Η ακύρωση της απεργίας της 3ης Ιούνη από τις διοικήσεις Εργατικών Κέντρων και ΑΔΕΔΥ αποτελεί έναν εκκωφαντικό καλπασμό υποχώρησης των ρεφορμιστικών δυνάμεων ΣΥΡΙΖΑ – ΚΚΕ στη μάχη ενάντια στην ακροδεξιά αντιμεταρρύθμιση που προωθεί και στις εργασιακές σχέσεις η κυβέρνηση της ΝΔ. Το νομοσχέδιο αυτό έρχεται ως συνέχεια αυτών της κατάργησης άσυλου και της ίδρυσης πανεπιστημιακής αστυνομίας, της απαγόρευσης διαδηλώσεων – συγκεντρώσεων και όλων αυτών των παρεμβάσεων που επιδιώκουν να ξηλώσουν όλες τις δημοκρατικές κατακτήσεις του περασμένου αιώνα.
Με μια πρωτοφανή κίνηση στα συνδικαλιστικά χρονικά ακυρώνονται μια σειρά απεργιών τρεις μέρες πριν την υλοποίηση τους. Σα να βρισκόμαστε σε μια περίοδο κοινωνικής ειρήνης, σα να αφορά ένα περιφερειακό νομοσχέδιο ελάσσονος σημασίας, οι διοικήσεις των δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων εργατικών ενώσεων επιχειρούν να απονευρώσουν το ταξικό κίνημα. Ακόμα και τη Δευτέρα 31/5 ερχόντουσαν νέες αποφάσεις απεργιών από περιφερειακά Εργατικά Κέντρα και κλαδικά σωματεία, αλλά μετά από τη νέα εντολή των ρεφορμιστικών κομμάτων για μεταφορά της απεργίας την επόμενη εβδομάδα θα δημιουργήσουν κρίσιμά ρήγματα, όχι μόνο στον οργανωτικό ιστό του συνδικαλιστικού κινήματος, αλλά και στην πολύπλευρη προσπάθεια να υπάρχει πολιτική, αντικυβερνητική ανασύνταξη.
Οι παλινωδίες, ιδιαίτερα του ΚΚΕ – ΠΑΜΕ πρέπει να αναγνωστούν με ιδιαίτερη προσοχή. Το επιχείρημα πως η αναβολή της απεργίας έγινε «για την ενότητα του εργατικού κινήματος» δεν μπορεί να σταθεί. Όλες οι δυνάμεις της αριστεράς έξω από την πλειοψηφία της κυβερνητικής ΓΣΕΕ, κατηγορούσαμε ως εμπαιγμό τη θέση για μετάθεση της απεργίας μόνο την ημέρα κατάθεσης του νομοσχεδίου και αναζητούσαμε τρόπους οργάνωσης της μάχης κόντρα στην αναβλητικότητα. Θα πρέπει να δοθεί σκληρή πολιτική μάχη από τις δυνάμεις του χώρου της Επαναστατικής Αριστεράς, ώστε αυτό το τράβηγμα του χαλιού να επηρεάσει μόνο τον οργανωτικό – πολιτικό μηχανισμό του ΠΑΜΕ και να μην στοιχήσει στο συνολικό συσχετισμό δύναμης στην ταξική πάλη.
Η απεργία της 3ης Ιούνη θα ήταν ένας ιδανικός βηματισμός προς μια νέα απεργία στις 10 του ίδιου μήνα όπως κηρύχτηκε από τη ΓΣΕΕ. Θα μπορούσε να ξαναφέρει στην ατζέντα ξανά τις μεγάλες, αντιμνημονιακές μάχες και να έμπαινε ξανά στη συζήτηση η παραπέρα κλιμάκωση ή και η μετατροπή της 24ωρης της ΓΣΕΕ σε 48ώρη μέσα από κλαδικές αποφάσεις ή των Εργατικών Κέντρων.
Η πολιτική συναίνεσης με τις κρίσιμες αποφάσεις της κυβέρνησης συνεχίζεται, δυστυχώς, και στο χυδαίο αντεργατικό νομοσχέδιο. Μετά την πλάτη που έχουν δώσει στο Μητσοτάκη στο προσφυγικό, στους πολεμικούς εξοπλισμούς, στις ΑΟΖ και στην πολιτική «μένουμε σπίτι» για την κορονοϋστερία τα κόμματα της ρεφορμιστικής αριστεράς συνεχίζουν να αρνούνται να οργανώσουν τον ταξικό πόλεμο που έχει κλιμακώσει η αστική τάξη τα τελευταία δύο χρόνια.
Να φτιάξουμε μια άλλη, Κομμουνιστική Αριστερά που να μπορέσει να οργανώσει με επιτυχία αυτή τη μάχη!
Αθήνα, 1 Ιούνη 2021
