Νέες μεταλλάξεις, χιλιάδες «κρούσματα», εκατοντάδες νεκροί, «να μάθουμε να ζούμε για πάντα με ιούς». Η τρομολαγνεία δεν έχει πάτο στην αστική προπαγάνδα.
Εδώ και δύο χρόνια το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα έχει βρει ένα καινούριο «αόρατο» εχθρό να δημιουργήσει κλίμα εθνικής ενότητας. Μέσα από την καραντίνα επιχειρεί να διαλύσει δύο αιώνες ταξική ανάλυση και προσέγγιση που δημιούργησαν οι πολιτικοί αγώνες του προλεταριάτου. Έναν αιώνα μετά την προσχώρηση της παγκόσμιας αριστεράς στο εθνικιστικό σφαγείο του Α` Παγκοσμίου Πολέμου, έχουμε όλες της πτέρυγες της σύγχρονης αριστεράς να πετάνε στα σκουπίδια κάθε ταξική ανάλυση και να διαπιστώνουν κοινά εργαλεία καπιταλισμού και σοσιαλισμού απέναντι σε «ασθένειες» και «ιούς». Ξαφνικά η ταξικότητα του συστήματος εξαρτάται μόνο στο ποιος έχει τα ηνία της πολιτικής διακυβέρνησης. Η κριτική της εξαντλείται στα πόσα κονδύλια πάνε στα νοσοκομεία και πόσες ΜΕΘ «χρειάζεται» το ΕΣΥ.
Για να μπορέσει να σταθεί ξανά στα πόδια της μια αντικαπιταλιστική στρατηγική ΚΑΙ για την υγεία πρέπει να ορθωθούν και να αναδειχτούν δυο θέσεις: μια ταξική ανάλυση για την αστική υγεία και επιστήμη και μία ταξική πρόταση οραματική αλλά τακτική.
Κατ` αρχήν πρέπει να καταρριφθεί η διαταξική προσέγγιση της επιστήμης. Η επιστημονική μέθοδος εξαρτάται άρρηκτα από το σύστημα που αναπτύσσεται. Στην αρχαία Ελλάδα η ιατρική επιστήμη του Ιπποκράτη ήταν ενάντια στο νυστέρι και στις αμβλώσεις. Αντίστοιχα οι επιστήμονες στοn Μεσαίωνα προσπαθούσαν μέσα από την Καραντίνα να λύσουν την επιδημία της Πανούκλας. Αλλά κι ο καπιταλισμός με τον αιώνα της «Λογικής» γεμάτος από «επιστημονικές αυθαιρεσίες»: η γυναικεία υστερία με την περίοδο της ήταν «επιστημονική» προσέγγιση για την αναπαραγωγή της καταπίεσης. Η ομοφυλοφιλία μέχρι πολύ πρόσφατα ήταν καταχωρημένη «επιστημονικά» ως ψυχική ασθένεια. Πριν από τα φασιστικά καθεστώτα, ανθρώπινες ζωές χρησιμοποιούνταν μαζικά ως πειραματόζωα για μια σειρά ιατρικών πειραμάτων. Αν η λοβοτομή έχει απορριφθεί εδώ και χρόνια, τα ηλεκτροσόκ παραμένουν ως «ιατρικά εργαλεία». Φυσικά, παλαιότερα, η ηρωίνη ήταν ιατρικό σκεύασμα όπως σήμερα που προωθούνται μαζικά τα αντικαταθλιπτικά και τα οπιοειδή παυσίπονα. Εννοείται επίσης πως για δεκαετίες η πυρηνική ενέργεια ήταν ασφαλής και δεν προκαλούσε σημαντικές βλάβες στη φύση γι` αυτό και πραγματοποιούνταν μαζικά πειράματα σε κατοικημένες περιοχές όπως πχ στη Νεβάδα. Είναι τόσο ξεδιάντροπη η αστική προπαγάνδα που από την περίοδο της ανατροπής των ανατολικών καθεστώτων, τα Ουκρανικά γεωργικά προϊόντα μετά την πυρηνική καταστροφή του Τσέρνομπιλ (όπως και της Ιαπωνικής Φουκουσίμα) είναι ασφαλή αλλά φοράμε μάσκα όταν τα αγοράζουμε από το σουπερμάρκετ λόγω κορονοϊού.
Η άρνηση, λοιπόν, των επιστημονικών «αληθειών» του καπιταλισμού δεν είναι άρνηση της λογικής και πισωγύρισμα στη βασκανία. Αναγνωρίζοντας τον μηχανισμό που αναπαράγει αυτές τις «αλήθειες», αναζητάμε μια συνθήκη που δεν αντιμετωπίζει το σύμπτωμα της ασθένειας αλλά αλλάζει τις συνθήκες που δημιουργείται. Η κατάθλιψη δεν αντιμετωπίζεται με αντικαταθλιπτικά αλλά με ανατροπή των συνθηκών που δημιουργούν μαζικά προσωπικά αδιέξοδα στον πληθυσμό. Η καταπολέμηση της πανούκλας, του τύφου, της φυματίωσης και όλων των ΑΣΤΙΚΩΝ ασθενειών λύνεται με την εξάλειψη της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Έτσι και οι κάθε κορονοϊοί θα πάψουν να υπάρχουν και να εξαπλώνονται όταν θα πάψουν να υπάρχουν συγχρωτισμοί των πληβείων τάξεων σε υγρές γκαρσονιέρες, σε άθλιες εργασιακές συνθήκες και με ακατάλληλη διατροφή.
Η παγκόσμια επαναστατική αριστερά, όμως, κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα δεν έμεινε μόνο στο οραματικό πεδίο. Διαμόρφωσε μια τακτική που δεν έμενε μόνο στην πρόσβαση – κατανάλωση φαρμάκων και στην μονομερή φαρμακευτική προσέγγιση. Πέρα από την προσπάθεια αλλαγής των όρων διαβίωσης των πληβείων τάξεων, πριμοδότησε υλικά και πολιτικά την επιστημονική έρευνα και την αναζήτηση διαφορετικών ιατρικών προσεγγίσεων. Δεν ήταν μόνο ο κομμουνιστής Β. Ράιχ που από τον Μεσοπόλεμο αναγνώριζε τη δύναμη των ενεργειακών πεδίων στη θεραπεία ασθενειών. Το κίνημα του Μάη του `68 έφερε στο προσκήνιο ανατολικές και ολιστικές προσεγγίσεις.
Η καπιταλιστική αντίληψη της ιατρικής, παράγει μια βιομηχανική «επιστημονική» αλυσίδα παραγωγής ασθενειών και φαρμάκων. Ο αστικός τρόπος ζωής «προάγει» το φαστ φουντ δημιουργώντας παχυσαρκία και για αντίδοτο προβάλλει φάρμακα και δίαιτες για την αντιμετώπιση της. Η λύση, φυσικά, δεν βρίσκεται αναζητώντας τη «παλιά, καλή φύση». Πολύ περισσότερο δεν βρίσκεται ούτε στα μαντζούνια και στις δεισιδαιμονίες των προγιαγιάδων μας.
Πρέπει να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο «ασθένειας – ίασης» ανατρέποντας τις ρίζες, ανατρέποντας το καπιταλιστικό σύστημα που είναι βαθειά άρρωστο και δεν παίρνει γιατρειά.
