συμβασιούχους και ανοίγει θέσεις και χειρουργεία μόνο για ιδιώτες. Τον τελευταίο χρόνο, η κτηριακή διάλυση των νοσοκομείων έχει γίνει πρώτο θέμα με περιστατικά πτώσης ανελκυστήρων, διακοπές ηλεκτροδότησης, έλλειψη θέρμανσης και έλλειψη κλινών και αναλώσιμων. Συνθήκες που οδηγούν τόσο εργαζόμενους σε παραίτηση όσο και ασθενείς να καταφεύγουν σε ιδιώτες για να “προλάβουν” την υγεία τους, με κόστη από την τσέπη τους. Ακόμα ένα παράδειγμα αποτελεί η ιδιωτικοποίηση και κατάργηση νοσοκομείων και δομών ψυχικής υγείας, που χτυπάει τους πιο ευάλωτους και διαλυμένους από τον καπιταλισμό συμπολίτες μας.
Στην εκπαίδευση, τα σχολεία συγχωνεύονται, μαθητές στριμώχνονται σε αίθουσες που πέφτουν τα ταβάνια, και πλέον απειλούνται από τα “Ωνάσεια” σχολεία που εκτοπίζουν τόσο μαθητές της γειτονιάς όσο και εκπαιδευτικούς από οργανικές θέσεις. Δεκάδες χιλιάδες νέοι και νέες κόβονται από την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής και αποκλείονται από την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ενώ η απειλή των ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι στα σκαριά με περσινό νόμο.
Οι υπηρεσίες πυρόσβεσης και δασοπροστασίας παραμένουν εγκαταλελειμμένες με υποστελέχωση και εποχική εργασία χιλιάδων για κρίσιμες οργανικές θέσεις που παίζουν καθοριστικό ρόλο στην πολιτική και περιβαλλοντική προστασία όλο το έτος. Οι καμένες εκτάσεις γης, οι περιουσίες αλλά και οι ανθρώπινες ζωές έχουν μπει συνειδητά πίσω από το κυβερνητικό μήνυμα του 112 και των συμφερόντων κερδοφορίας των “ημετέρων” της ΝΔ.
Οι παρατημένοι σιδηρόδρομοι που εξυπηρετούν ιδιώτες έχουν προκαλέσει ανυπολόγιστες ζημιές σε ανθρώπινες ζωές. Το έγκλημα των Τεμπών είχε όλες τις αιτίες που δεν θα έπρεπε να υφίστανται στην εποχή μας. Το Μετρό Θεσσαλονίκης που πλημμυρίζει και που οι συρμοί ακινητοποιούνται από την πρώτη μέρα λειτουργίας του, το καθιστούν επικίνδυνο για το επιβατικό κοινό. Το Μετρό Αθήνας στα 25 πλέον χρόνια του πάσχει από συντήρηση, έχει μονίμως καθυστερήσεις και δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τον όγκο των επιβατών.
Το δολοφονικό ναυάγιο της Πύλου από το λιμενικό, όπως και άλλες περιπτώσεις κρατικών δολοφονιών μεταναστών, επίσης σκιαγραφούν ένα ακροδεξιό κράτος που εκμηδενίζει το κράτος πρόνοιας και παροχής βοήθειας, συντρίβοντας την αξία της ανθρώπινης ύπαρξης για να πλάσει τους αποδιοπομπαίους τράγους ή τους κοινωνικά παρείσακτους για την καπιταλιστική κοινωνία.
Μια σειρά από γυναικοκτονίες και βιασμούς φανερώνουν επίσης την έλλειψη δομών υποστήριξης αλλά και την αδιαφορία της κυβέρνησης για τα θύματα. Πολλές φορές οι θύτες ξεπλένονται για τη θέση ή σύνδεση (μπάτσοι, στελέχη) που έχουν με την κυβέρνηση. Συνάνθρωποί μας, και σε μεγαλύτερο βαθμό γυναίκες και παιδιά, που επιβίωσαν από τέτοια εγκλήματα, βρίσκονται χωρίς νομική και ιατρική περίθαλψη, χωρίς υποστήριξη, χωρίς οικονομική ενίσχυση και ευκαιρίες επανένταξης.
γ) Πολιτικές διώξεις και καταστολή
Οι παραπάνω πυλώνες κυβερνητικής πολιτικής δεν μπορούν να εφαρμόζονται χωρίς την “ανοχή” των λαϊκών στρωμάτων. Η κάμψη κάθε μορφής λαϊκής αντίστασης – τόσο οργανωμένης, όσο και αυθόρμητης – αποτελεί προϋπόθεση για την κοινωνική νομιμοποίηση του προγράμματος της κυβέρνησης.
Μια σειρά από νομοθετικές αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα και στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας έχουν βάλει στο στόχαστρο το δικαίωμα στον συνδικαλισμό, στην απεργία, στη διαμαρτυρία. Μια σειρά από αγωνιστές και αγωνίστριες ανεξαρτήτως ηλικίας ή ιδιότητας έχουν βρεθεί υπό πειθαρχική ή ποινική δίωξη. Μαθητές/τριες και φοιτητές/τριες για καταλήψεις και ανάρτηση αφισών ή πανό, εκπαιδευτικοί και υγειονομικοί για αποχή ή διαμαρτυρία, συνδικαλιστές για απεργία, διαδηλωτές για συμμετοχή σε κινητοποίηση. Επιπλέον η στοχοποίηση Παλαιστινίων αλλά και προσφύγων επιζώντων ναυαγίου αποτελεί μια άλλη πλευρά καταστολής.
Η ΝΔ μέσα από ένα αναβαθμισμένο δόγμα “νόμου και τάξης” σκοπεύει σε μια πειθήνια εργατική τάξη που ολοένα θα συνηθίζει σε πιο στενά όρια νομιμότητας αντί να αμφισβητεί τις πολιτικές της και να συνεχίζει να παλεύει.
Κ.Μ.
