Και ξαφνικά το πολιτικό σύστημα ανακάλυψε τους χαφιέδες της ΕΥΠ! Η κοινοβουλευτική αριστερά όλων των αποχρώσεων – ακόμα και το ΠΑΣΟΚ – ανακαλύπτει πως υπάρχει κράτος δεξιάς και ένα πολιτικό προσωπικό από μπάτσους, εισαγγελείς και διευθυντές κρατικών οργανισμών που γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τη «Δημοκρατία» και τους θεσμούς. Προφανώς όχι γιατί είναι κακοί λειτουργοί, αλλά γιατί δύο αιώνες τώρα αυτοί είναι οι πραγματικοί ιδιοκτήτες του Κράτους και όχι κάθε περαστικής αριστερούλης βουλευτής.
Η στοχοποίηση του Ανδρουλάκη από τις υπηρεσίες της ΕΥΠ μέσα από «νόμιμες» διαδικασίες αλλά και με το predator δεν είναι η μοναδική. Μόλις πριν ένα χρόνο είχε επιβεβαιωθεί η παρακολούθηση του δημοσιογράφου Κουκάκη που ερευνούσε τη νομοθετική νομιμοποίηση «μαύρου χρήματος» από την κυβέρνηση Κούλη. Προφανώς η ΝΔ δεν ήθελε να αφήσει στη τύχη και στη μαντεψιά τις προθέσεις του νέου Προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Η δεξιά κυβέρνηση έπρεπε να ξέρει τις προθέσεις ή και να έχει «χαρτιά» στα χέρια της ώστε να διαπραγματευτεί με τον υποψήφιο συγκυβερνήτη.
Φυσικά, δεν πρέπει να πάμε στη Χούντα ή στις παλαιότερες κυβερνήσεις για να βρούμε παρακολουθήσεις. Μέσα από το σκάνδαλο Γρυλλάκη – Μαυρίκη είχε αποκαλυφθεί το δίκτυο υποκλοπών που είχε στήσει ο (αυθεντικός) Μητσοτάκης το 1990. Πάντα η δεξιά θεωρεί τον εαυτό της μοναδικό ιδιοκτήτη του κρατικού μηχανισμού και όλοι οι υπόλοιποι είναι «προσωρινοί» και ανάξιοι εμπιστοσύνης. Ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου, ακόμα και μετά από 8 χρόνια διακυβέρνησης θεωρούταν «ανεπιθύμητος» στις ΗΠΑ και έπρεπε να φτάσει το 1994 για να συναντηθεί με τον Πρόεδρο Κλίντον. Έπρεπε να φτάσουμε στο 2005 και να έχει προηγηθεί εικοσαετής διακυβέρνηση από Παπανδρέου – Σημίτη για να είναι αποδεκτό από το σύστημα ένα στέλεχος του ΠΑΣΟΚ ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας και εγγυητής του Πολιτεύματος.
Εφ` όσον η Δεξιά θεωρεί το Κράτος «σπίτι της», του φέρεται ανάλογα. Ακόμα και στην οικονομία δεν υπάρχει ο παραμικρός σχεδιασμός. Τα συμβόλαια και τα δημόσια έργα προκύπτουν από τους κυβερνητικούς φίλους. Κάποιος επιχειρηματίας θέλει να κάνει κάποια δουλειά και το Κράτος βρίσκει νόμους και κονδύλια να τον εξυπηρετήσει. Αντίστοιχα η αστυνομία και οι μυστικές υπηρεσίες προστατεύουν τις επενδύσεις του. Οι χιλιάδες παρακολουθήσεις δεν αφορούν μόνο αναρχικούς και αριστερά ή μόνο το πολιτικό πεδίο. Χρησιμοποιούνται για οικονομικές πληροφορίες και εξυπηρέτηση ημέτερων.
Ποιος ξεχνά το σκάνδαλο εξαγοράς του βουλευτή Χαϊκάλη για να ψηφίσει Πρόεδρο Δημοκρατίας και να μην πέσει η κυβέρνηση Σαμαρά; Ο εισαγγελέας Ντογιάκος και ένθερμος υποστηρικτής της ΝΔ δεν είχε βρει καμία παράνομη ένδειξη. Ούτε τότε που ο βουλευτής είχε καταγγείλει την πρόταση για «άτοκο επιχειρηματικό δάνειο 700.000€ με εικοσαετή περίοδο χάριτος». Αλλά ακόμα και σήμερα, φυσικά, δεν τον απασχολούν οι υποκλοπές, αλλά το πώς διέρρευσαν από το άβατο της ΕΥΠ!
Η κυβέρνηση Κούλη, όμως, ανεβάζει επίπεδο στην ακροδεξιά χυδαιότητα. Το ξεχασμένο στέλεχος της ΝΔ Γ. Βουλγαράκης είχε δηλώσει το 2006 όταν του βρήκαν διάφορες off shore εταιρείες πως «ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό». Πλέον η ΝΔ έρχεται να νομιμοποιήσει αυτές τις πρακτικές. Η θρασύτατη δήλωση του νέου διοικητή της ΕΥΠ πως «κανείς δεν εξαιρείται» από τους χαφιέδες του θέλει να εγκαθιδρύσει την πλήρη αυτονομία των μπάτσων και δικαστικών απέναντι στη δημοκρατική λειτουργία. Ο πρωθυπουργός πλέον λειτουργεί σαν ηγέτης νόμιμης ή παράνομης μαφιόζικης ομάδας που βλέπουμε στις ταινίες δράσης όπου ο αρχηγός δεν θέλει και δεν πρέπει να ξέρει τις όποιες ενέργειες κατώτερων στελεχών για να μπορεί να τις αρνηθεί.
Η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα έχουν πιο σημαντικά πράγματα να τους απασχολούν: η συνεχιζόμενη ακρίβεια στα σουπερμάρκετ, τα τιμολόγια ρεύματος και φυσικού αερίου, η διάλυση των συγκοινωνιών και των νοσοκομείων, ο πληθωρισμός σε συνδυασμό με την ανάπτυξη που καθημερινά φτάνει καβάλα στο άσπρο άλογο αλλά η πραγματικότητα είναι η φτώχεια και η ανεργία.
Οι υποκλοπές αναδεικνύουν μια ολοκληρωτική σήψη του συστήματος και δεν πρέπει να τις αφομοιώσουμε ως λογική και συνηθισμένη πρακτική. Τα κοινοβουλευτικά κόμματα συνεχώς ανακαλύπτουν δικλείδες που δεν μπορούν να υπερβούν. Το ΚΚΕ όταν συγκυβέρνησε για περίπου ένα χρόνο το 1989 έλεγε «η κυβέρνηση ήταν περιορισμένης ευθύνης». Ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015 απολογούνταν πως «δεν μπορεί να κάνει προσλήψεις και απολύσεις στην κρατική μηχανή όπως γινόταν τη δεκαετία του `80». Κανένα κόμμα της αριστεράς δεν σπάει το απόρρητο των συνεδριάσεων των «ευαίσθητων» κοινοβουλευτικών επιτροπών όπως πχ της Άμυνας.
Η λύση απέναντι στο διεφθαρμένο σύστημα δεν έρχεται με θεσμικές προτάσεις του τύπου «κατάργηση της ΕΥΠ». Αλλά δεν μπορεί να γίνει ανεκτή η περιθωριοποίηση του ταξικού κινήματος στα οικονομίστικα όρια βελτίωσης συνθηκών ζωής. Και να αφήνουμε το κράτος και το παρακράτος να οργανώνει την καθημερινότητα. Χρειάζεται να προταθεί η αντικαπιταλιστική ανατροπή του αστικού κράτους κι όχι η αναδιοργάνωση του. Να στείλουμε στα σκουπίδια της ιστορίας, όχι μόνο τους χαφιέδες αλλά το στρατό τους, την αστυνομία τους, τα δικαστήρια τους, το χρηματιστήριο και το ίδιο τους το Κοινοβούλιο.
