άρθρο του Α.Ω.
«Δημιουργήθηκε λοιπόν μία μυθολογία που είχε και εξακολουθεί να έχει στο επίκεντρό της το Πολυτεχνείο». Μία φράση από τις πολλές που ξεπήδησαν από το βάθος της χουντικής προπαγάνδας του Γεωργαλά; Και όμως όχι. Καθώς ο τελευταίος (ο θεωρητικός προπαγανδιστής του χούντας) έχει πεθάνει, ο σημερινός ιδεολογικός εκπρόσωπος της εμφανίζεται ο καθηγητής του Παντείου και υφυπουργός, αρμόδιος για την ανώτατη παιδεία, Άγγελος Συρίγος.
Από την βουλή, εκεί που φυσικά έχουν εκστομισθεί ουκ ολίγα αντιδημοκρατικά με αποκορύφωμα την παρουσία και μόνον την χρυσής αυγής, ο υφυπουργός του Μητσοτάκη σε μία στιγμή που ο οχετός του κόμματος του και του αρχηγού του έχει ανοίξει διάπλατα με την δικαστική απελευθέρωση του βιαστή Λιγνάδη, ενώ ο λαϊκός κόσμος βλέποντας να πέφτουν στην τσέπη του η κοροϊδία των ελάχιστων ευρών μίας ακόμα ελεημοσύνης-pass ενώ βρίσκεται στο επίκεντρο ενός κύματος αυξήσεων και πληθωρισμού λεηλασίας του εισοδήματός του ξεστομίζει παντού την φράση «μ******** γαμιέσαι», στην συνεδρίαση για το φρικιαστικό κατασκεύασμα Νέοι ορίζοντες για τα ΑΕΙ της Κεραμέως, μας αναλύει επισταμένως την άποψη του για το Πολυτεχνείο.
Δεν μας ξαφνιάζει η αναφορά του εν λόγου τρεχαλατζή της ΝΔ στο Πολυτεχνείο. Γνωστός ήδη από την εποχή της νεότητας του, μέλος της οργάνωσης νεολαίας ΝΕΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ του γνωστού ακροδεξιού της ΝΔ και τότε ανεξάρτητου Σαμαρά (η ελληνική ακροδεξιά κρατά την συνέχεια με το βαθύ παρελθόν της), μέλος αργότερα στην δεκαετία του ’90 του περιώνυμου ακροδεξιού θινκ τανκ ΔΙΚΤΥΟ 21, το όποιο δεκαετίες μετά φαίνεται ότι έκανε καλή δουλίτσα κρίνοντας από τα μπουμπούκια του που έχουν ξαμοληθεί στην πιάτσα, και γνωστού φωνακλά το 2017 όταν αυτός και οι όμοιοι του προετοίμαζαν το κλίμα της ακροδεξιάς επανόρθωσης στις σχολές. Κάθε γνωστός ακροδεξιός πολιτικάντης όπου σταθεί και όπου βρεθεί πρέπει να πετάξει την βρώμικη αναφορά του στο Πολυτεχνείο. Ειδικά τώρα που πρέπει να δικαιολογήσει στο ακροατήριο· των νοικοκυραίων του νόμου και της τάξης την μέχρι πρότινος φανατική υποστήριξη ενός καταδικασθέντα βιαστή και στο τέλος την απελευθέρωση του. Όταν τους έχεις εκθρέψει με μίσος ταξικό για τον Κουφοντίνα και τον κάθε καταδικασθέντα που διεκδικεί τα αυτονόητα από την ελληνική δικαιοσύνη πως εξηγείς τα αδικαιολόγητα σου;
Το Πολυτεχνείο του ’73 στοιχειώνει τον κάθε Συρίγο, τον κάθε ακροδεξιό γύρω μας
Τους κατάστρεψε το όνειρο μίας ομαλής μετάβασης της εξουσίας από τα χέρια των συνταγματαρχών και συνολικά του Στρατού σε αυτά ενός Καραμανλή με πρόεδρο της Δημοκρατίας τον αναβαπτισθέντα Παπαδόπουλο σε έναν περιορισμένο κοινοβουλευτισμό. Ήταν ένα σχέδιο που είχε συμφωνήσει το σύνολο του ελληνικού αστισμού της προδικτατορικής εποχής, των βιομηχάνων και εφοπλιστών . Έτσι το όνειρο του Τριανταφυλλίδη (ψευδώνυμο που χρησιμοποίησε για την φυγή στο Παρίσι το 1963) να επιστρέψει ως Καραμανλής σε μια “κυβερνωμένη” δημοκρατία ναυάγησε τον Νοέμβρη του ’73 από τους φοιτητές της κατάληψης, τους εργάτες της εργατικής συνέλευσης, τους μαθητές στα οδοφράγματα στις γειτονιές, τα τρακτέρ στα Μέγαρα, στις συμπλοκές σε Θεσσαλονίκη-Πάτρα-Ιωάννινα και όλα αυτά μέσα σε τρεις μόνον ημέρες. Και ήταν μόνον τρεις λόγω της απίστευτης σκληρότητας του καθεστώτος, ερπύστριες και εκτελέσεις ήταν η απάντηση εκείνο το βράδυ.
Ναι, μπορεί εκείνο το βράδυ να μην έπεσε η χούντα, αλλά ήταν φανερό σε όλους και για πρώτη φορά ότι η κατάρρευση ήταν θέμα χρόνου, και αυτή ήρθε τελικά με την επιστράτευση του Ιούλη του ’74. Εκείνη την στιγμή η χούντα έπρεπε, προκειμένου να υπηρετήσει τις στρατηγικές επιλογές της, να οπλίσει την νεολαία για να την στείλει στον πόλεμο με την Τουρκία. Αλλά αυτή η νεολαία ήταν του Πολυτεχνείου. Στα στρατόπεδά επικράτησε το πανδαιμόνιο, στην καλύτερη των περιπτώσεων για το καθεστώς· ήταν μαζική άρνηση των νέων να πάνε να πολεμήσουν στην χειρότερη ψάχνανε να πάρουν τα όπλα και να κατέβουν στην Αθήνα. Ο κίνδυνος η χούντα να οπλίσει την ριζοσπαστικοποιημένη νεολαία και να της παραδώσει την βάση του στρατού ήταν μεγαλύτερος από μια ήττα στο μέτωπο.
Την ίδια ώρα ο άλλος μεγάλος παράγοντας φόβου και τρόμου για το καθεστώς η “αντίδρασιν του πεζοδρομίου” όπως έλεγε ο Μαρκεζίνης εξελισσόταν στο κέντρο, η συγκέντρωση χιλιάδων στις γειτονιές και πλατείες της Αθήνας στις 23 Ιουλίου. Τα τανκς είχαν τελειώσει.
Καμία μυθολογία δεν υπήρξε. Το Πολυτεχνείο, η κορυφαία στιγμή πάλης στην ελληνική πολιτική μετά το 1967 εξακολουθεί να στοιχειώνει την ΝΔ και τον Συρίγο, καθώς παραμένει ο κεντρικός ιδεολογικός της αντίπαλος.
Το Πολυτεχνείο του ’73 νίκησε. Όχι μόνον την χούντα, αλλά και τον Καραμανλή και όλο τον αστικό κόσμο που ετοιμάζονται να συγκυβερνήσει με τους στρατιωτικούς.
Το Πολυτεχνείο του ’73 νίκησε. Γιατί έδειξε ότι υπάρχει μια μακριά γραμμή που καμία χούντα δεν μπορεί να σπάσει. Από τα Ιουλιανά του ‘65 διαφορετικές γενιές και παραδόσεις συναντώνται και κτυπάνε μαζί τον αντίπαλο.
Το Πολυτεχνείο του ’73 νίκησε. Γιατί ξανάφερε στην επικαιρότητα, σε πραγματικά δύσκολες συνθήκες το ερώτημα της εξέγερσης. Και το απάντησε κόντρα σε κάθε συμβιβασμό έχοντας για οδηγό τον επαναστατικό βολονταρισμό.
Και η ετήσια επέτειος κάθε χρόνο, με τα όποια προβλήματα έχει κάθε φορά, είναι για την ΝΔ και όλο τον αστισμό αυτή η υπενθύμιση. Για αυτό η ΝΔ με αφορμή την κορονοϋστερία προσπάθησε να επιβάλλει ένα ακόμα ΣΟΚ με την απαγόρευση διαδήλωσης στο Πολυτεχνείο το 2020.
Δεν μπορούν να μην το κάνουν! Πάνω από όλα και πέρα από όλα, σωματεία κόμματα διαδηλώσεις κ.ο.κ., μισούν το πνεύμα του Πολυτεχνείου. Και όσα με διάφορους τρόπους εξακολουθεί να συμβολίζει 50 χρόνια μετά.
Εμπρός λοιπόν, μην τους αφήσουμε! Κάθε 17 Νοέμβρη να είναι μία δυνατή υπενθύμιση της εξέγερσης ενάντια στον καπιταλισμό και ενάντια στον συμβιβασμό. Το χρωστάμε στον Συρίγο εξάλλου.
Διαβάζεται παράλληλα με το άρθρο στο 39ο τεύχος της Αντιφασιστικής Φρουράς “Το Πολυτεχνείο στοιχειώνει”
