Υπόθεση Μπέλερι: μαζεύονται οι φασίστες στη ΝΔ και η κοινοβουλευτική αριστερά οργανώνει ψηφίσματα στήριξής τους

Υπόθεση Μπέλερι: μαζεύονται οι φασίστες στη ΝΔ και η κοινοβουλευτική αριστερά οργανώνει ψηφίσματα στήριξής τους

Του Αλέξανδρου Γανδή

Ο Φρέντι Μπέλερι είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής με τη ΝΔ και δεν είναι ένας «μειονοτικός» έλληνας από την Αλβανία. Δεν είναι απλά ένας ακροδεξιός ή ένα φασιστάκι που έπαιζε και μερικές μπουνιές με μετανάστες. Ο Φρέντι Μπέλερι ήταν μέλος της ΜΑΒΗ (μιας φασιστικής οργάνωσης στη δεκαετία του ’90) που είχε οργανώσει τρομοκρατική επίθεση σε αλβανικό έδαφος τον Απρίλιο του 1994 σκοτώνοντας αλβανούς στρατιώτες. Είχε συλληφθεί κατά λάθος από περίπολο και έπειτα από πυροβολισμούς της περιπόλου κοντά στα σύνορα τον Μάρτιο του 1995, λίγο πριν επιχειρήσει νέα εισβολή μαζί με άλλους εφτά ναζί. Στα δύο οχήματα βρίσκεται ολόκληρο οπλοστάσιο (8 καλάσνικωφ, 2 τοκάρεφ, μαχαίρια κλπ) και κάποια όπλα ταυτοποιούνται ότι είχαν χρησιμοποιηθεί στην επίθεση του 1994, καθώς και έντυπο υλικό της ΜΑΒΗ. Δεκάδες καραμπίνες και υλικό της ΜΑΒΗ βρίσκεται και στα σπίτια τους. Ο ελληνικός τύπος παρουσιάζει την «εξάρθρωση της ΜΑΒΗ», αλλά εδώ βρίσκουμε ξανά την επέμβαση του «βαθέους κράτους».

Ο Βορίδης εκείνη την περίοδο ήταν ιδρυτής του ακροδεξιού «Ελληνικού Μετώπου» και δίνει άλλοθι για τον Μπέλερι. Καταθέτει πως βρισκόταν στην Αθήνα την ημέρα του χτυπήματος της ΜΑΒΗ και πως είχε προσωπική συνάντηση μαζί του. Η κατάθεση αυτή αναγνωρίζεται ως ισχυρή, απαλλάσσεται από την κατηγορία της τρομοκρατίας και καταδικάζεται για λαθρεμπορία όπλων η οποία καταλήγει στο Εφετείο σε 18 μήνες φυλακή με αναστολή. Η ΜΑΒΗ μπορεί να διαλύεται αλλά ο Μπέλερη εντάσσεται στον παρακρατικό μηχανισμό του ελληνικού κράτους.

Το 1997 ξεσπάει η λαϊκή εξέγερση ενάντια στην κυβέρνηση Μπερίσα στην Αλβανία. Οι αστοί που κληρονόμησαν την κρατική περιουσία του αλβανικού κράτους χτίζουν δεκάδες «πυραμίδες» (δηλ. ένα πρωτόγονο σύστημα υποκλοπής χρημάτων) και εκατοντάδες χιλιάδες αλβανοί χάνουν τις «επενδύσεις» τους¹. Η ΕΕ και ο διεθνής ιμπεριαλισμός βρίσκει χρυσή ευκαιρία επέμβασης. Μέσα από την επιχείρηση “ALBA” στήνεται διεθνής στρατιωτική επέμβαση με κεντρικές δυνάμεις τον ελληνικό και ιταλικό στρατό. Ο ιμπεριαλιστικός στρατός αφοπλίζει την αλβανική εργατική τάξη, που είχε ανοίξει τα στρατόπεδα, και εγκαθιδρύει φιλο-δυτική κυβέρνηση.

Οι αλβανοί μετανάστες στη δεκαετία του ’90 αποτελούν το στόχαστρο της ακροδεξιάς και του ρατσισμού. Χρησιμοποιούνται στο «οικονομικό θαύμα» της ελληνικής ανάπτυξης. Δουλεύουν μαύρα στην ύπαιθρο, στις οικοδομές αλλά και τα μεγάλα έργα (πχ Ολυμπιακοί 2004), αλλά όταν φτάνει η ώρα να πληρωθούν καλείται η αστυνομία και απελαύνονται. Αυτές τις τακτικές τις εφάρμοσαν όχι μόνο μικροαστοί αλλά ακόμα και η ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ που χρησιμοποιούσε εκατοντάδες Αλβανούς και τους έδινε στους μπάτσους πριν τους πληρώσει. Το 1999 πραγματοποιούνται δυο λεωφορειοπειρατείες από αλβανούς μετανάστες μετά από την εξαντλητική κακοποίησή τους ζητώντας τα χρήματα που δούλεψαν. Και στις δύο περιπτώσεις έπεσαν νεκροί από αστυνομικές σφαίρες. Ο Φλαμούρ Πίσλι θεωρείται ήρωας στην Αλβανία και έχει μνημείο ενώ ο Γιάνναρης γύρισε γι’ αυτόν την ταινία «Όμηρος» το 2005.

Το ελληνικό κράτος δεν χρειάζεται τους φασίστες για να επιβληθεί στην Αλβανία. Το καταφέρνει με όλους τους «νόμιμους» τρόπους που του δίνει η καπιταλιστική οικονομία της αγοράς, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Ο Φρέντι Μπέλερι επιστρέφει μετά από τριάντα χρόνια και διεκδικεί την πολιτική εξουσία μέσα από τις εκλογές και τις εξαγορές ψήφων που έχει στήσει ως παρακράτος στην Αλβανία ο ελληνικός αστισμός. Φυσικά και υπάρχουν σοβαρές αντιστάσεις από την αλβανική αστική τάξη που στήνει το δικό της όραμα. Η τουριστική βιομηχανία που αναπτύσσεται ραγδαία στην Αδριατική δεν χρειάζεται να πέσει στα χέρια του ελληνικού κεφαλαίου. Η μάχη είναι σκληρή και έχει επιπτώσεις.

Η κυβέρνηση της ΝΔ στήνει μια ακροδεξιά προεκλογική εκστρατεία στις Ευρωεκλογές με κέντρο από τη μία τον Μπέλερι και από την άλλη το τείχος στον Έβρο. Προφανώς παίζει το χαρτί του εθνικισμού ως συσπειρωτικό κέντρο για να μαζέψει τον ελληνικό αστισμό. Όμως η εκκωφαντική σιωπή ΟΛΗΣ της κοινοβουλευτικής αριστεράς είναι εξωφρενική, θλιβερή και οριακά ύποπτη. Η υποταγή στις λογικές της «ελληνικής ομογένειας» χάνοντας κάθε ταξικό πρόσημο και το σύρσιμο πίσω από φασίστες τρομοκράτες αποτελεί τρομακτική προσαρμογή στην ακροδεξιά ατζέντα.

Τον Ιούλιο του 2023 το Ευρωκοινοβούλιο πέρασε ψήφισμα υπέρ Μπέλερι με ψήφους 290 έναντι 260 και το υπερψήφισαν ακόμα και οι βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ, και ΚΚΕ!!! Ο Τσίπρας είχε συναντήσει τον αδερφό του Μπέλερι και ο Κασσελάκης έκανε περιοδεία στη Νότια Αλβανία αναζητώντας ψήφους από την ακροδεξιά ελληνική μειονότητα. Όμως το καλύτερο το έκανε το ΚΚΕ. Τον Ιανουάριο του 2024, δηλαδή πριν από πέντε μήνες και λίγο πριν ανακοινωθεί ως υποψήφιος της ΝΔ με παρέμβαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του στο Ευρωκοινοβούλιο, ο ευρωβουλευτής Κ. Παπαδάκης δηλώνει: «ζητούμε την άμεση απελευθέρωση του κ. Μπελέρη και ταυτόχρονα την ορκωμοσία του ως δημάρχου, την ανεμπόδιστη εκτέλεση των καθηκόντων του και τη διασφάλιση όλων των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας». Δεν μας προκάλεσε έκπληξη αντίστοιχη πρωτοβουλία ΣΥΡΙΖΑ – Κούλογλου. Αλλά το ΚΚΕ επαναλαμβάνει νέα τάση ανοχής σε ναζί. Το 2012 τα φόρτωσε στον Πρόεδρο του σωματείου της Χαλυβουργικής για τη συνάντηση του με τον Κασιδιάρη και την αντιπροσωπεία της χρυσής αυγής. Σήμερα θα τα φορτώσει στον ευρωβουλευτή του; Δυστυχώς και δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που υψώνουν ψηλά την αντιφασιστική σημαία, ο Μπέλερι δεν αποτελεί κεντρικό κομμάτι της προπαγάνδας τους. Μήπως και χαλάει η αφήγηση πως το ΚΚΕ είναι διαφορετικό του ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως θα σπάσουν κάποιες σχέσεις με το ΚΚΕ; Καλές οι συγκεντρώσεις ενάντια στην ορκωμοσία Κασιδιάρη και τα υπολείμματα των Σπαρτιατών, αλλά το πρόβλημα είναι η ΝΔ που νομιμοποιεί και ενσωματώνει την ένοπλη φασιστική πολιτική και εκεί δεν παίρνει τακτικισμούς.

Κατανοούμε πως δεν μπορεί να υπάρξει αριστερό ψηφοδέλτιο που να προτείνει στον Κουφοντίνα να κατέβει υποψήφιος και να ζητά την απελευθέρωσή του από το ελληνικό κράτος. Η μάχη, όμως, με την κυβέρνηση των τσεκουριών, των ναζί, των δολοφόνων των Τεμπών και της Πύλου πρέπει να είναι κάθετη και να μη χαρίζεται στην εθνική ενότητα: ούτε με πρόσχημα την επιστημονική κοινότητα και τον κορονοϊό ούτε για το «ελληνικό έθνος» και τις εθνικιστικές επεμβάσεις του.