Η παιδεία δεν είναι μόνο για τους προνομιούχους και τους άριστους της ΝΔ
Η Νέα Δημοκρατία το τελευταίο διάστημα έχει ξεδιπλώσει την ακροδεξιά και αντιδραστική της ατζέντα με μια σειρά πολλαπλών νομοσχεδίων και νόμων, που το κάθε ένα επιτίθεται σε διαφορετικές κοινωνικές και πολιτικές κατακτήσεις. Σκοπός είναι η ριζική αναδιάρθρωση καίριων πτυχών της ζωής όπως η υγεία, η παιδεία και η εργασία, για την επικράτηση της νεοφιλελεύθερης κυριαρχίας. Η εν λόγω κατεύθυνση της κυβερνητικής πολιτικής, έχει δώσει το έναυσμα για την πλήρη αλλαγή και αναδιοργάνωση στην δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση. Μια σειρά από κανονισμούς (η βάση εισαγωγής, η κατάργηση μαθημάτων, η προώθηση της αυτονομίας των σχολείων, η αξιολόγηση των καθηγητών κλπ), που στοχεύουν να αλλάξουν την μέχρι τώρα λειτουργία των σχολείων και των πανεπιστημίων, προς όφελος των λίγων – αρίστων.
Η πρώτη αλλαγή είναι η ‘’Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής’’, των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων για τους μαθητές που θέλουν να περάσουν σε αυτά, (η οποία θα ισχύσει για πρώτη φορά στους φετινούς υποψηφίους). Στην ουσία, η ελάχιστη βάση δίνει την δικαιοδοσία στο κάθε τμήμα κάθε πανεπιστημίου να ορίσει μια μίνιμουμ βάση που κάθε βαθμός κάτω από αυτή δεν θα είναι επαρκής για την εισαγωγή στην ανώτατη εκπαίδευση. Αυτό φυσικά συνεπάγεται με την αυθαίρετη τοποθέτηση και αύξηση του βαθμού εισαγωγής των πανεπιστημίων σε μια προσπάθεια ελιτικοποίησής τους.
Το μέτρο αυτό έρχεται να εντατικοποιήσει και να δυσχεράνει περαιτέρω την ήδη εξουθενωτική διαδικασία της προετοιμασίας για τις πανελλήνιες εξετάσεις, ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια σε συνθήκες καραντίνας και καταστολής. Η ‘’ΕΒΕ’’ είναι ενδεχομένως το πιο ταξικό μέτρο που έχει περάσει η κυβέρνηση και επηρεάζει άμεσα χιλιάδες μαθητές. Για την ακρίβεια εκτιμάται ότι 35.000 μαθητές θα μείνουν εκτός των σχολών, εξαιτίας αυτού του μέτρου. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση θα απευθύνεται μόνο σε λίγους και εκλεκτούς, αποκόπτοντάς την από την λαϊκή της βάση. Επομένως, η μόνη λύση όσων κοπούν λόγω της βάσης θα είναι η επί πληρωμής πανεπιστημιακή εκπαίδευση στα ιδιωτικά ΙΕΚ (που πλέον τα απολυτήρια τους είναι ισοδύναμα με τα αντίστοιχα των δημόσιων ιδρυμάτων). Τα πανεπιστήμια δεν θα αποτελούν χώρο μαζικής, εξειδικευμένης εκπαίδευσης για τα παιδιά των οικογενειών των λαϊκών στρωμάτων, αλλά έναν χώρο για τους προνομιούχους και τους εκλεκτούς. Τέλος, η αξία του πανεπιστημιακού πτυχίου έχει μειωθεί πλέον και πρόκειται απλά για ένα αναβαθμισμένο απολυτήριο λυκείου, για όσους καταφέρουν να το αποκτήσουν φυσικά.
Ένα δεύτερο μέτρο αφορά, διάφορες αλλαγές που είτε άμεσα, είτε μακροπρόθεσμα θέλει η κυβέρνηση να ενεργοποιήσει και αφορούν κυρίως την δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Αρχικά, η κυβέρνηση σχεδιάζει να καταργήσει τις ειδικότητες στα γυμνάσια και στα λύκεια. Δηλαδή σκοπεύει να αρχίσει να κόβει μαθήματα που θεωρούνται έξτρα, όπως η μουσική, τα καλλιτεχνικά, η γεωγραφία, η βιολογία και η κοινωνιολογία. Η ουσία πίσω από την κατάργηση των εν λόγω μαθημάτων είναι η διδασκαλία αποκλειστικά και μόνο των βασικών δεξιοτήτων. Οι μαθητές θα διδάσκονται τα στοιχειώδη – γλώσσα, μαθηματικά και λίγη από την ‘’’ένδοξη’’ ιστορία μας- και θα αποκλειστεί η ολιστική προσέγγιση της κοινωνίας και της ζωής. Οραματίζονται το σχολείο να αποτελεί μηχανή παραγωγής φθηνού εργατικού δυναμικού, με τις βασικές γνώσεις και δεξιότητες, ώστε να μπορέσει να ανταπεξέλθει στην αγορά εργασίας και στην παραγωγική διαδικασία. Φυσικά, αυτό εξευτελίζει την αξία της δημόσιας, δωρεάν παιδείας και διαλύει στοιχειώδη προοδευτικά κεκτημένα στον χώρο της εκπαίδευσης και δη της δευτεροβάθμιας.
Επιπλέον, ένα μεγάλο κομμάτι αναπληρωτών εκπαιδευτικών (οι οποίοι ανανεώνουν την σύμβαση τους στην αρχή κάθε σχολικού έτους και είναι περιφερόμενοι από σχολείο σε σχολείο), θα μείνουν χωρίς δουλειά, μιας και τα μαθήματά τους είτε θα έχουν καταργηθεί τελείως, είτε θα μειωθούν οι ώρες τους. Όλα αυτά σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι μόνιμοι καθηγητές συνεχίζουν να μειώνονται. Επίσης, οι προσλήψεις θα μειωθούν δραματικά, δεδομένης της μείωσης των διδασκόμενων μαθημάτων, αλλά και της μείωσης του μισθολογικού κόστους των δαπανών του Υπ. Παιδείας.
Το τρίτο μέρος, αφορά μια σταδιακή και μακροπρόθεσμη αναδιοργάνωση των σχολείων. Η κυβέρνηση θέλει σιγά σιγά να αποποιηθεί της ευθύνης της για το κάθε σχολείο και αντ αυτού ο κάθε δήμος να οργανώνει και να διοικεί τα γυμνάσια και λύκεια. Με τα δεδομένα του τώρα ο δήμος ήταν υπεύθυνος μόνο για την καθαριότητα και τις σχολικές εγκαταστάσεις των σχολικών μονάδων της δημοτικής του περιφέρειας. Με την επικείμενη αλλαγή, ο εκάστοτε δήμος θα διαμορφώνει συνολικά την σχολική εκπαίδευση. Θα ορίζει τα μαθήματα, της προσλήψεις καθηγητών, την χρηματοδότηση και γενικά την λειτουργία των σχολείων. Πλέον δηλαδή, τα γυμνάσια και τα λύκεια οδεύουν προς την αυτονόμησή τους, εκμηδενίζοντας τον καθοριστικό ρόλο του υπουργείου και της κυβέρνησης στην εκπαιδευτική λειτουργία και διαδικασία. Αποτέλεσμα αυτού του μέτρου θα είναι ο ταξικός διαχωρισμός όχι μόνο μεταξύ των δήμων, αλλά ακόμα και μεταξύ των διαφορετικών σχολείων της ίδιας δημοτικής περιφέρειας. Θα δημιουργούνται σχολεία διαφορετικών ρυθμών και ταχυτήτων, μεταξύ των αναβαθμισμένων και υποβαθμισμένων σχολείων. Οι δήμοι που είναι πιο δυνατοί οικονομικά και λαμβάνουν πιο αυξημένη χρηματοδότηση, θα έχουν καλύτερα σχολεία με καλύτερη ποιότητα μαθημάτων, καθηγητών και εγκαταστάσεων. Αυτοί που δεν είναι εξίσου οικονομικά εύρωστοι και υποχρηματοδοτούνται, θα απευθύνονται σε μεγάλες επιχειρήσεις (π.χ. Coca-Cola), για την λήψη χρηματοδότησης, φυσικά με την προϋπόθεση της διαφήμισης και της προώθησης της εν λόγω επιχείρησης. Έτσι, ανοίγει ο δρόμος για την εισχώρηση του ιδιωτικού κεφαλαίου στο δημόσιο σύστημα παιδείας. Με άλλα λόγια το κράτος απομακρύνεται από την οργάνωση της δευτεροβάθμιας παιδείας και αντικαθίσταται από μεγάλες επιχειρήσεις και δήμους.
Τέταρτο μέρος είναι η αξιολόγηση των καθηγητών από τους ανωτέρους τους. Ουσιαστικά, ο κάθε εργαζόμενος θα περνάει μέσα από συνεχή έλεγχο και επίβλεψη για την ποιότητα της διδασκαλίας τους. Οι επιθεωρητές θα αξιολογούν το πόσο ‘’καλοί’’ είναι οι εργαζόμενοι και αυτοί που δεν θα συγκεντρώνουν την απαραίτητη βαθμολογία θα είναι υποχρεωμένοι να παρακολουθήσουν σεμινάρια για βελτιωθούν. Το μέτρο αυτό αποτελεί μια καθαρή ιδεολογική επίθεση προς ένα από τα πιο προοδευτικά και συνδικαλιστικά συνειδητοποιημένα κομμάτια στην αγορά εργασίας. Δεν είναι τυχαίο φυσικά που αντίστοιχο κανονισμό επιχείρησε να περάσει η κυβέρνηση του Κων. Καραμανλή. Η αξιολόγηση των καθηγητών εγείρει εύλογα ερωτήματα όπως το ποιά θα είναι τα κριτήρια για βαθμολόγηση, ποια θα είναι η περαιτέρω τιμωρία αυτών που δεν θα αξιολογούνται θετικά και άλλα πολλά. Παράλληλα ανοίγει και η πόρτα αξιολόγησης και των μαθητών πέρα από τη μαθησιακή διαδικασία. Η νεολαία θα κρίνεται από (προς το παρόν) απροσδιόριστα γενικευμένα κριτήρια: από το αν πρωτοστατεί σε καταλήψεις ή συμμετέχει σε εθελοντικά κυβερνητικά «κοινωφελή» προγράμματα.
Το σχολείο παύει να είναι χώρος υποστήριξης και κοινωνικοποίησης αλλά αρένα κοινωνικού κανιβαλισμού και επιβίωσης των «αρίστων» και των κολαούζων τους.
Συνοψίζοντας, η κυβέρνηση έχει ενεργοποιήσει μια σειρά επιθετικών και νεοφιλελεύθερων κανονισμών που αναλύθηκαν προηγουμένως και υπάγονται σε μια πολύπλευρη επίθεση που έχει εξαπολύσει η ΝΔ την παρούσα περίοδο. Μοναδικός τους σκοπός είναι η διάλυση τόσο της δευτεροβάθμιας, όσο και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, μέσω της σκληρής, αντιδραστικής επίθεσης απέναντι στους μαθητές, τους φοιτητές και τους εργαζόμενους. Τα μέτρα που είτε έχουν ήδη ψηφιστεί ή είναι ακόμα στα σκαριά, είναι βαθιά ταξικά και έρχονται να αλλάξουν την συνολική λειτουργία και οργάνωση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων προς όφελος του κεφαλαίου, των εταιρειών και των αρίστων. Η εκπαιδευτική διαδικασία δεν θα είναι συνολικά αρμοδιότητα του κράτους, αλλά θα κατακερματίζεται σε μια πληθώρα πολλών διαφορετικών υπευθύνων, όπως η δημοτική αρχή και οι διευθυντές. Επιπλέον υποβαθμίζεται ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας της παιδείας, καλλιεργώντας το έδαφος για την προσρόφηση του ιδιωτικού κεφαλαίου μέσα σε αυτήν. Το αποκλειστικό χρέος του σχολείου θα είναι η προετοιμασία των νέων για την συνεισφορά τους στην παραγωγική διαδικασία και την σύγχρονη σκλαβιά.
