Πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 31/3 το απόγευμα στην Πλατεία Συντάγματος η συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στις αναστολές και τις επικείμενες απολύσεις των υγειονομικών, ενάντια σε όλα τα πρόστιμα και τους διαχωρισμούς των πιστοποιητικών με πρόσχημα τον covid-19 που είχε συναποφασιστεί από σωματεία και συλλογικότητες στις συσκέψεις 4/2 και 11/3.
Η εκβιαστική προθεσμία της 31ης Μαρτίου για συμμόρφωση στην υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού σε 7.500 υγειονομικούς και στα μέτρα καταστολής των προστίμων και του green-pass διαμόρφωσε το κεντρικό σύνθημα “Η 31 Μάρτη δεν θα είναι μέρα σιωπής”, καθώς είχε αναδειχθεί από την Πρωτοβουλία Δράσης και κόσμο του κινήματος ως ορόσημο για μια αδιάκοπη πορεία αγώνα και ως η κορωνίδα της μάχης απέναντι στην ακροδεξιά, παράλογη και ανάλγητη πολιτική της Νέας Δημοκρατίας.
Η Πρωτοβουλία Δράσης μαζί με σωματεία και υγειονομικούς σε αναστολή είχαμε προχωρήσει σε μια σειρά προπαγανδιστικών δράσεων το τελευταίο δίμηνο σε νοσοκομεία, εργασιακούς χώρους και συμμετοχή σε κινητοποιήσεις ξεναγών και υγειονομικών με σκοπό την διεύρυνση του αγώνα με ενωποιητικά χαρακτηριστικά στο πλευρό χιλιάδων εργαζομένων που πλήττονται, κόντρα στους όρους απομόνωσης και περιθωριοποίησης στους υγειονομικούς και άλλους χώρους, σε έναν αντιαπαγορευτικό αγώνα με στόχο την 31η Μάρτη. Ενώ στο μεσοδιάστημα είχε πραγματοππιηθεί και συγκέντρωση 26 Φεβρουαρίου στην Ομόνοια με διαδήλωση στη Βουλή από εκατοντάδες αγωνιστές και αγωνίστριες.
Παρόλο που μία μέρα πριν, 30/3, η κυβέρνηση ανακοίνωσε την παράταση των αναστολών μέχρι το τέλος του χρόνου, εντείνοντας τον εκβιασμό, η διεκδίκηση για την άμεση και χωρίς όρους επιστροφή στην εργασίας τους όλων των εργαζόμενων στον χώρο της υγεία, παραμένει πιο επιτακτική από ποτέ, ως πρόταγμα και μάχη ενάντια στην κυβερνητική πολιτική εργασιακης απορρύθμισης και διάλυσης του δημόσιου ΕΣΥ με απώτερο σκοπό την εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων στον τομέα της υγείας. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη καταστρώνει και θέτει σε εφαρμογή την ακραία φτωχοποιήση του προσωπικού σε αναστολή -αλλά και όλου του πληβείου πληθυσμού-, την απομόνωση, τον αποκλεισμό και τους εξωθεί στην εξαθλίωση. Δεν χρειάζεται να είσαι απολυμένος ή σε αναστολή εργασίας για να βλέπεις το εισόδημά σου να μην επαρκεί ούτε για τα βασικά, τον πληθωρισμό να εκτοξεύεται, την πρωτοβάθμια περίθαλψη να περιχαρακώνεται. Την ίδια στιγμή χιλιάδες εργαζόμενοι συμβασιούχοι στο χώρο της υγεία και στην αυτοδιοίκηση απειλούνται με μή μονιμοποίηση τους αμέσως επόμενους μήνες. Η κυβέρνηση προτάσσει εργαλειακά την ευθύνη της κρίσης πρώτα στον κορονοϊό και στην πανδημία και έπειτα στον πόλεμο στην Ουκρανία με το αφήγημα της υπαιτιότητας όλων σε “εξωγενείς” παράγοντες. Η επίθεση στα εργατικά δικαιώματα, τον βιοπορισμό και τις κοιωνικές ελευθερίες είναι το κέντρο της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.
Η συγκέντρωση διαμαρτυρίας προσέλκυσε πλήθος κόσμου από σωματεία εργαζομένων, συλλογικότητες, υγειονομικούς σε αναστολή και αγωνιστές αλλά και από περαστικούς που στάθηκαν να ακούσουν, να συζητήσουν και να συμμετάσχουν στις πολιτικές ζυμώσεις που πραγματοποιούνται στις ομιλίες και στις κατιδίαν συζητήσεις και αναλύσεις.
Τον λόγο πήραν εκπρόσωποι από τους Υγειονομικούς κατά της Υποχρεωτικότητας,
της Πρωτοβουλίας Δράσης και του Συλλόγου Επιστημονικού Προσωπικού ΕΥΔΑΠ. Παράλληλα, τη συγκέντρωση στήριξαν με την παρουσία τους με πανό και αντιπροσώπους τους:
ΠΕΝΕΝ, ΣΕΠ ΕΥΔΑΠ, ΣΕΝ Ικαρίας, Δίκτυο υγειονομικών σε αναστολή Αττικής.
Επίσης, στήριξαν και συμμετείχαν οι “Πρωτοβουλία ενάντια στο υγειονομικό απαρτχάιντ” (που πήρε το λόγο και έκανε σύντομη παρέμβαση), “Κίνηση Εκπαιδευτικών ΜΑΖΙ”, καθώς και ξεναγοί απο τον πρόσφατο νικηφόρο αγώνα διεκδίκησης για εργασία με αρνητικό ραπιντ.
Για τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις που προκηρύχθηκαν από τους διοργανωτές κατέθεσαν ψημίσματα συμπαράστασης:
η ΕΛΜΕ Β’ Αθήνας, η ΕΛΜΕ Ε’ Αθήνας, ΕΛΜΕ Καλλιθέας-Ν. Σμύρνης-Μοσχάτου, ΕΛΜΕ Άνω Λιοσίων-Ζεφυρίου-Φυλής.
Η τρομοκρατία ως όχημα ελέγχου και χειραγώγησης του λαού και των εργαζόμενων δεν θα περάσει. Η ρότα του αγώνα είναι και θα πρέπει να είναι απέναντι στην ακροδεξιά κυβέρνηση των απαγορεύσεων, της ακρίβειας, της φτώχειας, των διαχωρισμών, της καταστολής και του πολέμου. Η νίκη μπορεί να έρθει μόνο μαζί με όλη την αγωνιζόμενη εργατική τάξη που παλεύει ενάντια στην κυβερνητική πολιτική της Νέας Δημοκρατίας.
