Για άλλη μία φορά οι κάτοικοι του λεκανοπεδίου βρεθήκαμε στην δίνη μιας πλημμύρας. Μια μεγάλη γενικά καταιγίδα, αλλά δεν ξεχνάμε ότι περιοδικά στα χρόνια αντιμετωπίζουμε τέτοιας έντασης μετεωρολογικά φαινόμενα. Αν δεν κάτσουμε να πιστέψουμε τα πετσωμένα ΜΜΕ η Αττική και ειδικά το λεκανοπέδιο ξέρουμε ότι αντιμετωπίζει μεγάλες πλημμύρες κάθε λίγα χρόνια, τις τελευταίες δεκαετίες, για την ακρίβεια θα θυμηθούμε σήμερα την πρώτη μεταπολεμικά μεγάλη πλημμύρα με πολλούς νεκρούς· αυτή του 1961.
Εμείς ξέρουμε, θυμόμαστε, έχουμε υποφέρει, όλοι εμείς οι κάτοικοι των λαϊκών γειτονιών που στενάζουμε για το μεροκάματο, στρυμωγμένοι σε πολυκατοικίες και φτηνά διαμερίσματα και σπίτια σε γειτονιές χωρίς ελεύθερους χώρους, πράσινο, πάρκα και χώρους αναψυχής και άθλησης, έχουμε μάθει να ζούμε μαζί με την στέρηση και την υποβάθμιση της ποιότητα της ζωής μας.
Για άλλη μια φορά η κυβέρνηση της ΝΔ, ζωσμένη με τις στολές, ο νέος εξ Κύπρου υπουργός Στυλιανίδης, άλλαξε το αμπέχονο του πρώην Χαρδαλιά με το φωσφοριζέ γιλέκο, αλλά η απαγόρευση κυκλοφορίας παραμένει η πρώτη επιλογή στο μενού της ΝΔ και όλου του ακροδεξιού συρφετού. Μίας κυβέρνησης που είτε κορονοϊός, είτε σεισμός, είτε πυρκαγιά είτε βροχή, μία επιλογή έχει, την απαγόρευση κυκλοφορίας ή αλλιώς τη καταστολή. Ή πιο λαϊκά «απαγόρευση κυκλοφορίας δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν».
Γιατί και μία καταιγίδα πρέπει να γίνει κομμάτι του εκφοβισμού, του Δόγματος Σοκ, που θα υλοποιήσουν μία σειρά από μέτρα πειθάρχησης, εκφοβισμού και ανοχής του κόσμου σε μία νέα τρομοϋστερία. Εργαζόμενοι και νεολαία πρέπει να μάθουν να υπακούν τυφλά τις οδηγίες που επιτροπές ειδικών εκδίδουν μέσα από καλά πληρωμένα δίκτυα ενημέρωσης. Οδηγίες που μπορεί να φαίνονται παράλογες ακόμα και άχρηστες ή και επικίνδυνες αλλά είναι υποχρεωτικές ακόμα και αν έρχονται σε σύγκρουση με τα βασικά αστικοδημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες μας.
Αν μια αεροπειρατεία και μια επίθεση σε ουρανοξύστες και το πεντάγωνο (η περίφημη της 9/11) χρησιμοποιήθηκε 20 χρόνια πριν για να εκατονταπλασιάσει μέσα σε τρεις ημέρες την αστυνομική καταστολή στις δυτικές χώρες, με την συγκατάθεση του πληθυσμού της καθώς πείστηκε ότι ο κίνδυνος αεροπειρατείας που αντιμετώπιζε ο καθένας μας ήταν καθημερινός(!) και να μετατρέψει τα αεροδρόμια σε στρατόπεδα ελέγχου, αν ένα ιός με θνησιμότητα 0,02% σε παγκόσμιο επίπεδο γίνεται η αφορμή να κλειστούμε σπίτι, να ανεχθούμε κάθε έλεγχο στην καθημερινή ζωή και στο τέλος να απολυθούμε για το καλό της υγείας (αυτής τη θνητότητας του μηδέν κόμμα και κάτι), γιατί να μη είναι και μία βροχή, μια μεγάλη βροχή έστω, αιτία να κλειστούμε σπίτια μας, η όπως κάποιος από αυτούς τους ειδικούς μας συμβούλεψε να κλειδωθούμε στο ψηλότερο τμήμα του σπιτιού μας αντιγράφοντας προφανώς εικόνες τηλεοπτικής σειράς από αμερικάνικα προάστεια. Ανίκανοι, γελοίοι εκτός από επικίνδυνοι.
Οι βόμβες των ιμπεριαλιστών θεριεύουν την απελπισία των απελπισμένων λαών και τους σπρώχνουν σε αποστολές αυτοκτονίας, η καταστροφή του περιβάλλοντος από την ληστρική καπιταλιστική εφόρμηση φέρνει σε επαφή τους πληθυσμούς με νέους ιούς και νέες παθήσεις ενώ την ίδια ώρα η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα έχει ξεριζώσει κάθε δημόσιο σύστημα υγείας, από τον ΠΟΥ μέχρι το ΕΣΥ, ενώ οι περικοπές σε κοινωνικές δαπάνες και η μαζική αδιαφορία κυβερνητικών υπαλλήλων, του κάθε χαμογελαστού Μπακογιάννη και του κάθε φιλόδοξου Πατούλη είναι αδιαφορία για τις ζωές μας και τα νοικοκυριά μας. Αυτές είναι οι λεγόμενες ¨φυσικές καταστροφές¨ που μας πασάρουν οι τρομοκράτες των αστικών ΜΜΕ.
Λίγες μέρες πριν (στις 12 του Οκτώβρη) ο Μπακογιάννης με το γνωστό ύφος της κοροϊδίας που έχει χαράξει στο πρόσωπο του η αυθαιρεσία της εξουσίας και η έπαρση του πλούτου, είχε δηλώσει ότι η Αθήνα είναι οχυρωμένη απέναντι στις πλημμύρες. Δεν χρειάστηκε να περάσει ούτε μία εβδομάδα για να αποδειχθεί το μέγεθος της κοροϊδίας. Μίας κοροϊδίας ενός ¨δημάρχου¨ που μπορεί και σκορπά και δύο και τρία και όσα εκατομμύρια χρειαστούν για μεγάλους και μικρούς περιπάτους, έργα που σκοπό έχουν μόνο την καλοπέραση των εργολάβων και των καταστηματαρχών του κέντρου, και την ίδια στιγμή δεν έχει δώσει ούτε σεντς για τις αποχετεύσεις γειτονιών όπως του Κολωνού που πλημμυρίζουν με το παραμικρό.
Δεν φταίει καμία κλιματική αλλαγή, φταίει ο Καπιταλισμός. Φταίει η καθημερινή πολιτική και οι συγκεκριμένες καθημερινές επιλογές αφεντικών και κυβέρνησης που κάθε στιγμή ορίζουν τις ζωές μας. Κανένας Μητσοτάκης και κανένας Μπακογιάννης δεν ενδιαφέρεται για την ζωή μας, για το παραμικρό, και είναι διαθέσιμοι να θυσιάσουν χιλιάδες από εμάς στον βωμό του κέρδους και της εξουσίας του κεφαλαίου που υπηρετούν με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού και λογαριασμού.
Δεν φταίει καμία βροχή, δεν είναι το φυσικό φαινόμενο που καταστρέφει, αλλά η επί δεκαετίες αδιαφορία ενός κράτους που είναι προορισμένο να υπηρετεί το κεφάλαιο και τις δικές του αποκλειστικά ανάγκες. Το κτίσιμο του Ιλισού από τον δικτάτορα Μεταξά και η τσιμεντοποίηση όλου το λεκανοπεδίου από τον εθνάρχη Καραμανλή, έγινε με τρόπο καταστροφικό για το περιβάλλον και τις ζωές μας. Έχουμε την χαμηλότερη αναλογία πράσινου και ελεύθερου χώρου σε όλη την Ευρώπη, 2 τ.μ. ανά κάτοικο, όταν ο μέσος όρος είναι 9 τ.μ. ανά κάτοικο, δεν χρειάζεται καμία άλλη σύγκριση. Η στέγαση όλου αυτού του κόσμου που στριμώχτηκε στο λεκανοπέδιο σαν φθηνό εργατικό δυναμικό στις μεταπολεμικές δεκαετίες (700 χιλιάδες κόσμου εκδιώχθηκε από τα χωριά του από τον στρατό κατά την διάρκεια του εμφυλίου και στάλθηκε στις πόλεις ειδικά στην Αθήνα για να απομονωθεί ο ΔΣ) έπρεπε γίνει με τον πιο φθηνό και ανέξοδο για το κράτος του εμφυλίου τρόπο. Στρίμωγμα σε φτηνά διαμερίσματα της αντιπαροχής, εργάτες να πηγαινοέρχονται με φτηνές συγκοινωνίες για ένα φτηνό μεροκάματο. Και διαμερίσματα όταν υπήρχαν, δε ξεχνάμε τις παράγκες για παράδειγμα του Νέου Κόσμου και του Περάματος.
Δεν ξεχνάμε 60 χρόνια μετά
1961 λοιπόν, μια σημαντική χρονιά όταν ο Καραμανλής έστηνε τις εκλογές βίας και νοθείας, όταν αστυνομία, παρακρατικοί και όλος ο δημόσιος τομέας είχε να εκπληρώσει έναν στόχο, την συντριβή της αριστεράς, του ψηφοδελτίου της ΕΔΑ. Δεν πέτυχε την συντριβή, αλλοίμονο θα έπρεπε να περιμένει μέχρι το 1967, αλλά οι πλημμύρες που ακολούθησαν μία εβδομάδα μετά συνέτριψαν χιλιάδες οικογένειες ενώ προκάλεσαν 43 νεκρούς και 300 τραυματίες. Όχι φυσικά στα Κολωνάκια και στις Κηφισιές που σύχναζε ο Καραμανλής ήδη από την εποχή που ήταν υπουργός Δημοσίων Έργων την δεκαετία του 1950 και έστηνε το πάρτι της αντιπαροχής, αλλά στις εργατογειτονιές και στις παραγκουπόλεις που στέναζαν στην εγκατάλειψη.
Το έγκλημα έπρεπε να καλυφθεί, ήταν πολύ μεγάλο και κινδύνευε να δημιουργήσει κοινωνική έκρηξη όπως ενημέρωναν οι πράκτορες τα κυβερνητικά επιτελεία. Η ανακοίνωση της κρατικής επιτροπής, Συμβούλιο Μελετών την λέγανε, με πρόεδρο ένα στρατηγό είχε το θράσος και την τόλμη – ενός στελέχους του ΙΔΕΑ – να ανακοινώσει την ώρα που ακόμα μάζευαν τους νεκρούς από τα βρομόνερα:
«καλλιεργηθή και διαδοθή δια της προπαγάνδας του ψιθύρου εις τον λαόν η φήμη ότι τας πλημμύρας προεκάλσαν μετεωρολογικαί μεταβολαί και ρεύματα, προελθούσαι εξ αποτόμων μεταβολών της θερμοκρασίας συνεπεία της γενικής διαταράξεως της ατμοσφαίρας από τα ατομικάς εκρήξεις της Σοβιετικής Ενώσεως»
60 χρόνια μετά η γλώσσα δημοτικίζει, οι επιτροπές αλλάζουν λίγο το βαρύγδουπο όνομα, τα πρόσωπα γίνονται ποιο ειδικοί, η παραμόρφωση της πραγματικότητας και η πολιτική στοχοποίηση παραμένουν αναλλοίωτα. Η μόδα των fake news (της διαστρέβλωσης της πραγματικότητας και της δημιουργίας ψεύτικων εχθρών) δεν είναι καινούργια, αλλά έχει την καταγωγή της από παλαιότερες εποχές, κράτος της δεξιάς να υπάρχει και αρκεί.
Και φυσικά η ελληνική αστυνομία άρχισε να κυνηγά και να κτυπά τους προσφιλείς εχθρούς της. Έναν δημοσιογράφο, τον Γιώργο Κουκά, τον οποίο τα αστυνομικά όργανα του τότε Χρυσοχοΐδη- Θεοδωρικάκου ξυλοκόπησαν αγρίως την ώρα που έκανε ρεπορτάζ της πλημμύρας πριν τον στείλουν στα δικαστήρια με την από τότε γνωστή μαστοριά της ¨αντίστασης κατά της αρχής¨ ενώ φυσικά δεν έλειψαν οι κλασικές συλλήψεις αριστερών με πρώτο όνομα αυτού του βουλευτή της ΕΔΑ Λαμπράκη, επειδή πήγε να βοηθήσει τους πλημμυροπαθείς στα Καμίνια ως ιατρός.
1961 λοιπόν, καμία κλιματική αλλαγή, ούτε καν πυρκαγιές δεν υπήρχαν, ακόμα, στην ζωή μας, Υπήρχε μόνον ο καπιταλισμός και μία αδίστακτη δεξιά αναγεννημένη στον εμφύλιο, γαλουχημένη με το κράτος του χωροφύλακα και του παπά. Και οι καταστροφές από μια καταιγίδα το ίδιο πραγματικές, ευτυχώς σήμερα δεν έχουμε νεκρούς, δεν έχουμε καν παράγκες, ακόμα και τους πρόσφυγες που έχουμε κλεισμένους σε στρατόπεδα τους έχουμε φροντίσει να τους βάλουμε σε κοντέινερ. Γίναμε πολίτικαλ κορέκτ. Όντως υπάρχει μία βελτίωση μετά από 60 χρόνια.
Από τον Καραμανλή νούμερο ένα στον Μητσοτάκη νούμερο δύο: Καταστροφές, fake news, καταστολή. Οι ίδιοι πρωταγωνιστές. Είναι αδίστακτοι.
Μην τους αφήσουμε να μας καταστρέψουν τη ζωή!
Α.Ω.
