- Editorial | Από την ελαστικοποίηση της εργασίας στην ελαστικοποίηση της αγοράς και του Κοινωνικού Συμβολαίου
- Εκλογικοί νόμοι και πολιτογράφηση μεταναστών ως εργαλεία της ακροδεξιάς κυβέρνησης
- Παρισινή Κομμούνα – Η μαμή της σύγχρονης εποχής
- Η εκδήλωση για τα 200 χρόνια της ελληνικής επανάστασης του 1821
- Η Ψυχική Υγεία στον Καιάδα, με πρόσχημα την πανδημία
- Μεγάλη Ιδέα: Το ιδεολογικό περίβλημα της προσπάθειας για εδαφική επέκταση και κοινωνική ενσωμάτωση
- Η εθνική «ταπείνωση» της Μικρασιατικής καταστροφής του 1922 ως εφαλτήριο για νέες εξορμήσεις του ελληνικού καπιταλισμού
- Υγειονομική κρίση: Η ακροδεξιά τρέχει να σώσει τους αστούς
- Αντιστάσεις στα μέτρα περιορισμού λόγω covid-19 στην Ευρώπη
- Πολιτικό κίνημα ενάντια στην κυβέρνηση και στην παρουσία μπάτσων στις σχολές και όχι «φοιτητικές κινητοποιήσεις»
- Το εργατικό κίνημα απέναντι στην ακροδεξιά μεταρρύθμιση
Editorial
Από την ελαστικοποίηση της εργασίας στην ελαστικοποίηση της αγοράς και του Κοινωνικού Συμβολαίου
Τον περασμένο μήνα η κυβέρνηση της ΝΔ δέχτηκε απανωτές σφαλιάρες. Τα σχέδια πειθάρχησης της κοινωνίας έχουν πεταχτεί στο καλάθι των αχρήστων. Οι περιορισμοί κυκλοφορίας και η αστυνομία στα πανεπιστήμια ξεχάστηκαν σε μια νύχτα ενώ διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις και καταλήψεις γίνονται εύκολα ή δύσκολα. Φυσικά και δεν έχει αντιστραφεί η ροή των πραγμάτων. Ούτε η κυβέρνηση ξηλώθηκε, ούτε βρίσκεται σε μια πανεθνική απονομιμοποίηση. Όμως έχουν αλλάξει οι συσχετισμοί δυνάμεων και έχουν μπει άλλοι όροι στο παιχνίδι.
Η ΝΔ δεν έχει εγκαταλείψει το σχέδιο εγκαθίδρυσης Καθεστώτος Εξαίρεσης για την αριστερά. Απλά αναστέλλει προσωρινά τα μέτρα προσπαθώντας να ενεργοποιήσει την καλοκαιρινή σαιζόν. Η οικονομία βαδίζει από το κακό στο χειρότερο. Κάθε μήνα αλλάζουν οι προβλέψεις προς το χειρότερο. Αν ο προϋπολογισμός προέβλεπε 5% ανάπτυξη, η Κομισιόν τον Ιανουάριο πιθανολογούσε στο 3,5 ενώ πρόσφατα η Deutsche Bank εκτιμούσε πως δεν θα ξεπεράσει το 2%. Ήδη επιστρατεύεται η δημιουργική λογιστική για να μαζευτούν τα νούμερα. Τα χρήματα που υπολογίζονται να επιστραφούν μετά το 2022 από τις διάφορες επιχορηγήσεις που έχουν δοθεί, δεν λογίζονται ως «δάνειο – έξοδα» αλλά καταγράφονται σαν να έχουν ήδη επιστραφεί από φέτος για να μην διογκωθεί παραπάνω το έλλειμμα. Στο κέντρο της ΕΕΕ έχουν αρχίσει και αποδέχονται πως οι προϋπολογισμένες εκταμιεύσεις από το Ταμείο Ανάκαμψης δεν θα είναι αρκετές για την επανατροφοδότηση της οικονομίας. Γι` αυτό και η κυβέρνηση της ΝΔ προετοιμάζεται για μια εργαλειοποίηση του λοκντάουν.
Η οικονομία δεν χρειάζεται μόνο «ελαστικό εργατικό δυναμικό» αλλά ελαστικούς κανόνες στην οικονομία. Οι τομείς καλό θα ήταν να ανοιγοκλείνουν όποτε υπάρχει δυνατότητα ισχυρής κερδοφορίας και το υπόλοιπο διάστημα να βρίσκονται σε κατάσταση «ύπνωσης». Με αυτό τον τρόπο οδηγείται σε άλλο ένα ξεκαθάρισμα «υγειών επιχειρήσεων» ενώ το εργατικό δυναμικό μετατρέπεται σε νομαδικό αποδεχόμενο πως έξι μήνες θα είναι άνεργο και άλλους τρεις θα δουλεύει 16ώρα.
Ο εξωτερικός εχθρός δεν μπορεί, όμως, να είναι μόνο ο Κορονοϊός. Όσο κι αν είναι χρήσιμος για τη διάλυση του κοινωνικού ιστού, δεν είναι τόσο αποτελεσματικός όσο το προαιώνιο δηλητήριο του εθνικισμού. Οι λεονταρισμοί του Δένδια με τον Τσαβούσογλου δείχνουν πόσο επικίνδυνη είναι μια ακροδεξιά κυβέρνηση. Από το Αιγαίο και τις ΑΟΖ ως την πενταμερή σύσκεψη για το Κυπριακό, επιδιώκουν να μην αφήσουν ούτε ψίχουλο στην Τουρκία ανεβάζοντας την ένταση και διακινδυνεύοντας μια συνολική αποσταθεροποίηση στη Μεσόγειο.
Δυστυχώς η αριστερά και οι δυνάμεις του ταξικού κινήματος συνεχίζουν να βρίσκονται σε μια συνθήκη που εκτείνεται από την ταξική συνθηκολόγηση ως τη μετριοπαθή φοβικότητα. Η ρεφορμιστική αριστερά συνεχίζοντας το γαϊτανάκι της πολιτικής εθνικής ενότητας με τη ΝΔ συνεχίζει να εμμένει σε «εποικοδομητική» κριτική της ΝΔ: από τα «αιτήματα» για την πανδημία ως την ψήφο των ελλήνων ομογενών αναζητεί φόρμουλα συνεννόησης. Δεν είναι τυχαίο καθόλου πως η συγκέντρωση για την υγεία στις 17 Μάρτη (ένα χρόνο μετά το ξέσπασμα της επιδημίας) αποτελεί τη μοναδική «κεντρικοπολιτική» συγκέντρωση διαμαρτυρίας της αριστεράς για τη διαχείριση της επιδημίας από την κυβέρνηση της ΝΔ.
Αλλά ακόμα και μετά τις μαζικές κινητοποιήσεις στη Νέα Σμύρνη ούτε η ριζοσπαστική αριστερά ούτε η αναρχία δοκίμασαν να συντάξουν ένα πολιτικό μέτωπο. Μετά από τις συγκεντρώσεις του Σ/Κ 13-14 Μάρτη, επιστρέψαμε στην «κανονικότητα». Μια επιτροπή «δικηγόρων» και μια επιτροπή «προσωπικοτήτων για τα δημοκρατικά δικαιώματα» αποτελεί μοναδικό εργαλείο διαμεσολάβησης της ταξικής αγανάκτησης. Φυσικά και σαν τακτική όλες οι δυνάμεις ακλουθούν την (αποτυχημένη) πεπατημένη του τεμαχισμού του κινήματος. Είτε «θεσμικά», είτε πιο «άγρια», το μοτίβο μένει το ίδιο: οι φοιτητές θα διώξουν τους μπάτσους από τους σχολές, οι υγειονομικοί θα παλέψουν για τα μέτρα της πανδημίας, οι εργαζόμενοι για τις εργασιακές σχέσεις, οι γυναίκες για το σεξισμό και το νέο οικογενειακό νόμο και οι «ειδικοί επιστήμονες» για τα δημοκρατικά δικαιώματα.
Αυτός ο τεμαχισμός που δεν συγκροτεί ενιαίο πολιτικό κίνημα, είναι βούτυρο στο ψωμί της κοινοβουλευτικής ανάθεσης. Όλα τα «κινήματα» θα πρέπει κάποια στιγμή να επιλέξουν τη «σωστή ψήφο» που θα υλοποιήσει τα αιτήματά τους.
Ο καπιταλισμός δια των εκλογών εδώ και δύο αιώνες προσφέρει τη δυνατότητα επιλογής ψήφου στις πληβείες τάξεις. Το καθήκον της αριστεράς και του κομμουνιστικού υποκειμένου είναι να δώσει μια άλλη, ανατρεπτική στρατηγική. Η Πρωτομαγιά του 2021 δεν θα είναι ελληνική εξαίρεση όπως το 2020. Επιστρέφει ξανά σε παγκόσμια κλίμακα μετά τη θλιβερή απουσία της πέρυσι. Να χτίσουμε στις κατακτήσεις μας και να οικοδομήσουμε μια νέα αντικαπιταλιστική στρατηγική.