Πως τα περάσατε με τον Αζοφικό;
του Α.Ω.
Στην εικονική περιοδεία του ο Ζελένσκι εμφανίστηκε επιτέλους και στην ελληνική Βουλή. Φανταζόμαστε ότι Μητσοτάκης και Δένδιας αδημονούσαν τόσο πολύ να τον καλωσορίσουν στον ναό της δημοκρατίας που είχαν βάλει τα καλά τους και έστειλαν όλα τα πετσωμένα ΜΜΕ σε ειδική αποστολή προβολής.
Με μια μεγάλη όμως διαφορά από κάθε προηγούμενη περιφορά του Ζελένσκι. Μαζί του εμφανίστηκαν δύο μαχητές του πολέμου, που ο ένας τουλάχιστον, ο Μιχάηλ αυτοπροσδιοριζόμενος Έλλην της Ουκρανίας, δήλωσε μέλος του τάγματος Αζόφ «Απευθύνομαι σε εσάς σαν ελληνικής καταγωγής. Λέγομαι Μιχαήλ ο παππούς μου πολέμησε στον πόλεμο κατά των ναζιστών και τραυματίστηκε τρεις φορές. Εγώ γεννήθηκα στη Μαριούπολη και συμμετέχω στην άμυνα της πόλης από τους Ρώσους ναζιστές. Μάχομαι μέσα από το τάγμα Αζόφ στην ουκρανική άμυνα για να διώξουμε τους ναζί».
Το ποιοι είναι οι πραγματικοί ναζί, ποιοι με θράσος και παρρησία έχουν σηκώσει χρόνια τώρα τα σύμβολα τους και τα περιφέρουν σε δρόμους και πλατείες με κάθε κρατική προστασία είναι άλλο θέμα, που έχει να κάνει με έναν πόλεμο που η προπαγάνδα, η αλλοίωση της πραγματικότητας, τα fake news. έχουν αποκτήσει άλλη υπόσταση, πρωτόγνωρη, μια εποχή της μετά-αλήθειας.
Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε το ποιόν του τάγματος Αζόφ, μίας παραστρατιωτικής νεοναζιστικής μονάδας που προέρχεται από την εποχή του πραξικοπήματος του Μαϊντάν το 2014 και ευθύνεται τότε για δεκάδες νεκρούς αγωνιστές, συνδικαλιστές και διαδηλωτές. Έκτοτε έλαβε έναν σχεδόν επίσημο ρόλο στα στρατιωτικά ζητήματα της Ουκρανίας, στελέχη του μετεπήδησαν στον κρατικό μηχανισμό, αστυνομία και στρατό, ενώ το ίδιο ως ενισχυμένη πια και πλήρως εξοπλισμένη μονάδα στα πρότυπα του επίσημου τακτικού στρατού ανέλαβε όλα τα προηγούμενα χρόνια την βρομοδουλειά ενάντια στους ρωσόφωνους πληθυσμούς που είχαν καταφύγει στην αυτόνομη περιοχή του Ντονιέσκ. Ευθύνονται για δολοφονίες, βομβαρδισμούς και πλιάτσικα απέναντι στον πληθυσμό του Ντονιέσκ, όλα αυτά που χαρακτηρίζουν ακροδεξιές αντικομουνιστικές ομάδες που δρουν με τις πλάτες του κράτους. Αλλά έχει αναλάβει και εργολαβικά κομμάτι της εσωτερικής τρομοκράτησης του Ουκρανικού λαού, κτυπώντας αγωνιστές, συνδικαλιστές, αριστερούς, καθέναν που αντιστεκόταν. Γνήσια νεοναζιστική συμμορία δηλαδή.
Ενός κράτους, του Ουκρανικού, που από την εποχή της πορτοκαλί – αμερικανοκίνητης – “επανάστασης” του 2004 και ειδικά μετά το πραξικόπημα του Μαϊντάν to 2014 έχει αναγορεύσει σε εθνικούς ήρωες όλο τον φασιστικό και ναζιστικό παρελθόν της κατοχικής Ουκρανίας της εποχής 1941-1945 και έχει προβεί σε πλήρη αναστήλωση όλων των συμμάχων και συνεργατών της ναζιστικής Γερμανίας της εποχής του Β Ιμπεριαλιστικού Πολέμου που μεταξύ άλλων ανδραγαθημάτων ευθύνονται για την δολοφονία εκατοντάδων χιλιάδων εβραίων, τσιγγάνων, Ρώσων, και Ουκρανών αμάχων.
Αλλά τι οδήγησε τον Ζελένσκι σε αυτή την μοναδική – μέχρι στιγμής τουλάχιστον – εμφάνιση σε ευρωπαϊκό κοινοβούλιο δίπλα από αναγνωρισμένους φασίστες του τάγματος του Αζόφ;
Πρώτα από όλα, ο Ζελένσκι πρόσφατα είχε ήδη απαντήσει επίσημα στο ερώτημα για την ύπαρξη και την κρατική στήριξη του φασιστικού τάγματος Αζόφ ως εξής: “οι Αζόφ είναι αυτοί που είναι και είναι μέρος του αγώνα της Ουκρανίας”. Με την σημερινή όμως εμφάνιση στο πλάι του Μητσοτάκη και του Δένδια έμμεσα πλην σαφώς δήλωσε «εσείς που στηρίζετε τον αγώνα μας, θα τους ανεχτείτε και αυτούς”. Η Ουκρανική ηγεσία παίρνει την απόφαση να διαμηνύσει στους συμμάχους της, ότι θα χρειαστεί να καταπιούν κάθε δημοκρατική ευαισθησία που τυχόν έχουν και να αποδεχθούν το αυτονόητο που ισχύει στο πεδίο της Ουκρανίας εδώ και 20 χρόνια. Μία αντιδραστική πολιτική με βασικούς συνεργάτες φασιστικές συμμορίες κάτι που πρέπει να βρουν τρόπο οι δυτικές ελίτ να πουλήσουν στους λαούς τους.
Που δεν είναι και τόσο εύκολο, όσο έδειξαν οι πρώτες αντιδράσεις και στα πετσωμένα ΜΜΕ, με δηλώσεις αμφισβήτησης της παρουσίας του Αζόφ όπως ακόμα και του αγαπημένου μας πρώην πρωθυπουργού Σαμαρά που χαρακτήρισε “μεγάλο λάθος την αναφορά στο τάγμα Αζόφ”. Πολλές άλλες αντιρρήσεις έχουν έρθει από το στρατόπεδο της δεξιάς, δείγμα ότι το αρραγές μέτωπο που θέλει να παρουσιάζει ο Μητσοτάκης, παρουσιάζει συνεχείς ρωγμές, αν και όχι αμφισβητήσεις.
Δεν είναι τόσο εύκολο, όσο νομίζουν εκεί στην κυβέρνηση της ΝΔ, να περάσουν το μήνυμα, ότι το τάγμα Αζόφ είναι απλά κάποιοι ακόμα μαχητές της ελευθερίας, ένα παράρτημα του Ερυθρού Σταυρού, ή όπως έλεγαν οι παπούδες τους για τους συνεργάτες των ναζί το 1946 “πολεμάει για την ελευθερία στον Γράμμο”, ‘όταν άφηναν λεύθερους τους εγκληματίες κατσιαπλάδες των μπλόκων και των μαζικών εκτελέσεων αμάχων.
Και μόλις είδαν ότι η επιχείρηση ξέπλυμα των νεοναζί πάει για φούντο άρχισαν να μιλάνε για «άστοχη και λανθασμένη συμπερίληψη». Αν λάβουμε υπόψη ότι μόλις μια μέρα πριν, η 6 Απρίλη, είναι η επέτειος εισβολής στην Ελλάδα των πραγματικών ναζί το 1941, η απροσεξία της ελληνικής κυβέρνησης είναι χαρακτηριστική της αδιαφορίας της να κρατήσει έστω και ένα φύλλο συκής δημοκρατίας.
Ο Ζελένσκι έκανε την δουλειά, έστειλε το δικό του μήνυμα, στην δύση, μέσω μίας από ότι φαίνεται ιδιαίτερα φιλικής του κυβέρνησης με την οποία μπορεί και συνεννοείται σαν παλιά φιλαράκια. Μίας κυβέρνησης που όσο κόπτεται για δημοκρατίες και άλλα παρόμοια ευφυολογήματα, τόσο χρησιμοποιεί την Βουλή για να περνά νομοσχέδια με έκτακτες διαδικασίες εδώ και δύο χρόνια, περιορίζοντας τα δημοκρατικά δικαιώματα, νόμους ενάντια στον συνδικαλισμό, νέες κατασταλτικές ποινές ενάντια ακόμα και στην απλή διαμαρτυρία. Η παράταξη της βίας και της νοθείας, του Καλ(π)ογιάννη, των έκτακτων συνθηκών, του τσεκουράτου υπουργού σήμερα μας έφερε ένα διάγγελμα με νεοναζί. Ας τους το επιστρέψουμε πίσω.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία θα συνεχιστεί, η ανθρωποσφαγή δεν έχει τέλος, η ελληνική κυβέρνηση έχει πάρει σαφή και ξεκάθαρη θέση με τη αποστολή όπλων στην Ουκρανία, την επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία, την απαγόρευση του Τσαϊκόφσκι, την απέλαση Ρώσων διπλωμάτων. Είναι σημαντικό όμως ότι από την πρώτη στιγμή έχουν αναπτυχθεί στην εργατική τάξη και την νεολαία, παρόλη την καταιγιστική ντόπια και διεθνή προπαγάνδα, έντονα τα αντιπολεμικά αισθήματα και οι πολεμοκάπηλοι υπηρέτες της κυβέρνησης δεν βρίσκουν εύκολα πρόθυμους συνεργάτες. Το παράδειγμα των δύο υπαίθριων συναυλιών (με τα όποια επιμέρους ιδεολογικά και πολιτικά προβλήματα), οι πολλές και μαζικές συγκεντρώσεις, η άρνηση των εργαζομένων της ΤΡΑΙΝΟΣΕ να φορτώσουν όπλα για την Ουκρανία, αποτελούν φωτεινά παραδείγματα που πάνω στους μπορεί να αναπτυχθεί ένα δυνατό αντιπολεμικό αντικυβερνητικό μέτωπο.
