- Editorial | Η μόνη υπαρκτή πανδημία, είναι η πανδημία της ακροδεξιάς!
- Να υπερασπίσουμε το δικαίωμα στην απεργία! Απεργία σημαίνει μπλοκάρισμα της οικονομίας κι όχι δημοψήφισμα «συμμετοχής»
- Η παιδεία δεν είναι μόνο για τους προνομιούχους και τους άριστους της ΝΔ
- Πώς μια γυναικοκτονία καθρέπτισε, μεταξύ των άλλων και τις αδυναμίες του νομοσχεδίου για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια
- Κυπριακό: η μεταπολεμική Μεγάλη Ιδέα του ελληνικού κεφαλαίου
- Ιουλιανά: Ο ελληνικός Μάης που συγκλόνισε την Ελλάδα
- Το lifestyle της κορονοϋστερίας: Να μη νικήσει ο κοινωνικός κανιβαλισμός την πάλη των τάξεων
- Ιταλία: οι απεργιακές φρουρές στο στόχαστρο της αστικής τάξης
- Εργατικό κίνημα και αντεργατικοί νόμοι: για άλλη μια φορά αναβάλλεται η «μητέρα όλων των μαχών»
Editorial
Η μόνη υπαρκτή πανδημία, είναι η πανδημία της ακροδεξιάς!
Ο πρωθυπουργός ζηλεύει την παράδοση που του άφησε ο πατέρας του.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δύο φορές στην καριέρα του έβαλε φρένο σε προοδευτικές εξελίξεις δημιουργώντας συνθήκες αντιστροφής και επίθεσης από το αστικό μπλοκ. Το 1965 με την Αποστασία έριξε την κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου ανοίγοντας το δρόμο για τη Χούντα, θάβοντας το κίνημα των Ιουλιανών. Το 1989 κατάφερε να προσδέσει στο άρμα της ΝΔ την αριστερά (δηλ τον Συνασπισμό που συμπεριελάμβανε ΚΚΕ και τον πρόγονο του ΣΥΡΙΖΑ) με πρόσχημα την «Κάθαρση» από το σκάνδαλο Κοσκωτά. Μια διακυβέρνηση που έφερε μια «καθαρή» κυβέρνηση της ΝΔ που έβαλε μπρος τη νεοφιλελεύθερη αντεπίθεση στην ελληνική πολιτική σκηνή.
Ο «Κυριάκος» θα `θελε να γίνει κι αυτός «Μητσοτάκης». Να αποτελέσει τον πρωθυπουργό που διέλυσε τις οργανώσεις και την κοινωνική βάση της αριστεράς. Η Κορονοϋστερία δεν αποτελεί κίνδυνο μόνο για τις δημοκρατικές ελευθερίες και τη συλλογή δράση του προλεταριάτου. Αρχίζει και διαμορφώνει νέα ιδεολογήματα που διαπερνούν το κοινωνικό σύνολο. Απέναντι στα «παρωχημένα» σχήματα «αριστερά – δεξιά», «αστοί – εργάτες», εμφανίζεται το δίπολο «προσεχτικός – αμελής». Οι μισοί πολίτες κοιτάνε καχύποπτα τους άλλους μισούς: Φοράνε σωστά τη μάσκα; Έκαναν εμβόλιο; Κάνουν καραντίνα; Πίνουν ποτά συνωστισμένοι; Αλλά αυτό έχει ξεφύγει, πλέον, από τη γκρίνια και η ακροδεξιά χτίζει κάτι βαθύτερο.
Πλησιάζοντας τα δύο χρόνια «πανδημίας» αλλάζουν οι κοινωνικές συνήθειες και παρέες. Φίλοι χάνονται από φίλους γιατί ανήκουν σε διαφορετικά επίπεδα «αυτοπροστασίας». Νομίζετε πως μετά από κάνα χρόνο ακόμα θα ξανασμίξουν οι παρέες που χάθηκαν μέσα από αλληλοκατηγορίες για «ψεκασμένους και καταστροφολόγους»; Η επιτυχία της ΝΔ είναι ότι μετέτρεψε τον εγκλεισμό στο σπίτι σε «επιλογή»! ΟΙ οικογένειες πλέον, δεν έχουν θέατρα, σινεμά, ταβέρνες, καφέ, διακοπές να τους λείπουν από έλλειψη χρημάτων αλλά από «επιλογή λόγω πανδημίας»! Το αστικό μπλοκ έχει περάσει μια ολόκληρη διετία οικονομικής ύφεσης και ανακατανομής του κεφαλαίου και του εργατικού δυναμικού «για λόγους υγείας» σχεδόν χωρίς να ανοίξει ρουθούνι!
Η συνέχιση, λοιπόν, της Κορονοϋστερίας θα συνεχιστεί γιατί αποτελεί χρησιμότατο εργαλείο της αστικής τάξης για αναδιάρθρωση της κοινωνίας. Μια «Νέα Σμύρνη» έδειξε τα όρια της προπαγάνδας: μέσα σε μια μέρα «τέλειωσε» η καραντίνα γιατί απλά δεν χρειαζόταν. Όμως η Αριστερά αντί να αρπάξει την ευκαιρία, να κρατηθεί έστω εκ των υστέρων από αυτό το γεγονός και να προχωρήσει σε ανασύνταξη – αντεπίθεση, γρήγορα «αποσύρθηκε» σε ανώδυνα πάρτυ οικονομικών ενισχύσεων.
Ο παγκόσμιος καπιταλισμός τις τελευταίες δεκαετίες αναιρεί μία – προς – μία τις οραματικές διακηρύξεις του ανθρωπισμού που υποτίθεται έρχεται να υλοποιήσει κόντρα στα παλιά καθεστώτα. Αν το 19ο αιώνα ξεμπέρδεψε τάχιστα με την «κοινωνική – οικονομική ισότητα των πληβείων τάξεων», από τα τέλη του 20ου αιώνα επαναφέρει τις Μεγάλες Πληγές που υποτίθεται ήθελε να εξαλείψει: η θρησκεία αποκτά ξανά ρόλο συγκρότησης και αφορμή πολέμων, η δημοκρατία μεταφέρεται από τα κοινοβούλια στους Επιτρόπους, τις Ανεξάρτητες Αρχές και τους CEO, η πρόσβαση στη γνώση διαλύεται από τις εμπορικές πατέντες – εμπορικά «πνευματικά δικαιώματα» ενώ μεγαλώνει η ταξική επιλογή στην εκπαίδευση και φυσικά επιδημίες.
Το αστικό μπλοκ ζήλεψε την αποτελεσματικότητα των Σταυροφοριών και την εργαλειοποίηση της Πανούκλας – Ευλογιάς, οπότε δεν έπρεπε να χαθεί η ευκαιρία. Η επαναφορά των Επιδημιών και της Καραντίνας ως επικαιροποιημένα εργαλεία του Δόγματος Σοκ είναι ένα χαρτί «τζόκερ» στα χέρια της αστικής τάξης. Πάντα έπαιζε τα χαρτιά της τρομοκράτησης. Είτε μέσα από τον Πόλεμο, είτε μέσα από «φυσικές» καταστροφές η αστική τάξη παίζει το δικό της παιχνίδι.
Όμως, η Αριστερά δεν έχει απολύτως καμία κοινή ατζέντα με την αστική τάξη για οποιοδήποτε θέμα. Ακόμα και για «θέματα υγείας» πάντα έχει μια διαφορετική προσέγγιση. Για ναυάγιο, για πυρκαγιά, για πλημύρα, σεισμό, κλιματική καταστροφή ή πανδημία η αριστερά έχει α) διαφορετική ανάλυση για τα αίτια, β) διαφορετικά μέτρα πρόληψης, β) διαφορετική διαχείριση της κρίσης, με άλλες προτεραιότητες και στόχους, και γ) διαφορετική οικονομική – επιστημονική προσέγγιση για θεραπεία – λύση του προβλήματος.
Στις (πραγματικές) πανδημίες του 1918 και του 1968 και οι αστικές κυβερνήσεις έπαιρναν τα ίδια μέτρα αλλά και η αριστερά έκανε τη «δουλειά» της: κανένας Λένιν, Γκράμσι, Λούξεμπουργκ, Δημητράτος και Κον Μπεντίτ δεν φόραγε «μάσκα» και δεν καλούσε να αποσυρθούν τα εργοστασιακά συμβούλια, οι φοιτητικές καταλήψεις και να γίνει το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΕΚΕ «δια αλληλογραφίας».
Όχι γιατί «δεν πρόσεχαν» ή ήταν αδιάφοροι για την υγεία της εργατικής τάξης. Το αντίθετο μάλιστα: έδιναν κάθε ικμάδα να ανατραπεί το καπιταλιστικό σύστημα.
Όπως κι εμείς θα δώσουμε κάθε σταγόνα ιδρώτα και αίματος να μετατρέψουμε τον «Κυριάκο» σε «Κούλη» και να τον καταστήσουμε ένα νέο αποτυχημένο δεξιό πολιτικό, ξαναφέρνοντας τον τρόμο της κρίσης στο στρατόπεδο της Νέας Δημοκρατίας.