Η στρατιωτικοποιημένη ιδιωτικοποίηση της Νέας Φιλαδέλφειας για τον τελικό του Conference League
του Κ.Μ.
Ο τελικός της ευρωπαϊκής ποδοσφαιρικής διοργάνωσης ConferenceLeague (29/5/24) στο γήπεδο* της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια έφερε στο προσκήνιο μια πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα συνθήκη απαγορεύσεων και καταστολής σε μια τοπική κοινωνία μέσα στην πρωτεύουσα. Με σαφείς κυβερνητικές αποφάσεις και αστυνομική υλοποίηση για την επιχειρηματική εξυπηρέτηση, η πόλη μπήκε στον γύψο για τρεις ημέρες. Όμως, το περιτύλιγμα του θεάματος του πρώτου ευρωπαϊκού τελικού στην Ελλάδα και μάλιστα με την πρώτη συμμετοχή ελληνικής ομάδας έριξε μπόλικη στάχτη στα μάτια της κοινωνίας και σε αμηχανία την Αριστερά.
Ένα σύνολο από περιοριστικά μέτρα ή καλύτερα ένα (γνώριμο) lockdown έλαβε χώρα καταπατώντας κατάφωρα ελευθερίες και σηματοδότησε μια νέα περίπτωση εξειδίκευσης της καταστολής της κυβέρνησης, αυτή τη φορά για την προστασία επισήμων προσώπων και ως μέτρο πρόληψης (δήθεν) του χουλιγκανισμού. Μια σειρά ελεγκτικών μηχανισμών από την κυβέρνηση Μητσοτάκη που έκρινε ως κίνδυνο για την ίδια την πόλη τους κατοίκους της: η αστυνομική απαγόρευση συναθροίσεων που δεν περιορίστηκε στο δήμο Νέας Φιλαδέλφειας – Νέας Χαλκηδόνας, το κλείσιμο των σχολικών μονάδων για δύο 24ωρα, τριήμερος αποκλεισμό του Άλσους η απαγόρευση κυκλοφορίας οχημάτων και πεζών χωρίς “σχετική διαπίστευση”, κλείσιμο καταστημάτων και αγοράς, “κλείδωμα” των δρομολογίων και της χρήσης του ΗΣΑΠ αποκλειστικά για τους κατόχους εισιτηρίων, όπως και της Εθνικής Οδού αλλά και πτήσεων ελικοπτέρων και drones. Η υπέρμετρη αστυνόμευση και των γύρω δήμων αποτύπωσε στους κατοίκους την “χειρουργική” επιχείρηση στρατιωτικοποίησης της περιοχής. Ακόμα, επιστρατεύτηκαν δημόσια νοσοκομεία για τυχόν VIP ανάγκες. Θα έλεγε κανείς ότι το “πείραμα της Νέας Φιλαδέλφειας”, ως σχέδιο ιδιωτικοποίησης ενός ολόκληρου δήμου για χάρη επιχειρηματικών συμφερόντων, έφτασε στην “ολοκλήρωση” του. Ο αποκλειστικός λόγος “υπέρμετρης διαταραχής της κοινωνικοοικονομικής ζωής της πόλης” ήταν η κυβέρνηση των αρίστων. Αποτελεί κορυφαίο παράδειγμα ακροδεξιάς κυβερνητικής πολιτικής.
Η αμηχανία και η δυσκινησία της Αριστεράς να ανταποκριθεί έστω και προπαγανδιστικά απέναντι στην κυβέρνηση γίνεται αντικείμενο προβληματισμού και χρίζει εξηγήσεις και αλλαγή πορείας. Απέναντι στην ακροδεξιά ρητορική της κυβέρνησης που στοχοποιεί τόσο τους οπαδούς στα γήπεδα, όσο και τους έφηβους μαθητές των σχολείων, ως ένα νεοφυή κίνδυνο για τη σύννομη λειτουργία της κοινωνίας, η Αριστερά δεν μπορεί να μένει άπραγη. Θυμίζουμε και τον περασμένο Δεκέμβρη, στον τελικό βόλεϊ στο Ρέντη, όπου 424 προσαγωγές(!) οπαδών, συμπεριλαμβανομένων οικογενειών και ανηλίκων, κι όχι τίποτα “χουλιγκάνων”, έμεινε στα αζήτητα. Αν μεγαλοστελέχη των ΣΥΡΙΖΑ/ΚΚΕ/ΝΕΑΡΙΣΤΕΡΑ αρέσκονται να υπερθεματίζουν για το νέο γήπεδο της ΑΕΚ, την κατάκτηση του ευρωπαϊκού τίτλου του Ολυμπιακού και άλλων γεγονότων επαγγελματικού αθλητισμού, αλλά σιωπούν οικτρά σε τέτοια γεγονότα, τότε έχουν χάσει κάθε επαφή με τον ρόλο της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης. Τί γίνεται όμως με την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά;
Η τριήμερη παράδοση της πόλης από την ΝΔ στην επιχείρηση της UEFA και στα κερδοσκοπικά συμφέροντα, φαντάζει και ως μια κάποια “απάντηση” στις ποικίλες εκδοχές της Αριστεράς που “εγκαλούσαν” Μητσοτάκη και ΕΛ.ΑΣ. να πάρει μέτρα για την ακροδεξιά και τους “κροάτες τραμπούκους” που δολοφονούν, τόσο μετά την 7η Αυγούστου (θάνατος Μ.Κατσούρη), όσο και μέχρι την υποτιθέμενη “πανευρωπαϊκή φασιστοσύναξη” στο Νέο Ηράκλειο την 1η Νοέμβρη.
Είναι αναποτελεσματικός αφηρημένος κινηματισμός και πολιτική εσωστρέφεια, το να ολισθαίνουν οι δυνάμεις της Αριστεράς σε έναν ρόλο αντιπολιτευτικό που από την μία καταγγέλλει την κυβέρνηση και από την άλλη δεν οργανώνει μάχες εναντίωσης. Η προάσπιση των ελευθεριών και των δικαιωμάτων των εργατών, των λαϊκών γειτονιών και της πόλης απαιτεί ένα εναλλακτικό κοινωνικοπολιτικό σχέδιο. Η έλλειψη οργάνωσης από αδυναμία ή χειρότερα από επιλογή, μιας διαμαρτυρίας στη Νέα Φιλαδέλφεια φέρνει στην αντίληψη των κατοίκων και των αγωνιστών μια σιωπηρή αποδοχή ότι οι ρυθμιστές της πόλης θα είναι τα επιχειρηματικά συμφέροντα, η αστυνομία και το πολιτικό προσωπικό της Δεξιάς.
Θέλουμε να χτίσουμε μια Αριστερά που θα αναλαμβάνει η ίδια την περιφρούρηση της γειτονιάς είτε από φασίστες είτε από χούλιγκανς είτε από τα κερδοσκοπικά σχέδια του κεφαλαίου. Θέλουμε να ξηλώσουμε την αστυνόμευση/κατασκόπευση των γειτονιών μας και να μην θυροκολλούνται απαγορευτικά “αστυνομικά διατάγματα”. Μια Αριστερά που στα μάτια των κατοίκων θα καταργεί στην πράξη την εξουσίας της αστυνομίας. Όχι για να αντικαταστήσει τον ρόλο του μπάτσου, αλλά να τον καταστήσει άχρηστο ως ρυθμιστή της τάξης. Προάγοντας την ταξική αυτοάμυνα και την δυνατότητα αυτοκυβέρνησης που με τη σειρά της θα αντιπαρατεθεί με κάθε είδους επιχειρηματική δραστηριότητα. Ο κίνδυνος εκτεταμένης εμπλοκής των “οπαδικών στρατών” της κάθε επαγγελματικής Α.Ε. δεν είναι ζήτημα τάξης και ασφάλειας, δεν είναι ζήτημα “δικών μας” συνδέσμων ή θυρών, αλλά πολιτικής αντιπαράθεσης απέναντι στην εμπορευματοποίηση του αθλητισμού, απέναντι στην βιομηχανία θεάματος εκατομμυρίων, απέναντι στην κερδοσκοπική επένδυση – ιδιωτικοποίηση των πόλεων. Η μάχη δεν αφορά απλώς την ημέρα ενός ποδοσφαιρικού αγώνα ή ενός γηπέδου. Η μάχη χτίζεται στην βάση της ανάγκης για μια πολιτική και κοινωνική αντικαπιταλιστική δύναμη που θα αντισταθεί στην “άλωση” της κοινωνικοπολιτικής ζωής από επιχειρηματίες τύπου Μαρινάκη – Μελισσανίδη – Μπέο.
Κάθε επόμενη φορά που θα απέχει η Αριστερά, το κεφάλαιο θα βγαίνει πιο δυνατό στρατηγικά και κερδισμένο στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων. Είναι όρος ύπαρξης και πολιτική ευθύνη να αντιστρέψουμε αυτή τη συνθήκη!
* “AEK Arena” για την UEFA που δεν δέχεται ονόματα από σπόνσορες, όπως είναι το εμπορικό – προωθητικό “OPAP Arena” για το “Agia Sophia Stadium”
