Ο ακούραστός μαχητής
Ο σύντροφος Δημήτρης Λιβιεράτος ήταν σε όλη την ζωή του ένας αφιερωμένος μαχητής στην υπόθεση του Σοσιαλισμού και του Διεθνισμού. Ήδη από την εφηβεία του – στην εποχή της κατοχής το 1942 στην Αθήνα – συμμετέχει στις τροτσκιστικές οργανώσεις της εποχής και σε όλες τις διεργασίες για την ενοποίηση του χώρου του καθώς και στην αντίσταση. Θα ενταχθεί στον ΕΛΑΣ, φοιτώντας στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών αποτελώντας τον νεότερο σε ηλικία αξιωματικό του ΕΛΑΣ, και θα πολεμήσει στα Δεκεμβριανά. Στην διάρκεια της μαύρης τρομοκρατίας του εμφυλίου πολέμου θα στηρίξει κριτικά τον Δημοκρατικό Στρατό. Η οργάνωση που συμμετέχει Κομμουνιστικό Διεθνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΔΚΕ) θα μπει σε παρανομία, και ο ίδιος θα διωχθεί στην Μακρόνησο μαζί με άλλους αγωνιστές, από όπου θα απελευθερωθεί το 1951. Την δεκαετία του 1950 θα ξεκινήσει νέες προσπάθειες οργάνωσης του τροτσκιστικού χώρου στα πλαίσια της 4ης Διεθνούς και θα οργανώσει συνδικαλιστικούς αγώνες, και λίγο αργότερα με εντολή της 4ης μαζί με 400 διεθνείς εθελοντές θα οργανώσει στο Μαρόκο τέσσερα εργοστάσια όπλων για να τροφοδοτήσουν την Αλγερινή επανάσταση και το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο της Αλγερίας.
Μετά την νίκη της επανάστασης, ο σύντροφος Λιβιεράτος επιστρέφει στην Ελλάδα και συμμετέχει στις προσπάθειες οργάνωσης τροτσκιστικής οργάνωσης στις δύσκολες συνθήκες ημιπαρανομίας του μετεμφυλιοπολεμικού καθεστώτος. Στις 21 Απρίλη του 1967 διαφεύγει της σύλληψης και είναι πρωτεργάτης της πρώτης αντιδικτατορικής οργάνωσης ήδη από τις πρώτες μέρες των Δημοκρατικές Επιτροπές Αντίστασης (ΔΕΑ). Αργότερα και καταφεύγει στην Γερμανία και λίγο σταδιακά αποχωρεί από το ΚΕΔΚΕ και την 4η Διεθνή. Διατηρεί σχέσεις τον Πάμπλο από τη εποχή της Αλγερίας, και το ΠΑΚ Γερμανίας. Με την πτώση τη δικτατορίας επιστρέφει και μαζί με μία σημαντική ομάδα παλιών συντρόφων του εντάσσεται στο ΠΑΣΟΚ από την αρχή και γίνεται μέλος του Εκτελεστικού Γραφείο, Αυτός και πολλοί άλλοι αποχωρούν το 1976 με την πρώτη δεξιά στροφή του κόμματος.
Έκτοτε δεν θα ενταχθεί σε καμία οργάνωση αλλά θα διατηρήσεις θερμές συντροφικές πολιτικές σχέσεις με όλες και θα συμμετέχει είτε ως συνομιλητής είτε ως αρθρογράφος σε πολλές εκδηλώσεις και έντυπα.
Ο οργανικός διανοούμενος της εργατικής τάξης
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 θα αφιερωθεί σε ένα έργο που για αυτό έχει μεγάλη αξία. Την ιστορία του ελληνικού εργατικού κινήματος στην διάρκεια του 20ου αιώνα. Αλλά όχι με ένα στενό ακαδημαϊκό τρόπο, αλλά με την απλότητα ενός έμπειρου μελετητή που πιστεύει ότι είναι απαραίτητο βοήθημα σε κάθε νέο εργάτη στην πάλη για τον Σοσιαλισμό.Οι τέσσερεις τόμοι «Το ελληνικό εργατικό κίνημα» 1918-1923, 1923-1927, 1927-1952, 1933-1936, αποτελούν το magnum opus του που συνοδεύονται από τις υπόλοιπες ιστορικές μελέτες του όπως «Τα Συνέδρια της ΓΣΕΕ», «Η ελληνική Πρωτομαγιά (1890-1991)», «Κοινωνικοί αγώνες στην Ελλάδα» 1923-1927, 1927-1931, 1932-1936, τα «Ιουλιανά (1965)», «Κίνησητων 115 Σωματείων», αποτελούν μοναδικές προσπάθειες ενός ανθρώπου που αφιέρωσε μεγάλο τμήμα τη ζωής στην ιδεολογική διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς, με τρομερή ιστορική ακρίβεια και συγγραφική μαεστρία και φυσικά πολιτική ευστοχία.
Και φυσικά δεν είναι μόνο αυτά. Ξεχωριστή θέση έχει το βιβλίο «Το αόρατο εργοστάσιο της επανάστασης (1959-1962)» που περιγράφει εκεί η την ηρωική – σαν μία άλλη επέλαση στις ερήμους της Σαχάρας- και τελικά τόσο πετυχημένη προσπάθεια εξοπλισμού του αλγερίνικου αντάρτικου, κάτω από τη μύτη του γαλλικού στρατού και των μυστικών υπηρεσιών. Δίπλα από αυτό πρέπει να διαβαστεί το βιβλίο του ίδιου «Η Αλγερινή Επανάσταση» που δίνει μία ιδιαίτερή πιστή απόδοση των συνθηκών αγώνα ενός λαού απέναντι σε ένα πάνοπλο, μοντέρνο στρατό
Το πρώτο βιβλίο του είναι «Μαύρη Ήπειρος» που κυκλοφορεί στα ελληνικά το 1962 και είναι μια εισαγωγή στην ιστορία της Αφρικής και μια πολεμική κριτική στην δυτική αποικιοκρατία, γραμμένη ακριβώς την εποχή των αφρικανικών εξεγέρσεων. Εκεί που πολλοί θα ανακαλύψουν ένα άλλο αίσθημα για την ταλαίπωρη Αφρική.
Ένα από τα πιο πρόσφατα βιβλία του είναι το «Τα Πετράλωνα κάποτε, τα Πετράλωνα που ζήσαμε». Ο ίδιος γέννημα θρέμμα των Πετραλώνων και μόλις το επέτρεψαν οι συνθήκες με την μεταπολίτευσηεπέστρεψε, είναι γραμμένο για μία πολύ αγαπημένη του και σε πολλούς άλλους και άλλες γειτονιές της Αθήνας, κρατά κάτι από έναν ανθρώπινο χαρακτήρα μακριά από τα εμπορικά κέντρα, τις λεωφόρους, δίνοντας μία πιο ήσυχη πλευρά της καθημερινότητας.
Φυσικά, ο σύντροφος Λιβιεράτος ως επαναστάτης μαρξιστής, είναι αυτός που βασική του μερίμνα έχει την μελέτη του ελληνικού οικονομικού σχηματισμού. Την εξέλιξη και τις ιδιαιτερότητες του ελληνικού καπιταλισμού. Αυτό το έργο δεν θα το σταματήσει ποτέ, εκδίδοντας μικρά φυλλάδα φωτοτυπημένα, (για να είναι φτηνά και άμεσα διαθέσιμα) που παρουσιάζουν τις εξελίξεις του κεφαλαίου. Αυτή την δουλειά την είχε ξεκινήσει ήδη από την νιάτα, και την συνέχισε μέχρι σχεδόν τα στερνά.
Ο σύντροφος Λιβιεράτος γνώρισε την ΟΡΜΑ από την πολύ αρχή της και είχαμε τακτικές συζητήσεις του. Συζητήσεις που πάντα είχαν την ανάγκη της οργάνωσης του επαναστατικού υποκειμένου. Είχε συγγράψει άρθρο στο ειδικό αφιέρωμα της Αντιφασιστικής Φρουράς για τα 200 χρόνια του ελληνικού καπιταλισμού, ενώ μας είχε εμπιστευθεί την ηλεκτρονική κυκλοφορία των «ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ» Δελτίο ειδήσεων & απόψεις των τελευταίων χρόνων. Τα βιβλία του κοσμούν την βιβλιοθήκη της ΟΡΜΑ δίπλα από άλλα εκλεκτά έργα και είναι άμεσα διαθέσιμα στους συντρόφους.
Τα θερμά συλλυπητήρια μας στην σύντροφο της ζωής του Ίνγκριντ, στους συγγενείς.
Μίμη, το έργο σου θα παραμείνει οδηγός μέσα στο μυαλό μας, η πίστη σου στην υπόθεση του σοσιαλισμού και της απελευθέρωσης της ανθρωπότητας στην καρδιά μας.
Θα σε θυμόμαστε για πάντα!
ΟΡγάνωση Μαχητικού Αντιφασισμού
Αθήνα, 16 Ιουνίου 2023
