Η αστική δικαιοσύνη εξυπηρετεί τα συμφέροντα των αστών πάντα. Η υποτιθέμενη ανεξάρτητη λειτουργία των δικαστηρίων δεν ισχύει, λειτουργούν και ως μέσα εκφοβισμού, παραδειγματισμού και τιμωρίας όσων αντιστέκονται και πολεμούν την πολιτική εξουσία. Ακόμα και στο κομμάτι των ποινικών κρατουμένων θα πρέπει κάποια στιγμή να δούμε πως ο καπιταλισμός γεννάει ψεύτικες ανάγκες και οδηγεί σε εγκληματικές πράξεις. Ειδικά η κυβέρνηση Μητσοτάκη δίνει το ελεύθερο στους δικαστές όσον αφορά τα μέτρα covid και ταυτόχρονα χρησιμοποιεί τη δικαιοσύνη προς χάριν της ακροδεξιάς πολιτικής.
Η δικαιοσύνη κάνει τα στραβά μάτια και ενισχύει παράνομες τακτικές ενάντια στις συλλογικές διαδικασίες με στόχο τη διάλυση του αγώνα του ταξικού κινήματος, μέσω της επιβολής των απεργιών ως παράνομες και καταχρηστικές. Το είδαμε πριν μερικούς μήνες στις απεργίες της ΠΕΝΕΝ στο λιμάνι του Πειραιά, όπου αφού την έκριναν παράνομη, έστησαν οι εταιρίες ολόκληρο θέατρο με ψεύτικους επιβάτες που υποτίθεται ενοχλούνταν αλλά στην πραγματικότητα ήταν τραμπούκοι απεργοσπάστες. Έπειτα η απεργία- αποχή που είχε καλέσει η ΑΔΕΔΥ κατά της αξιολόγησης κρίθηκε παράνομη σε συνεργασία του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών με την Υπουργό Παιδείας. Η συνέχεια αφορά συνολικά όλες τις απεργίες που θα κρίνονται παράνομες από τις δικαστικές αρχές και οι οποίες βάσει του Νόμου Χατζηδάκη θα κυνηγιούνται και θα αποτρέπονται.
Τα μέτρα με πρόσχημα τον covid που βιώσαμε τον περασμένο 1,5 χρόνο, οι απαγορεύσεις συνολικά και το καθεστώς προστίμων, συσχετίζονται με τη συνεργασία Μητσοτάκη – δικαστικών. Η απουσία συνταγματικότητας των προστίμων που επέβαλε η αστυνομία, συνδυάστηκε με την καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των πολιτών με κάθε διάταγμα Μητσοτάκη. Τα αιτήματα προς εκδίκαση επιβλήθηκαν στο ΣτΕ όπου οι δίκες αναβλήθηκαν. Τα όργανα του αστικού κράτους λειτουργούν σε συνεργασία, πρώτα η καταστολή ενοχοποιεί και τρομοκρατεί τους αγωνιστές και έπειτα αναλαμβάνει δράση η αστική δικαιοσύνη. Αυτή την τακτική έχουν ακολουθήσει εις βάρος δεκάδων αγωνιστών βασίζοντας την φυλάκιση τους σε ψεύτικες κατηγορίες ή κατασκευασμένα στοιχεία. Τους εξουθενώνουν οικονομικά με τα παράβολα, τους δικηγόρους και τα δικαστικά έξοδα που αναγκάζονται να πληρώσουν. Την ίδια στιγμή οι δικαστές εξαιρούνται από όλα τα μέτρα και υποχρεώσεις εμβολιασμού μαζί με την αστυνομία και τον στρατό.
Στη σύγχρονη Ελλάδα έχουμε αρκετές τρανταχτές ιστορίες που στοίχισαν τη ζωή σε ανθρώπους όπως ο Ζακ. Στη δολοφονία του ενεπλάκησαν όλα τα όργανα του κράτους επίσημα ή ανεπίσημα. Αρχικά η αστυνομία με τους κυρ Παντελήδες τον δολοφόνησαν, έπειτα τα πρωινάδικα στα κανάλια δίκασαν τον θάνατό του και τέλος οι δικαστικές αρχές ανέβαλαν 3 χρόνια την εκδίκαση των δολοφόνων. Από την αρχή συγκαλύφτηκαν βασικά στοιχεία και ενοχοποιούσαν τον Ζακ ως ληστή, οροθετικό, πρεζάκι, απενοχοποιώντας τους δολοφόνους. Τραμπουκίστηκε ακόμη και ο ιατροδικαστής που επιβεβαίωσε την πραγματική αιτία θανάτου του.
Οι κρατικές δολοφονίες είναι καταγεγραμμένες αλλά οι τιμωρίες των δραστών ακολουθούν το μοτίβο της ελαφριάς μεταχείρισης από τα δικαστήρια και τις αρμόδιες αρχές. Οι ματατζήδες δολοφόνοι του Κουμή και της Κανελλοπούλου δεν βρέθηκαν ποτέ, ο Μελίστας δολοφόνος του Καλτεζά αθωώθηκε, ο Καλαμπόκας δολοφόνος του Τεμπονέρα είναι προϊστάμενος της Εθνικής Τράπεζας στο Βόλο και ο Κορκονέας δολοφόνος του Γρηγορόπουλου αποφυλακίστηκε πριν 2 χρόνια. Πόσο μάλλον οι αστυνομικοί δολοφόνοι του Νίκου Σαμπάνη στο Πέραμα που τον σκότωσαν με 36 σφαίρες και η εκδίκαση τους ακόμη δεν έχει ξεκινήσει ενώ οι 7 δολοφόνοι μπάτσοι γυρνάνε ελεύθεροι.
Σε αντίθεση με όλα αυτά βλέπουμε τους αγωνιστές πολιτικούς κρατούμενους να παλεύουν με η ζωή τους για τα βασικά τους δικαιώματα, όπως ο Κουφοντίνας κάνει απεργίες πείνας για καλύτερες συνθήκες φυλάκισης, ο Ρωμανός έκανε απεργία πείνας για να μπορέσει να σπουδάσει όντας φυλακισμένος και τόσοι άλλοι που έχουν φορτωθεί δεκάδες χρόνια και κατηγορίες στην πλάτη τους για μερικά γκαζάκια. Ενώ οι κρατικοί δολοφόνοι κερδίζουν χάρες, οι φυλακισμένοι αγωνιστές παλεύουν ακόμη για να αποκτήσουν τα δικαιώματα τους.
Ένα ακόμα σοκαριστικό περιστατικό είναι αυτό της Δίκης της Χρυσής Αυγής και η αρχή αποφυλάκισης των φασιστοειδών δολοφόνων μελών της Χ.Α. αλλά και η μεταχείριση της ηγεσίας τους μέσα στη φυλακή. Ο Κασιδιάρης ανεβάζει συνεχώς tweets και παίζει στο διαδίκτυο και ο Πατέλης πυρηνάρχης της Νίκαιας αποφυλακίζεται. Έτσι εκδηλώνεται η αγάπη των δικαστικών αρχών προς τους κατάδικους φασίστες. Ο συγκεκριμένος είχε καταδικαστεί σε 10 χρόνια κάθειρξη και βγήκε πριν να περάσει ένας χρόνος.
Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση Μητσοτάκη καταθέτει νομοσχέδια αυστηροποίησης των ποινών επαναφέροντας τον ποινικό κώδικα σε σκληρότερη μορφή, οι δικοί τους έχουν προνόμια και αποφυλακίσεις ενώ οι φυλακισμένοι αγωνιστές αντιμετωπίζουν σκληρές πρακτικές. Όλη η κατάσταση θυμίζει περιπτώσεις εγκληματιών σε παγκόσμιο επίπεδο που έπεσαν στα ελαφρά, όπως ιδιοκτήτες γερμανικών εταιριών που χρηματοδότησαν τους ναζί και οδηγήθηκαν στη Δίκη της Νυρεμβέργης αλλά δεν καταδικάστηκαν ποτέ ή όπως στην Ελλάδα όπου οι δοσίλογοι της Κατοχής και οι βασανιστές της Χούντας δεν καταδικάστηκαν ποτέ.
Θα πρέπει λοιπόν να αποφύγουμε την ανάθεση στα αστικά δικαστήρια. Ο εφησυχασμός ότι οι δικαστές θα εφαρμόσουν το σωστό και οι αρχές θα το τηρήσουν μας οδηγεί σε ψευδαισθήσεις και αντιλήψεις που δεν συνάδουν με την πραγματικότητα.
της Μαρίνα Λύρα
