του Α.Ω.
Πίσω από τα όμορφα λόγια και τις ατέλειωτες παραθέσεις ανούσιων στοιχείων τα οποία τις περισσότερες φορές δεν ανταποκρίνονται σε καμμιά σοβαρή επιστημονική ανάλυση, αλλά δημιουργούν αίσθηση πολυπραγμοσύνης και κλίμα δέους «μα τι λαμπρός επιστήμων» ειδικά αν αυτός είναι ιατρός στην εποχή της τρομοϋστερίας και της καραντινολογίας, εδώ έχουμε ένα ακόμα πόνημα, το τελευταίο μίας ατέλειωτης σειράς παραγωγής συγγραμμάτων κλιματικού τρόμου, και προετοιμασίας κλίματος περικοπών στην καθημερινότητά μας. Της δικής μας, όχι της δικής τους, προφανώς. Και στους «εμάς» ο καλός ιατρός δεν περιλαμβάνεται.
Αξίζουμε ή όχι μια εξέταση αίματος ή ακόμα περισσότερο μια μαγνητική;
“Ας πάρουμε συγκεκριμένα παραδείγματα – συνεχίζει ο Giustetto, ο οποίος είναι επίσης πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου του Τορίνο – για να καταλάβουμε για τι πράγμα μιλάμε. Εάν, για παράδειγμα, κάνουμε μια εξέταση αίματος, συμβάλλουμε στην παραγωγή διοξειδίου του άνθρακα, CO2 και επομένως στην Αυξήστε τη ζέστη Για να δώσουμε μια ιδέα, για κάθε χίλιες εξετάσεις αίματος που μολύνουμε, μέσω της παραγωγής CO2, σαν να ταξιδεύαμε 700 χιλιόμετρα με αυτοκίνητο. Αλλά τα πιο αποκαρδιωτικά δεδομένα είναι αυτά που σχετίζονται με τις αξονικές τομογραφίες, με τους μαγνητικούς συντονισμούς Μια μαγνητική τομογραφία που λειτουργεί για ένα χρόνο κατά μέσο όρο παράγει μια ποσότητα CO2 που αντιστοιχεί στη ρύπανση που παράγεται από ένα αυτοκίνητο που διανύει 500 χιλιάδες χιλιόμετρα».
“Τι μπορούμε να κάνουμε ως γιατροί τότε; – ρωτά ο Giustetto στο βίντεο – Έχουμε δύο τρόπους: ο πρώτος είναι να προσπαθήσουμε να κάνουμε τους ανθρώπους, αλλά και τους συναδέλφους μας να συνειδητοποιήσουν αυτό το φαινόμενο. Ο δεύτερος είναι να λάβουμε συγκεκριμένα βήματα: όταν αποφασίσουμε να συνταγογραφήσει μια μαγνητική τομογραφία, μια εξέταση αίματος, για να μας υπενθυμίσει ότι, αν δεν είναι απαραίτ ητη, αν δεν είναι κατάλληλη, αν δεν είναι σημαντική, καθώς και να κάνουμε κάτι άχρηστο, και επομένως να σπαταλάμε πόρους, κάνουμε επίσης κακό επειδή αυξήσει το πρόβλημα των θερμοκρασιών και άρα την κλιματική κρίση που βιώνουμε».” (1)
Η υγεία μας θα σταθμίζεται κάθε φορά με κάποιον αόριστο κλιματικό δείκτη, ποσοστά CO2, θερμοκρασιακά δεδομένα, και βάσει αυτών θα λαμβάνουμε τις εξετάσεις που είναι απαραίτητες. Αργότερα, γιατί όχι, θα έρθει η ώρα των φαρμάκων, και της απαραίτητης εγχείρησης που θα κρίνεται με αυτό τον τρόπο. Μια αντικαρκινική θεραπεία θα ισοδυναμεί με το λιώσιμο ενός παγόβουνου στην Ανταρκτική. Τελικά, για τον καπιταλισμό, η αξία μας σαν ανθρώπινα όντα θα μετριέται με τόνους αερίων (κατευθείαν από τα φουγάρα τους) και την αξία που αυτά θα έχουν στα διάφορα χρηματιστήρια ρύπων που ετοιμάζονται (γιατί και αυτά θα πωλούνται πια). Σημαντική προσθήκη από την εποχή που μετρούσαμε μόνον ως η αξία που μπορούμε να πουλάμε τους εαυτούς μας στο κάτεργο της μισθωτής σκλαβιάς, ή πόσο πρόθυμοι είμασταν να ματώσουμε για το εθνικό συμφέρον.
Τα διλήμματα που θέλει να μας φέρει ο αστισμός σήμερα δεν είναι τύπου “ελευθερία ή δημοκρατία” όπως στην εποχή του ψυχρού πολέμου, “ελευθερία ή ασφάλεια” της εποχής του λεγόμενου πόλεμου κατά της τρομοκρατίας πριν 20 χρόνια. Είναι πιο συμβατά με την ταπεινότητα της καθημερινότητα και μας μακριά από μεγάλα ιδεώδη όπως “δημοκρατίες” και “ελευθερίες”, και ακόμα πιο εκβιαστικά όπως “αν θέλεις να ζήσεις πρέπει να έχεις ατομική ευθύνη”, να υποχρεωθείς να υποτάξεις τον εαυτό σου στις κρατικές εντολές, να δώσεις τα στοιχεία σου στο επόμενο “gov wallet” στο κινητό που γίνεται πιο smart με την τελευταία έκδοση κάποιου λογισμικού “Predator” για την πλέμπα.
Τα διλήμματα που θα ποτίσουν τις δυτικές κοινωνίες τις επόμενες δεκαετίες θα είναι «θα κάνεις εξετάσεις ή θα πας βόλτα με το αυτοκίνητο το σαββατοκύριακο», «εξέταση αίματος ή το πλυντήριο να ξεβρωμίσεις τα ασπρόρουχα», ή μήπως «προτιμούμε την ειρήνη ή να έχουμε αναμμένο κλιματιστικό;” όπως μας προειδοποιεί ο Ντράγκι. Ή όπως προφητικά έχει πει το 2020 ο νυν υπουργός Υγείας της Γερμανίας Καρλ Λάουτερμπαχ «μόλις κάποια πόλη ξεπεράσει ένα όριο ρύπων θα σφραγίζουν οι οικονομικές δραστηριότητες και οι μετακινήσεις (λοκντάουν)».
Η εποχή που ο καπιταλισμός μπορούσε να προσφέρει στην εργατική τάξη και τους μικροαστούς της Δύσης, ένα όραμα και μία τεχνολογική διέξοδο έστω για την επόμενη γενιά έχει τελειώσει. Η τελευταία εφεύρεση που μας πρόσφερε αυτή η αστική τάξη είναι το ίντερνετ και ήδη έχουν περάσει 30 χρόνια από τότε. 50 χρόνια πριν οι εικόνες από τις βόλτες στην Σελήνη συντάραζαν τον κόσμο και έστελναν κύματα ενθουσιασμού παντού, ποιος άλλωστε δεν γνωρίζει ακόμα και σήμερα εκείνα τα πρώτα λόγια του πρώτου ανθρώπου στο φεγγάρι· η κορύφωση των ανταγωνισμών ανατολής και δύσης μαζί με το δόγμα αμοιβαίας πυρηνικής καταστροφής. Και μετά επέστρεψαν όλοι πίσω στην γη καθώς το σπορ είχε πετύχει το σκοπό του· την ήττα της Σοβιετικής ένωσης στον τεχνικοεπιστημονικό ανταγωνισμό και η ήττα στο Βιετνάμ οδηγούσε τις ΗΠΑ σε μία νέα ομφαλοσκόπηση. Το μόνο που σήμερα μπορεί να προσφέρει το διάστημα είναι μερικές έγχρωμες φωτογραφίες ειδικά φτιαγμένες να τις σερβίρει ο Μπάιντεν από τον λευκό οίκο με το νέο μπιχλιμπίδι που έστειλαν σε τροχιά, και αυτό προϊόν του αμερικανοκινέζικου ανταγωνισμού.
Η Ιταλική εφημερίδα και ο ιατρός αρχι-γραφειοκράτης δεν κάνουν παρά να παίρνουν τη σειρά τους στην προπαγανδιστική μηχανή και να σερβίρουν με δόσεις το αφήγημα της επόμενης εποχής. Τα δύο χρόνια καραντίνας της κορονοϋστερίας δίδαξαν πολλά. Από την ανοή μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού έως και την έλλειψη αντιπολίτευσης. Κάτι ναπολιτάνοι δεν ήταν τίποτα παραπάνω από υποχείρια της μαφίας και ποιος δίνει σημασία στους εργάτες των αποθηκών και των λιμανιών που δίνανε την μάχη ενάντια στην υποχρεωτικότητα των εμβολίων, κάτι αδαείς ήταν που δεν κάνουν τηλεργασία από το σπίτι τους και θέλουν να πηγαίνουν κάθε μέρα στην δουλειά.
Μετάφραση από το εργαλείο μηχανικής μετάφρασης της Google: https://www-lastampa-it.translate.goog/cronaca/2022/07/26/news/la_salute_contribuisce_al_riscaldamento_globale_unarisonanza_magnetica_inquina_come_500mila_km_in_auto-5479502/?_x_tr_sl=it&_x_tr_tl=el&_x_tr_hl=el&_x_tr_pto=sc
Σημείωση: Η Ιταλική εφημερίδα La Stampa είναι ιστορική εφημερίδα ηλικίας άνω των 150 χρόνων, παραδοσιακά προοδευτική αλλά σήμερα κινείται τον χώρο μεταξύ κεντροαριστεράς και κεντροδεξιάς (ότι κι αν σημαίνουν αυτοί οι όροι στο σημερινό πολιτικό σκηνικό της Ιταλίας). Είναι η τέταρτη σε κυκλοφορία καθημερινή εφημερίδα της χώρας με σχεδόν 200.000 αντίτυπα. Ανήκει στον όμιλο Ανιέλι.
