Είναι πλέον χρήσιμο και απαραίτητο να αποτυπώσουμε την σημερινή γενική εικόνα της ακροδεξιάς πτέρυγας, έχοντας κλείσει έναν χρόνο χωρίς φασιστικό φορέα μεν, αλλά βιώνοντας την πολιτική της ΝΔ ως δεξιά νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση.
Η ΝΔ ως ενορχηστρωτής της ακροδεξιάς ανασυγκρότησης στην Ελλάδα
Η ΝΔ με την ανάληψη της κυβέρνησης πέρυσι, πέρασε γρήγορα σε μια στρατηγική ρεβανσισμού με άκρως αντικομουνιστικά και εθνικιστικά χαρακτηριστικά. Πώς αλλιώς, την στιγμή που στην Ελλάδα υπάρχει ένα από τα πιο ενεργά και δυναμικά ταξικά εργατικά κινήματα. Η ΝΔ έχει βαθιά επίγνωση ότι για να εφαρμόσει το όποιο πρόγραμμά της πρέπει να επιδοθεί σε μία ευθεία επίθεση απέναντι στις ταξικές οργανώσεις και με μια σωρεία πολιτικών νομοσχέδιων ενάντια στην εργασία και τα δικαιώματα. Παράλληλα, η ρητορεία της έχει ταυτιστεί με την άκρα δεξιά πάνω στα εθνικά και στο μεταναστευτικό ζήτημα. Περιγράφουμε ακριβώς μία συμπύκνωση ακροδεξιάς πολιτικής από ένα δεξιό φορέα, τόσο σφοδρή που επικαλύπτει και αδρανοποιεί όλο τον υπόλοιπο ακροδεξιό χώρο. Η πολιτική της ΝΔ, που διατηρεί πάντα ακροδεξιούς στο στελεχικό δυναμικό της, δεν έχει ανάγκη ούτε από Τάγματα Εφόδου, ούτε από ακροδεξιές συμμαχίες, ούτε από τυχάρπαστους θρησκόπληκτους και ψεκασμένους. Έχοντας καταλάβει με τις εκλογές τις κατάλληλες καρέκλες και τα πόστα, αποτελεί η ίδια πλέον τον οργανωτή και ενορχηστρωτή όλων των αντιδραστικών γεγονότων που παρακολουθούμε να εκτυλίσσονται στα σύνορα, στα νησιά και στις γειτονιές των πόλεων. Η αντιμεταναστευτική πολιτική στα νησιά πυροδοτήθηκε από τους δεξιούς δημάρχους/περιφερειάρχες και εμπορικούς συλλόγους. Τα μέχρι πρότινος προωθημένα εθνικιστικά συλλαλητήρια αντικαταστάθηκαν από την γραμμή του κόμματος. Ο ρόλος της ΕΛ.ΑΣ. έχει αναβαθμιστεί στην πλήρη εποπτεία για εφαρμογή των εκάστοτε νόμων και πολιτικών, χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το δίμηνο της καραντίνας.
Ακροδεξιοί και ψεκασμένοι δίχως πεδίο δράσης
Ο συντηρητικός και ακροδεξιός χώρος μοιάζει αφοπλισμένος από την ΝΔ. Η όλη ακροδεξιά ανασυγκρότηση φαίνεται να μην έχει χώρο για τρίτους, κι ούτε διαφαίνεται ένα πολιτικό κενό της ΝΔ για να καλύψουν όσοι άλλοι σχηματισμοί είχαν προκύψει τα τελευταία χρόνια, ούτε καν ο Βελόπουλος που υποτίθεται είχε να προσθέσει ακροδεξιά επιχειρήματα.
Οι μόνες εμφανίσεις ενός ακροδεξιού, αλλά κατά βάση ψεκασμένου εσμού σε δυο-τρεις πόλεις την 15/5, στερούνταν πολιτικής απεύθυνσης, μιλώντας για σύνολο αφηρημένων αιτημάτων, περιλαμβάνοντας λίγο χάραγμα, λίγο αμβλώσεις, λίγο πατρίδα, λίγο 5G δίκτυο και λίγο αντι-καραντίνα σε περίοδο χωρίς μέτρα καραντίνας. Γι’ αυτό το λόγο δεν μπορούν να χτίσουν κάποιο αντιδραστικό κίνημα από τα κάτω. Η ταξική μας απάντηση δεν μπορεί να έχει στόχο και να εξαρτάται από την κινητικότητα τέτοιων δυνάμεων. Αντίθετα, η ίδια η κυβέρνηση της ΝΔ αποτελεί τον κύριο εκφραστή της ακροδεξιάς επίθεσης του κεφαλαίου και πρωταρχικό εχθρό της εργατικής τάξης.
Υπάρχει φασιστική απειλή; Πού βρίσκονται τα Τάγματα Εφόδου;
Σε καθεστώτα αστικής δημοκρατίας που λειτουργεί το κοινοβούλιο, η φασιστική απειλή προαπαιτεί έναν φορέα αναγνωρίσιμης ισχύς και επιρροής στην πολιτική ζωή, με αναπόσπαστο κομμάτι του την επιβολή και εφαρμογή φασιστικής βίας και τρομοκρατίας. Τα Τάγματα Εφόδου υφίστανται μόνο στον δρόμο, δεν ζουν ούτε στο φαντασιακό, ούτε μπαίνουν σε χειμερία νάρκη. Η ΧΑ ήταν η μόνη φασιστική συμμορία σε περίοδο δεκαετιών που κατόρθωσε να αναβιώσει τα ναζιστικά στρατιωτικού τύπου Τάγματα Εφόδου. Επειδή έτσι χτίστηκε ως “οργάνωση”, κανένας ακροδεξιός σχηματισμός δεν μπορεί να την υποκαταστήσει.
Σήμερα, η ΧΑ αδυνατεί να παίξει οποιοδήποτε ρόλο στην πολιτική. Η απεύθυνση της είναι ανύπαρκτη και η οργανωτική της συρρίκνωση έχει επιστρέψει στα επίπεδα της δεκαετίας του ’90, διατηρώντας μόνα στελέχη την οικογένεια Μιχαλολιάκου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εμφάνιση μετρημένων δέκα χρυσαυγιτών υπό τον Μιχαλολιάκο στην άνευρη ψεκασμένη διαμαρτυρία στο Σύνταγμα.
Η Αντιφασιστική Νίκη επέφερε τέτοια σύγχυση, που μέσα στον τελευταίο χρόνο και το δεύτερο δεξί χέρι του φυρερίσκου (ο Κασιδιάρης μετά τον Λαγό) αρνείται τη ναζιστική συμμορία, πασχίζοντας κι εκείνος να περισώσει το τομάρι του. Τα όποια ακροδεξιά εγκαίνια – υπό “σοβαρά” και κουστουμαρισμένα προσωπεία – από μαχαιροβγάλτες φυγάδες της ΧΑ δεν αντικαθιστούν το “αυγό του φιδιού”. Μόνο χαριεντίζονται με την “δεξιά πολυκατοικία” σε μια απέλπιδα προσπάθεια επιβίωσης.
Τα διακυβεύματα για το Αντιφασιστικό – Αντιρατσιστικό ταξικό κίνημα
Κατά τη διάρκεια του ’15-’17 το Αντιρατσιστικό κίνημα αγκάλιασε τους πρόσφυγες και, οικοδομώντας ένα έμπρακτα και ταξικά αλληλέγγυο ρεύμα μέσα στην ελληνική κοινωνία, έφερε σθεναρή αντίσταση στις αντιμεταναστευτικές πολιτικές στηρίζοντας τους πληγέντες των πολέμων αλλά και ευρύτερα τους οικονομικούς μετανάστες. Κρίσιμη προϋπόθεση αυτής της εξέλιξης στάθηκε η δημιουργία μιας πολιτικής πτέρυγας Μαχητικού Αντιφασισμού. Αυτή έθεσε τις βάσεις για την αποψίλωση της φασιστικής εγκληματικής δράσης και την στέρηση παραγωγής πολιτικής αντιπολίτευσης από την ΧΑ. Με την ήττα της ΧΑ το πρόβλημα φεύγει από την κεντρική πολιτική σκηνή.
Οι ημέρες μνήμης των θυμάτων μας και οι τρέχουσες δίκες ενάντια στους φασίστες παραμένουν ημέρες και πεδία ταξικής πάλης. Εξάλλου παραμένουν διάσπαρτοι ακροδεξιοί πυρήνες έξω από την Αθήνα, που λειτουργούν σαν συμπληρωματική δύναμη είτε της ρατσιστικής κρατικής μηχανής είτε μιας επανεμφάνισης ενός φασιστικού πολιτικού φορέα. Οφείλουμε να μείνουμε σε επαγρύπνηση και παράλληλα να στρέψουμε την προσοχή μας στην επιχειρούμενη ακροδεξιά ανασυγκρότηση, οπλισμένοι με τις κατακτήσεις και τα διδάγματα του προηγούμενου διαστήματος. Πρόκειται για μία πολιτική μάχη στην οποία δεν αρκεί μια αντιθετική στράτευση, αλλά απαιτείται μία αντικαπιταλιστική στρατηγική με τις θετικές ταξικές προτάσεις του Διεθνισμού και του Κομμουνισμού.
