Περιεχόμενα Τεύχους

  • Editorial | Απέναντι στην κρίση του καπιταλισμού μόνη λύση η αριστερά και οι εργαζόμενοι στην εξουσία
  • Υποκλοπές 2022: business as usual
  • Εβρος – η συνεχομένη σφαγή μεταναστών και η εγκληματική πολιτική της ΝΔ
  • Έντεκα χρόνια φασισμού, του Σπύρου Μαρκέτου
  • Ρώσικη Επανάσταση και Αντιμπεριαλισμός: Η επίδραση στην Τουρκική Επανάσταση του 1922
  • 1922: 100 χρόνια από την ήττα του ιμπεριαλισμού στη Μικρά ΑσίαΦυσάει κόντρα στη Λατινική Αμερική
  • Από τη διάλυση των φασιστικών ταγμάτων εφόδου στη μάχη για την ανατροπή της ακροδεξιάς κυβέρνησης της ΝΔ
  • Εμπρός να ξεμπερδεύουμε και με τους τελευταίους στο Πέραμα
Αντιφασιστική Φρουρά 45

Editorial

Απέναντι στην κρίση του καπιταλισμού μόνη λύση η αριστερά και οι εργαζόμενοι στην εξουσία

Ο πληθωρισμός είναι σε διψήφια νούμερα σχεδόν σε όλη την ΕΕΕ με μηδενική ανάπτυξη. Ποιος ξεχνά τα μεγάλα λόγια σε όλο τον πλανήτη που μιλάγανε για 20% μετά την «πανδημία»; Που είναι η ανάπτυξη που ευαγγελίζεται η ΝΔ μιας και «φύγαμε από τη διεθνή επιτροπεία»;

Η οικονομική κρίση οφείλεται στο λοκντάουν του Κορονοϊού και την Ουκρανική ένταση ή μήπως αυτά είναι αποτελέσματα της καπιταλιστικής κρίσης; Οι δεξιοί απολογητές δεν παραδέχονται ποτέ πως το σύστημα που στηρίζουν δημιουργεί και αναπαράγει τέτοιες κρίσεις. Αντίθετα πάντα προσπαθούν να βρουν εξιλαστήρια θύματα. Για τους αστούς οικονομολόγους φταίει πχ μια αλόγιστη σπατάλη και μια κυβερνητική κακοδιαχείριση. Ο Τσοβόλας, ο Τσίπρας που «μαζί τα φάγαμε» δημιουργούν ελλείμματα που τα «πληρώνουμε όλοι». Ο πλανήτης έχει γεμίσει «δικτάτορες» που και γι` αυτό δεν μπορούμε να ζήσουμε σε κοινωνία αφθονίας. Τώρα είναι ο Πούτιν, πριν ο Κίμ ή ο Άσαντ, παλαιότερα ο Σαντάμ ή το κομμουνιστικό ανατολικό μπλοκ. Οι απολογητές της καπιταλιστικής πραγματικότητας προσπαθούν να ρίξουν αλλού το φταίξιμο για να εκτρέψουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια σε άλλα κανάλια.

Όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική! Η νέα ύφεση που κυριαρχεί στον πλανήτη εδώ και δύο χρόνια είναι πολύ μεγαλύτερης έντασης από αυτή του 2008. Τότε μέσα από οικονομικές ενέσεις πάνω από 17 τρις δολαρίων διασώθηκαν οι PIGS αλλά και οι αμερικάνικες – γαλλικές και γερμανικές τράπεζες. Επειδή, όμως, όχι μόνο δεν αντιστράφηκε η πορεία αλλά η ύφεση άρχισε να πλήττει και τα κέντρα της ΕΕ, των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Κίνας άρχισαν να εφαρμόζονται σκληρές οικονομικές πολιτικές προστατευτισμού. Ήδη από το 2019 οι χώρες άρχισαν να προετοιμάζονται για ένα νέο ξέσπασμα της ύφεσης. Οι οικονομικοί ανταγωνισμοί, πλέον, κλιμάκωναν και τις εθνικές αντιπαραθέσεις.

Το ξέσπασμα ενός νέου ίου αποτέλεσε την αφορμή για την εξάπλωση του επικαιροποιημένου σχεδίου «Δόγματος Σοκ». Κάποιες κυβερνήσεις οδήγησαν τις οικονομίες σε ένα τεχνητό κλείσιμο της οικονομίας με διπλό στόχο: 1) να ρίξουν αστραπιαία το ρυθμό ανάπτυξης, να πιάσει πάτο η οικονομία ώστε να αναθερμανθεί δυναμικά και γρήγορα προς τα πάνω. 2) να ρίξουν την ευθύνη της κρίσης στον Covid ώστε να γλυτώσουν τη λαϊκή οργή. Τα κινήματα που γεννήθηκαν στην προηγούμενη φάση της κρίσης μετά το 2008, ακόμα τρομάζουν την αστική τάξη.

Όμως ούτε αυτό το σχέδιο δούλεψε. Το τεχνητό κλείσιμο της οικονομίας παρέσυρε και τις υπόλοιπες χώρες στη δίνη και δημιούργησε μονιμότερο πάγο στην αγορά. Χωρίς μια μαζική και βίαιη εκκαθάριση των ανταγωνιστών, χωρίς ένα εκτεταμένο ρήμαγμα της κοινωνίας δεν μπορούν να δημιουργούν χώρους επενδύσεων. Γι` αυτό στην Ουκρανία βλέπουμε τη συνέχεια των διεθνών ανταγωνισμών. Η οικονομία περνά από το χρηματιστήριο στα τανκς.

Η διεθνής οικονομική και πολιτική αστάθεια διαμορφώνει ένα επικίνδυνο περιβάλλον για τους καπιταλιστές. Για πρώτη φορά, σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις της Ευρώπης – ΗΠΑ βρίσκονται σε υποβόσκουσα ή ανοιχτή απορρύθμιση. Οι συμμαχίες αλλάζουν ανά ένα μήνα. Την ώρα που (θεωρητικά) υπάρχει εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η ουκρανική κυβέρνηση αφήνει ανέγγιχτη τη ροή φυσικού αερίου μέσα από τα εδάφη της.

Αλλά και οι έλληνες καπιταλιστές παρ `όλη την ολόθερμη και παγκόσμια στήριξη στην κυβέρνηση Κούλη δεν βλέπουν να εφαρμόζονται οι κυβερνητικές εξαγγελίες. Με την ανοχή των Διεθνών Οίκων και των τραπεζών, άφθονο χρήμα κυλάει στις πολεμικές δαπάνες, στην αστυνομία και στα ΜΜΕ ενώ μέσα από voucher, κληρώσεις και φιλοδωρήματα επιδιώκεται η εξαγορά λαϊκών συνειδήσεων. Όμως ποια σχέδια μπορούν να οργανωθούν μέσα σε αυτή την κρίση; Μετά την κατάρρευση των πολυεθνικών (Γαλλία – ΗΠΑ – Ισραήλ – Αίγυπτος) εταιριών εκμετάλλευσης των ΑΟΖ και ο εναλλακτικός αγωγός αερίου διαμέσου Βουλγαρίας παγώνει μετά τη φιλορωσική στροφή της νέας βουλγαρικής κυβέρνησης.

Για το κράτος της δεξιάς μόνο ένα δίπολο παραμένει σταθερό: εθνικισμός – ρατσισμός από τη μία, καταστολή – αντικομμουνισμός από την άλλη. Η νέα Νατοϊκή βάση στον Έβρο, οι συνεχόμενοι πολεμικοί εξοπλισμοί αποτελούν κεντρικό πυλώνα του αστικού μπλοκ. Για να μπορεί να υλοποιηθεί, χρειάζεται η εκτροπή της Δημοκρατίας και η διάλυση των κοινωνικών κατακτήσεων. Μετά από χρόνια μνημονιακών δεσμεύσεων όπου οι τράπεζες και οι πιστωτές καθόριζαν την εξωτερική και εσωτερική πολιτική, περάσαμε στην Κορονοϋστερία. Οι πολιτικοί, το κοινοβούλιο και τα κόμματα μπήκαν στην άκρη. Εδώ και δύο χρόνια κυβερνούσαν οι «ειδικοί», οι γιατροί και η καθημερινότητα λειτουργούσε με υπουργικά διατάγματα. Αλλά και παλαιότερα ο νεοφιλελευθερισμός καθιέρωσε τις «ανεξάρτητες επιτροπές» που αντικαθιστούν τις εκλεγμένες κυβερνήσεις. Για δεκαετίες το κοινωνικό σύνολο εθίζεται στην διαρκή ανάθεση σε ειδικούς έξω ακόμα και από τετραετή έλεγχο των εκλογών.

Η αριστερά και το εργατικό κίνημα δεν πρέπει να περιμένει μια κυβέρνηση σωτήρα αλλά ούτε να περιοριστεί σαν ομάδα πίεσης των κυβερνώντων. Η επόμενη απορρύθμιση του καπιταλιστικού συστήματος απαιτεί σχέδιο εξουσίας από τις πληβείες τάξεις. Για να τα καταφέρουμε, όμως, χρειάζεται να συστρατευτούμε στη μάχη ενάντια στους πραγματικούς ιδιοκτήτες του αστικού κράτους, την κυβέρνηση της ΝΔ. Αρκεί; Φυσικά όχι! Η πτώση της ακροδεξιάς κυβέρνησης είναι μόνο η αρχή. Θα χρειαστεί η οργανωμένη Κομμουνιστική Εξέγερση κόντρα στους αστικούς θεσμούς και αυτή δεν θα προκύψει αυθόρμητα ούτε τυχαία. Θα χρειαστεί ένα μαζικό Επαναστατικό Υποκείμενο για να μην αφεθεί η τύχη του κινήματος στις κοινοβουλευτικές διαμεσολαβήσεις.

Κι αυτό πρέπει να φτιαχτεί το συντομότερο!