Μια ανθολογία άρθρων – θέσεων με αφορμή την επέτειο του 1821 και τα στρατηγικά εθνικιστικά αφηγήματα
Ο μύθος της Ελλάδας – Ψωροκώσταινας
Συνεχίζουμε το αφιέρωμα για τα «200 χρόνια του ελληνικού κράτους: Η Μαύρη Βίβλος του ελληνικού καπιταλισμού», με δύο άρθρα για τη μυθολογική παρουσίαση της Ελλάδας ως φτωχού συγγενή της διεθνούς κοινότητας και παγκόσμιου οικονομικού συστήματος.
Σε αυτό το τεύχος έχουμε την τιμή να φιλοξενήσουμε τον ιστορικό Δημήτρη Λιβιεράτο που θα παρουσιάσει τη δυναμική του ελληνικού κεφαλαίου σήμερα. Παρ` όλα τα μνημόνια και τη συνεχόμενη ύφεση, ο ελληνικός καπιταλισμός συνεχίζει να έχει δεσπόζουσα θέση στον παγκόσμιο ανταγωνισμό. Αυτή η συνθήκη δεν είναι τωρινό αποτέλεσμα, ούτε καν των τελευταίων δεκαετιών με την πρόσδεση στην ΕΕ, αλλά πάντα ο ελληνικός καπιταλισμός βρισκόταν στις κορυφαίες βαθμίδες.
Οι συνεργασίες της Αντιφασιστικής Φρουράς δεν σταματούν στον σ. Λιβιεράτο. Μέχρι τώρα οι Δημήτρης Κουσουρής, Σπύρος Μαρκέτος, Μουσταφά Τσολάκ και Νίκος Πελεκούδας έχουν προσφερθεί να παρουσιάσουν σε επόμενα τεύχη πτυχές των πολιτικών – οικονομικών ταξικών «εγκλημάτων» του ελληνικού αστισμού.
Τον επόμενο χρόνο η «Αντιφασιστική Φρουρά» θα αναδείξει: τη μηδενική σχέση του ελληνικού καπιταλισμού με τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό και τη Δημοκρατία, το Μεγαλοϊδεατισμό και τον εθνικισμό, τη ρατσιστική συγκρότηση της ελληνικής πολιτείας και την αντικομμουνιστική στρατηγική του κράτους. Δεν θα αφήσουμε στο απυρόβλητο τους δημοκρατικούς «εθνάρχες» σαν το Βενιζέλο και τον Καραμανλή. Η Ελλάδα από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα, συγκροτείται μέσα από τη συνέχιση του κράτους ως βασικού πυλώνα υποστήριξης του ελληνικού κεφαλαίου και των επιλογών του.
Η ανασύνταξη του αντικαπιταλιστικού στρατοπέδου πρέπει να βρίσκεται στον αντίποδα αυτών των επιλογών και ταυτόχρονα να μπορεί να αναγνωρίζει τους τακτικούς ελιγμούς του αστισμού. Η προσαρμογή του Κράτους στις εκάστοτε πολιτικές εξελίξεις, ποτέ δεν αναίρεσε τις κεντρικές ζωτικές επιλογές του. Το Κομμουνιστικό στρατόπεδο πρέπει να μπορεί να ξεχωρίζει την τακτική προσαρμογή από τις στρατηγικές αντιθέσεις: αποτελεί βασικό όρο για τη Νίκη και η «Μαύρη Βίβλος» φιλοδοξεί να συνεισφέρει προς αυτή την κατεύθυνση.
