Πρωτομαγιά του 1919
Η Πρωτομαγιά του 1919 είναι η πρώτη μετά την ίδρυση της ΓΣΕΕ το Νοέμβρη του 1918. Μέχρι τότε υπήρχαν σποραδικές προσπάθειες εορτασμού της εξέγερσης του Σικάγο. Μετά την πρώτη προσπάθεια του 1893 ακολούθησαν προσπάθειες από εργατικά κέντρα, κυρίως την πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα. Οι συνεχόμενοι πόλεμοι και τα στρατιωτικοποιημένα καθεστώτα δεν επέτρεπαν εργατικές κινητοποιήσεις.
Το 1919 υπήρξε σκληρή σύγκρουση και μέσα στο εργατικό κίνημα αν θα έπρεπε να γίνουν απεργίες την Πρωτομαγιά. Δεν ήταν μόνο η Ισπανική Γρίπη που θέριζε την ελληνική κοινωνία. Αυτή δεν ήταν επαρκής δικαιολογία για κανένα κομμάτι του εργατικού κινήματος της εποχής. Τον Οκτώβρη του 1918 ιδρύθηκε η ΓΣΕΕ και το Νοέμβρη του ίδιου χρόνου το ΣΕΚΕ. Μέσα στην εκατόμβη της πανδημίας το εργατικό κίνημα συγκροτεί δύο κρίσιμα όπλα του.
Το βασικό ζήτημα ήταν η εθνική ενότητα που αναζητούσε ο Ελ. Βενιζέλος για να ξεκινήσει την εισβολή στη Μικρά Ασία. Η επαναστατική μειοψηφία της ΓΣΕΕ, αρνήθηκε κάθε «εθνικό» συμβιβασμό με την αστική κυβέρνηση και προσπάθησε να προσδώσει αντικυβερνητικά και διεθνιστικά χαρακτηριστικά στον εορτασμό της Πρωτομαγιάς. Η απάντηση του κράτους ήταν τρομοκρατία και καταστολή. Παρ` όλα αυτά ήταν η απαρχή για το χτίσιμο ενός μαχητικού εργατικού κινήματος.
Πρωτομαγιά του 2020
Σήμερα η Πρωτομαγιά του 2020 συμπίπτει με μια κλιμάκωση της επίθεσης του παγκόσμιου κεφαλαίου προς την εργατική τάξη.
Η πανδημία δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της διάλυσης του συστήματος υγείας και περίθαλψης. Αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της οικονομικής κρίσης. Ο κορονοϊός θα αποτελέσει τους νέους «δίδυμους πύργους», τον παγκόσμιο «τυφώνα Κατρίνα» όπου θα στηθεί ένα τρομαχτικό ξήλωμα των όποιων κοινωνικών κατακτήσεων παρέμεναν όρθιες από την κρίση του 2008.
Η διάλυση των εργασιακών σχέσεων, η μαζικοποίηση της ανεργίας και τα κλεισίματα μικροέμπορων και αυτοαπασχολούμενων, η κερδοσκοπία των μεγαλεμπόρων και των πολυεθνικών, θα συνδυαστεί με την περιστολή κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων. Οι επιθέσεις των μπάτσων στον Ευαγγελισμό και οι προσαγωγές δημοτικών συμβούλων και στελεχών των οργανώσεων της αριστεράς και της αναρχίας δεν είναι «εξαίρεση». Ο αστισμός θέλει να καθιερώσει το «εξοδόχαρτο». Να ελέγχει ποιος μπαίνει στις σχολές, στις κινητοποιήσεις, στις αφισοκολλήσεις. Να συνηθίσει η κοινωνία τον «έλεγχο» για το αν «μπορεί» να πιει καφέ ή να πάει συναυλία. Να συνηθίσει την πολιτική δράση ως «άσκοπη μετακίνηση», «άσκοπο κλείσιμο δρόμου» και «άσκοπη ταλαιπωρία πολιτών».
Η τρομοϋστερία της πανδημίας δε θα λήξει σε 10 μέρες ή 1 μήνα. Το «δεύτερο κύμα θα πρέπει να μας βρει έτοιμους» λέει η κρατική προπαγάνδα. Η σταδιακή αναίρεση του εργασιακού και οικονομικού lockdown που έχει επιβληθεί σήμερα, δεν θα αφορά τους αυριανούς πολιτικούς περιορισμούς. Έτσι κι αλλιώς, τυπικά, δεν τους έχει πειράξει. Για την ακροδεξιά κυβέρνηση της ΝΔ η «δημοκρατία» λειτουργεί! Οι βουλευτές και οι εκλεγμένοι συνδικαλιστές κυκλοφορούν! Οι υπόλοιποι ας «μείνουν σπίτι»!
Οι οργανώσεις της εργατικής τάξης πρέπει να σπάσουμε την ακροδεξιά υστερία. Σύντομα η ελληνική οικονομία θα βρεθεί μπροστά στα αποτελέσματα της νέας ύφεσης και θα γίνει προσπάθεια εθνικής μετακύλισής της στις πληβείες τάξεις. Ο σκοπός της νέας εθνικής ενότητας είναι η πανεθνική συσπείρωση γύρω από το πρόγραμμα του αστισμού. Η παραπαίουσα ΕΕ ολοένα και περισσότερο σπρώχνει τις αστικές τάξεις σε λογικές εθνικισμούς και προστατευτισμού. Το «δέσιμο» της εργατικής τάξης γύρω από εθνική φαντασίωση και όραμα (πχ την αντιμετώπιση της ΚΑΘΕ πανδημίας) γίνεται όρος επιβίωσης της αστικής τάξης.
Η φετινή Πρωτομαγιά μπορεί να γιορταστεί μαζικά και αγωνιστικά. Η ΓΣΕΕ ετοιμάζει τη μεταφορά της σε μεταγενέστερη ημερομηνία «λόγω εθνικής παλλαϊκής μάχης ενάντια στην πανδημία». Οι δυνάμεις που αναφέρονται στην Αντικαπιταλιστική Στρατηγική και τον Κομμουνισμό δεν μπορούν να συνθηκολογήσουν στην «εθνική ενότητα». Οι «λογαριασμοί» με την αστική τάξη πληρώνονται καθημερινά και η αναβολή αυτής της μάχης οδηγεί στην αυτοδιάλυση. Η συναίνεση στην πολιτική της Καραντίνας και της απαγόρευσης κυκλοφορίας αφήνει να δημιουργηθούν τέρατα! Η μάχη που δίνουμε σήμερα είναι για να αποτρέψουμε την εργατική τάξη να πληγεί από τον ιό του εθνικισμού και της εθνικής ενότητας.
Πρέπει να σπάσουμε τη σιωπή και τη συναίνεση.
«Μένουμε στο δρόμο» του αγώνα μαζί με τους υγειονομικούς, τα κούριερ, τους ιδιωτικούς υπαλλήλους στα σουπερμάρκετ, στην εστίαση, στα γραφεία, μαζί με τους εργαζόμενους στις μεταφορές και την καθαριότητα, τους δημοσίους υπαλλήλους, τη μαύρη εργασία, τους ανέργους, τους πρόσφυγες & μετανάστες, τους φυλακισμένους, την κάθε γυναίκα που κακοποιείται «μένοντας στο σπίτι», τον κάθε νεολαίο που παραμένει απονεκρωμένος στον υπολογιστή αντί να είναι σε απεργιακές συγκεντρώσεις και στο δρόμο του αγώνα.
Να χτίσουμε Εργατικές απεργίες και συγκεντρώσεις την Παρασκευή 1 Μάη!
Αθήνα, 14/4/2020
