Ένα ντόμινο αρνητικών εξελίξεων προβλέπεται να συμβεί σύντομα με αφορμή την αδυναμία του κατασκευαστικού ομίλου Evergrande, που ανήκει σε κινέζικα συμφέροντα, να αποπληρώσει τα χρέη του στις τράπεζες. Ο επιχειρηματικός κολοσσός που αντιμετωπίζει χρέη άνω των 300 δισεκατομμυρίων δολαρίων (που συνιστούν περίπου το 2% του ΑΕΠ της Κίνας) και ξεδιπλώνει τη δραστηριότητά του στο χώρο των κατασκευών, ανακοίνωσε τον Αύγουστο (με το χρέος εκείνη τη στιγμή να αγγίζει τα 260 δις δολάρια) πως μπορεί να μη βρίσκεται σε θέση να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του, ενώ μέχρι και τη στιγμή που γράφεται το άρθρο έχει λάβει τρεις φορές διορία για να τακτοποιήσει μέρη των χρεών του χωρίς επιτυχία. Διεθνείς οργανισμοί όπως είναι το Δ.Ν.Τ. και ΟΟΣΑ, αλλά και το ίδιο το κινεζικό κράτος που τονώνει με μικρές δόσεις τη ρευστότητα στις τράπεζες, έχουν ”πέσει με τα μούτρα” στη διευθέτηση της υπόθεσης, κάτι που μαρτυρά τον αντίκτυπο που θα έχει η πτώχευσή του που βρίσκεται προ των πυλών.
Δεν πρόκειται για μία απλή και αδιάφορη αδυναμία του μεγάλου επιχειρηματικού ομίλου, ο οποίος δεν περιορίζεται στα όρια της κινέζικης οικονομίας αλλά επεκτείνεται σε τρίτες χώρες ενώ απαιτείται να καταβάλει άμεσα 83,5 δισ. δολάρια σε τόκους δανείων σε μία σειρά μεγάλων εταιριών της Δύσης, όπως η HSBC, η BlackRock και η UBS. Ο διεθνής χαρακτήρας της Evergrande που είχε καταφέρει να απλώσει τα πλοκάμια της σε μεγάλες τράπεζες, επενδυτικές εταιρείες μέχρι και ασφαλιστικά ταμεία, αυτή τη στιγμή, εκβιάζει όχι μόνο την ίδια την επιβίωσή της αλλά και οικονομικά συμφέροντα που η μη εξυπηρέτησή τους θυμίζει κάτι (ή πολλά) από τα προηγούμενα χρόνια που διέσχιζε η παγκόσμια οικονομική κρίση.
Δε θα ήταν υπερβολικό να υπερασπιστούμε τον χαρακτηρισμό που ήδη έχει αρχίσει να διατυπώνεται σε διεθνείς οργανισμούς που κάνουν λόγο για την κινέζικη Lehman Brothers.
Το Κ.Κ. Κίνας βρίσκεται αντιμέτωπο με ένα πολύ δύσκολο δίλημμα. Βρίσκεται ανάμεσα στο να ντοπάρει την επιχείρηση με μπόλικο, απαραίτητο, κρατικό χρήμα (ας αναρωτηθούμε από πού θα το αντλήσει) διασώζοντάς την από τη χρεοκοπία και από το να συμπαρασύρει διεθνείς αγορές ή να επιτρέψει τη χρεοκοπία της σπαταλώντας την αξιοπιστία του σε πιθανές αντίστοιχες περιπτώσεις που «αχνοφαίνονται» στον ορίζοντα. Η αλληλεξάρτηση της κινέζικης οικονομίας με τις δυτικές αποδεικνύει πως το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και οι ολοένα και μεγαλύτερες φούσκες που διαρκώς δημιουργεί για να επιβιώσει βάζουν στο στόχαστρο εκατομμύρια ανθρώπους.
Η εργατική τάξη της Κίνας νιώθει την ανάσα των συμφορών αυτών των εξελίξεων. Τα επενδυτικά σχέδια στον κατασκευαστικό τομέα που απασχολούν πάνω από 200.000 εργαζόμενων, καταρρέουν σαν τραπουλόχαρτα παρασύροντας στην ανέχεια και την ανασφάλεια χιλιάδες οικογένειες. Εισέπραττε προκαταβολικά χρήματα από εκατομμύρια εργάτες για το χτίσιμο νέων κατοικιών και ταυτόχρονα, από τις αποταμιεύσεις τους, επένδυαν εισφορές στο κεφαλαιοποιητικό, ασφαλιστικό σύστημά της με σκοπό την προσφορά ποσών στην περίοδο συνταξιοδότησής τους. Στη συνέχεια, η εταιρεία με ισχυρό αρχικό κεφάλαιο κάθε φορά ανέπτυσσε τις δραστηριότητές της χρηματοδοτώντας νέες κατασκευές στην Κίνα και όχι μόνο. Με λίγα λόγια, τα νέα διαμερίσματα και οι νέες κατοικίες δεν κατασκευάζονταν πλέον ως τόπος κατοικίας αλλά ως μέσο κερδοσκοπίας, αφήνοντας αυτή τη στιγμή την επικράτεια με χιλιάδες άδεια κτίρια τα οποία θα μπορούσαν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες εγκατάστασης πάνω από 10 εκατομμυρίων ανθρώπων!
Με την Αμερική να μη μπορεί να εγγυηθεί την ‘’επιτυχία’’ με αφορμή την πρόσφατη αποτυχία των πολιτικών της στο Αφγανιστάν αλλά και με την Κίνα που πολλοί βιάστηκαν να την αντιμετωπίσουν ως μία αναδυόμενη πολιτική δύναμη, ικανή να αμφισβητήσει άμεσα την πρωτοκαθεδρία της πρώτης και με την παγκόσμια ύφεση που έχει πάρει χαρακτηριστικά κατολίσθησης τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, διαμορφώνεται ένα παγκόσμιο οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον που αναμένεται να μην έχει να ζηλέψει τίποτα από τις εξελίξεις που έλαβαν χώρα το 2008.
Σκιαγραφείται ζοφερό το μέλλον της παγκόσμιας εργατικής τάξης καθώς οι καπιταλιστές δεν πρόκειται να κάνουν την ‘’αυτοκριτική’’ τους και να αναλάβουν την ευθύνη των επιλογών τους. Αντίθετα θα τα φορτώσουν για άλλη μία φορά στις πλάτες των πληβείων. Σε αυτή την επικίνδυνη στροφή να ‘’ακονίσουμε’’ τα εργαλεία μας και να επαναφέρουμε το παγκόσμιο όραμα που θα δεσμεύσει όλη την ανθρωπότητα στη ‘’συνειδητή γνώση της ιστορίας της’’.
