Περιεχόμενα Τεύχους

  • Editorial | Ολόκληρος ο πλανήτης βρίσκεται σε κρίση και ο Μητσοτάκης χαίρεται! Να βάλουμε τέλος στον ακροδεξιό κατήφορο της κυβέρνησης
  • Ο κόσμος μετά την εκλογή Τραμπ
  • Μετά την γενική απεργία 20/11, τι; Ή με τους συμβολισμούς… ή με την πρωτοπορία!
  • Συνέντευξη με εποχικό πυροσβέστη: η κατάληψη του Υπουργείου Πολιτικής Προστασίας και η συνέχεια του αγώνα
  • Όταν οι αστικές κυβερνήσεις ανακοινώνουν την ειρήνη, τότε είναι πιο πιθανός ο πόλεμος
  • Η Επανάσταση του 1905 στη Ρωσία: Από τη Λαϊκή Δυσφορία στην Πολιτική Πρωτοπορία
  • Η Εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008: Συμπεράσματα και διδάγματα για τον επόμενο Δεκέμβρη που θα έρθει
  • Στο στόχαστρο της κυβέρνησης: μαθητές και εκπαιδευτικοί. Να μη λυγίσουμε!
  • 1Οη ΕΚΤΑΚΤΗ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ
  • Αντιπολεμικά και Διεθνιστικά Ίμια/Kardak 2025
  • Η δίκη των δέκα αγωνιστών/ριών της συγκέντρωσης της 3ης Φεβρουαρίου 2024
Αντιφασιστική Φρουρά 63

Editorial

Ολόκληρος ο πλανήτης βρίσκεται σε κρίση και ο Μητσοτάκης χαίρεται! Να βάλουμε τέλος στον ακροδεξιό κατήφορο της κυβέρνησης

Η κυβέρνηση της ΝΔ δεν σταματά να παπαγαλίζει τους δείκτες που δείχνουν ευεξία στην ελληνική οικονομία: αποπληθωρισμός, αύξηση ΑΕΠ πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, πιστοληπτική άνοδος των ελληνικών ομολόγων, μείωση της φοροδιαφυγής και άνοδος των εσόδων, μείωση του δημοσίου χρέους και τόσα άλλα καλούδια! Γιατί, άραγε, εμείς επιμένουμε πως απλά κάνουν πολιτική προπαγάνδα με την ανοχή του διεθνούς κεφαλαίου;

Αυτή η εικόνα για κάποιον «περίεργο» λόγο είναι (σχεδόν) κοινή σε όλες τις πρώην PIGS. Οι χώρες που χλευαζόντουσαν ως βαρίδια της παγκόσμιας οικονομίας, πλέον παρουσιάζουν αξιοθαύμαστες οικονομικές επιδόσεις. Η Πορτογαλία φέτος για πρώτη φόρα έριξε το λόγο δημόσιου χρέους κάτω από το 100% του ΑΕΠ της. Η Ισπανία θεωρείται, πλέον, η ευρωπαϊκή λοκομοτίβα με τριπλάσιο ρυθμό ανάπτυξης από την Ευρωζώνη, έχοντας μεταβληθεί στο ευρωπαϊκό κέντρο startup εταιρειών.

Όμως «τι έχουν τα έρημα και ψοφάνε;» που έλεγε και μια λαϊκή παροιμία; Ήδη στην Ιβηρική Χερσόνησο ανησυχούν γιατί αυτή η οικονομική ανάπτυξη συνδυάζεται με μοντέλα τρομερής κοινωνικής υποβάθμισης. Η τουριστική βιομηχανία διαλύει τον κοινωνικό ιστό και για πρώτη φορά είχαμε μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στους τουρίστες. Αλλά και συνολικά η πτώση του βιοτικού επιπέδου των πληβείων τάξεων σε συνδυασμό με το μικρό ειδικό βάρος της Ισπανίας στην παγκόσμια πολιτική σκηνή, οδηγεί τους αστούς πολιτικούς αυτής της χερσονήσου να ανησυχούν πως, απλά, θα βρεθούν στο κέντρο ενός νέου κυκλώνα χωρίς να έχουν το παραμικρό εφόδιο αντίδρασης.

Τον περασμένο μήνα σε μια σπάνια κίνηση, υπήρχε κοινή ανακοίνωση των διοικητών των Bundesbank και Banque De France που δημοσιευτήκαν ταυτόχρονα στην Frankfurter Allgemeine Zeitung και στην Le Monde και καλούσαν να αναβιώσει ο γαλλο-γερμανικός άξονας για να αντιστραφεί η πορεία κατακερματισμού των ευρωπαϊκών αγορών. Ο στασιμοπληθωρισμός έχει μονιμοποιηθεί στην Ευρωζώνη και η άνοδος Τραμπ έρχεται να πιέσει μέσα από την πολιτική προστατευτισμού ακόμα περισσότερο την ασθμαίνουσα ευρωπαϊκή οικονομία.

Φυσικά και αυτή η πορεία δεν είναι μονόδρομος. Το αγγλικό κεφάλαιο μέσω του Economist καλεί τον πρόεδρο Τραμπ να διδαχτεί από τον Αργεντινό Μιλέι και να αποφύγει ακραία μέτρα προστατευτισμού. Η Αγγλία υπερασπίζεται το νεοφιλελεύθερο μοντέλο της Θάτσερ ακόμα κι αν αυτό δεν μπορεί να δώσει την παραμικρή διέξοδο. Ο κάθε τραπεζίτης αναγνωρίζει (εκ των υστέρων φυσικά) πως τα ακραία νέο-φιλελεύθερα μέτρα βαθαίνουν την ύφεση. Το είπε και ο Στουρνάρας σε διεθνές συνέδριο που έγινε στην Αθήνα πως «μια πιο ευέλικτη προσέγγιση της δημοσιονομικής πολιτικής θα μπορούσε να είχε μετριάσει την ένταση της κρίσης». Οι καπιταλιστές ψάχνουν μοντέλα ώστε να αποφύγουν ένα νέο ξέσπασμα ύφεσης που θα κλυδωνίσει τις αντοχές της παγκόσμιας οικονομίας. Όμως η κατάληξη ήταν και θα είναι η ίδια.

Πίσω από τα ευχολόγια και τις προπαγανδιστικές αφηγήσεις ο βασικός πυρήνας του αστισμού προετοιμάζεται. Όχι μόνο με μια σειρά νόμων με τους οποίους η καθημερινή καταστολή θα γίνει κανονικότητα στις πληβείες τάξεις αλλά προετοιμάζοντας και ενισχύοντας το σκληρό κομμάτι της αστικής κρατικής μηχανής. Η ανοικοδόμηση των καταφυγίων στην Γερμανία έρχεται ένα χρόνο μετά τις πολιτικές εξαγγελίες της κυβέρνησης πως οι πολίτες πρέπει να ετοιμάζονται για πόλεμο. Οι πολεμικές δαπάνες αυξάνονται παντού και ο Τραμπ είχε καλέσει όλες τις χώρες του ΝΑΤΟ να αυξήσουν την οικονομική συμβολή τους.

Η Ελλάδα δεν χρειάζεται να περιμένει τον Τραμπ. Είναι από τις χώρες με το μεγαλύτερο ποσοστό ΑΕΠ που κατευθύνεται στις πολεμικές δαπάνες. Η χρηματοδότηση του κατασταλτικού μηχανισμού γίνεται με ανοιχτές κάνουλες. Εκεί, για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, υπάρχουν «λεφτόδεντρα» και προσλαμβάνουν μπάτσους και στρατιωτικούς. Μόλις τον περασμένο μήνα αυξήθηκε ο μισθός των ευελπίδων από 150€ σε 600€!! Είναι οι μοναδικοί φοιτητές που τους παραχωρείται «μισθός» και η αύξηση έγινε γιατί υπήρχαν μειωμένες συμμετοχές και έμειναν 230 θέσεις ακάλυπτες μόνο για φέτος. Οι σχολές – σχολεία ας κλείσουν αν δεν έχουν αρκετούς φοιτητές – μαθητές αλλά ο μηχανισμός καταστολής πρέπει να είναι πλήρης και καλοταϊσμένος!

Η κυβέρνηση της ΝΔ ετοιμάζει και το πολιτικό περιβάλλον της αυριανής μέρας που θα ξεσπάσει η νέα φάση της κρίσης. Από τη μία χτίζει με συνέπεια έναν ακροδεξιό πόλο για να την «πιέζει» καλύτερα. Η δεύτερη διαγραφή Σαμαρά, οι συναλλαγές με τους Βελόπουλους και τα διάφορα λαμόγια που περιφέρονται στην ακροδεξιά προσπαθούν να παράξουν κάποιο «σοβαρό» και μαζικό ακροδεξιό κέντρο εκτός ΝΔ. Από την άλλη προσπαθεί να διαμορφώσει τον χώρο της λελογισμένης κεντροαριστεράς πριμοδοτώντας Ανδρουλάκηδες και εκδοχές ΣΥΡΙΖΑ για να μην κάνουν ακραία αντιπολίτευση. Τέλος, συνεργάζεται με την κορυφή της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας ώστε να παρακάμπτονται «ακραίες» συνδικαλιστικές φωνές. Πλέον, ακόμα και το ΠΑΜΕ, συμφωνεί με τις αξιολογήσεις στην εκπαίδευση και τον ψηφιακό μετασχηματισμό των σωματείων και των συνελεύσεων βάσης.

Αν η κρίση δεν πρόκειται να αφήσει στα αστικά επιτελεία τη δυνατότητα να ισχυριστούν μια νέα «ομαλότητα» στην οικονομία, κάτι αντίστοιχο θα συμβεί και από τα κάτω. Μικρές ή μεγαλύτερες μάχες θα σπάνε τα ασφυκτικά πλαίσια της γραφειοκρατίας. Ο πόλεμος δεν θα μπορεί να εξευγενίζεται και η αστική στήριξη στην Ουκρανία και στο Ισραήλ θα λυγίζει από προλεταριακές σημαίες αντίστασης.

Θα έχουμε την ευκαιρία μας! Να την αρπάξουμε!