Η χρονιά ξεκίνησε για το κεφάλαιο με όλες τις ανησυχίες για την οικονομική κρίση που κουβαλούσε η προηγούμενη χρονιά. Το παραμύθι της εξόδου από τα μνημόνια που μας πλασάρανε λίγους μόνον μήνες πριν ήταν ο πύργος στην άμμο, η επερχόμενη κρίση το κύμα που θα τον έθαβε. Η ελληνική οικονομία μετά βίας μπορούσε να αγγίξει το 1,9% αύξηση του ΑΕΠ για το 2019 συνολικά. Οι υποσχέσεις της ΝΔ στέκονταν στην κορυφή του αμμουδένιου πύργου της προπαγάνδας των αρίστων, του Άδωνη και του Μπογδάνου.
Και εκεί σκάει ο νέος ιός, χωρίς ανοσία και εμβόλιο, μολυσματικός, επιθετικός, θανατηφόρος. Ο κορονοϊός βρίσκει όλα τα κράτη με διαλυμένα δημόσια συστήματα υγείας, μετά από δεκαετίες σφοδρών περικοπών, λεηλατημένα από το ιδιωτικό κεφάλαιο. Η επικαιρότητα ανακαλύπτει την αξία του δημόσιου νοσοκομείου, με το προσωπικό, τις ΜΕΘ, τον εξοπλισμό, αλλά πολύ αργά καθώς όλα αυτά είναι ήδη σε μεγάλη έλλειψη. Μεταξύ 2009 και 2015 η χρηματοδότηση των νοσοκομείων μειώθηκε κατά 50%, οι μισθοί των ιατρών μειώθηκαν κατά 20%, τα φάρμακα ακρίβυναν. Η γειτονική Ιταλία το γνωρίζει πολύ καλά σήμερα. Οι μόνες προσλήψεις του Μητσοτάκη ήταν οι ειδικοί φρουροί και οι συνοριοφύλακες (1500 και 800 αντίστοιχα προσλήψεις τους τελευταίους μήνες), για τον γόνο της περήφανης οικογένειας, μπάτσοι και ξανά μπάτσοι είναι η μόνη επωδός. Πως αλλιώς θα εμπέδωνε το δόγμα κράτους ασφάλειας. Με βασική προτεραιότητα να κτυπήσει το ταξικό κίνημα και τις κατακτήσεις του με μπόλικη αστυνομοκρατία, αλλά και να δημιουργήσει αυτό που αυτός ονομάζει πόλεμο, αλλά εμείς ξέρουμε ως ακροδεξιά επίθεση. Την επίθεση στους μετανάστες και πρόσφυγες – κατ’ αρχήν – στα νησιά του Β. Αιγαίου και τον Έβρο, καθώς ήδη από τα τέλη Φεβρουαρίου έχει ανοίξει το νέο μέτωπο της ελληνικής εθνικοφροσύνης απέναντι στους ρημαγμένους πρόσφυγες, δίπλα από τους εντεινόμενους ελληνοτουρκικούς ανταγωνισμούς για την μοιρασιά της Ανατολικής Μεσογείου. Για την υγεία, όπως και για την παιδεία και όλες τις δημόσιες ανάγκες, ο Μητσοτάκης προσφέρει την ερήμωση ή το γκρέμισμα όπως διαλαλούσαν τα τσιράκια του, ο Μπάμπης και ο Άρης στο ραδιόφωνο προεκλογικά.
Από την ιδιωτική πρωτοβουλία στην κρατική ισχύ
Η νέα επιδημία αντιμετωπίζεται από τα κράτη με έναν εντελώς νέο τρόπο από ότι στο πρόσφατο παρελθόν με τους N1H1, SARS & MERS πχ. Στις προηγούμενες επιδημίες, ομολογουμένως λιγότερο επιθετικές και μολυσματικές, αποθεωνόταν ο ρόλος των φαρμακευτικών βιομηχανιών. Στις ειδήσεις παρελαύνανε ονόματα που μέχρι τότε ήταν σημειώσεις στα κουτιά των φαρμάκων, το ταμιφλού έγινε γνωστό όσο και η ασπιρίνη. Οι υπουργοί υγείας των χωρών διαγωνιζόντουσαν ποιος θα πλέξει το καλύτερο εγκώμιο για τους φαρμακοβιομηχάνους. Και ακόμα περισσότερο ποιος θα κάνει τις μεγαλύτερες παραγγελίες σε φάρμακα και εμβόλια, ο δικός μας Αβραμόπουλος σίγουρα πήρε βραβείο. Όλοι τους βαθιά προσκυνημένοι στον νεοφιλελευθερισμό, είχαν ήδη καταδικάσει την δημόσια υγεία σε μαρασμό και κατάργηση, η διαμάχη για την δημόσια περίθαλψη στις ΗΠΑ είναι ένα παράδειγμα. Στην Ελλάδα, συνεχείς μειώσεις και απαξίωση του ΕΣΥ είναι μόνιμη επωδός των κυβερνήσεων δύο δεκαετίες τώρα. Οι φαρμακοβιομηχανίες γινόντουσαν οι ναοί που θα προφύλασσαν το ανθρώπινο σώμα και το αγαθό της υγείας (αγαθό δηλαδή προϊόν δηλαδή εμπόρευμα) με το ανάλογο αντίτιμο που δεν ήταν και ότι πιο οικονομικό. Οι κυβερνήσεις μετέτρεπαν τις κρίσεις υγείας σε ευκαιρίες κέρδους για το κεφάλαιο. Για τις φτωχότερες χώρες, ειδικά την Υποσαχάρια Αφρική, δεν περίσσευε ούτε ασπιρίνη βέβαια, η μαύρη ήπειρος είναι αρκετή μόνον για λεηλασία των πρώτων υλών της. Φυσικά όταν ο Έμπολα έφτασε στην δύση, υπήρξε μια κάποια κινητοποίηση, αρκετή μόνο για να περιορίσει την αρρώστια στους Αφρικανούς.
Ο νέος κορονοϊός όμως έρχεται σε ένα νέο διεθνές πλαίσιο και αντιμετωπίζεται με διαφορετικό τρόπο. Κουβέντα δεν γίνεται για τις φαρμακευτικές, φυσικά από αυτές περιμένουμε το εμβόλιο, αλλά πέρα από κάποιες σκόρπιες αναφορές όλα έχουν αλλάξει. Πια είναι το κράτος που αναλαμβάνει μέτρα κΑαι πρωτοβουλίες. Οι κυβερνήσεις χωρίς καμιά εξαίρεση προβαίνουν σε μία μεγάλη και σε κάποιες περιπτώσεις γιγάντια, κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού. Από τα νοσοκομεία και τις διάφορες υπηρεσίες, τους οργανισμούς, την αστυνομία και τον στρατό (στο Μιλάνο πχ, ο έλεγχος εισιτηρίων στον σιδηροδρομικό σταθμό γίνεται από στρατιώτες). Μαζικά κλεισίματα καταστημάτων, περιορισμός δραστηριοτήτων και εκδηλώσεων, απαγορεύσεις κυκλοφορίας, μπλόκα από την αστυνομία και τον στρατό.
Το ίδιο πολιτικό προσωπικό, η ίδια γραφειοκρατία, έχει το μακρύ χέρι της αγοράς – το ευαγγέλιο μίας άλλης εποχής – από την μία μεριά και την σιδηρά χειρ του κράτους από την άλλη. Ο φιλελευθερισμός στην πιο ακραία και καθαρή μορφή του θωρακίζεται και οπλίζεται.
Το κράτος επιλέγει να κατεβάσει τανκς αντί για εμβόλια, μπάτσους αντί για ιατρούς και νοσηλευτές. Η εποχή των νέων παγκοσμίων πλαισίων απαιτεί άλλα ιδεολογικά εργαλεία για την κοινωνική οργάνωση και πειθάρχηση. Ο νεοφιλελευθερισμός σηκώνει σύνορα και προφυλάσσεται με δασμούς, οι αστικές τάξεις οπλίζονται για να δώσουν την μάχη του ανταγωνισμού σε μία πίτα που ολοένα και μικραίνει. Οι αστοί εκπαιδεύουν τους λαούς σε σταδιακές απαγορεύσεις και πειθαναγκασμούς, εισάγοντας νέους όρους βιοπολιτικής στις νέες κανονικότητες που δημιουργούνται από την υγειονομική κρίση. Το κράτος με «πρωτόκολλα» ορίζει ποιος ζει, ποιος αρμόζει της ιατρικής περίθαλψης. Στην Ιταλία όσοι είναι πάνω από 85 χρονών δεν εισάγονται πια στα νοσοκομεία, αγκαλιά με μία φιάλη οξυγόνου επιστρέφονται σπίτι τους. Στην Βρετανία του μπρέξιτ ο Μπόρις Τζόνσον δήλωσε δημόσια «κάποιοι από τους αγαπημένους σας θα πεθάνουν», αφού η βρετανική κυβέρνηση επιλέγει αντί της ιατρικής υποστήριξης του λαού, να αφήσει να κυκλοφορήσει ελεύθερα ο κορονοϊός για να δημιουργηθεί η ‘ανοσία του κοπαδιού’. Για τους Βρετανούς αστούς το κοπάδι είναι ο λαός και αποδέχονται με απόλυτη κυνικότητα τον θάνατο πολλών χιλιάδων.
Ακροδεξιές κυβερνήσεις, ακροδεξιές πολιτικές και αντιλήψεις κυριαρχούν στις περισσότερες χώρες, και για αυτούς ο κορονοϊός είναι ευκαιρία για ακόμα μεγαλύτερη κερδοσκοπία και προπαγάνδα. Στην Ελλάδα ο Μηταράκης εκβιάζει «κλειστά κέντρα ή κορονοϊός» φέρνοντας από την πίσω πόρτα την συσχέτιση προσφύγων και ιού. Ο Ορμπάν σίγουρα ζήλεψε. Τα 700 εκατομμύρια που παίρνει η κυβέρνηση από την Ε.Ε. για να σκοτώνει και να πνίγει στα σύνορα είναι 3,5 φορές λιγότερα από την χρηματοδότηση αντιμετώπισης του κορονοϊου.
Οι φτωχοί μπορούν να πεθάνουν ελεύθερα
Κάθε προσπάθεια να μας πείσουν ότι όλα αυτά τα μέτρα των απαγορεύσεων και των περιορισμών είναι για το καλό μας, για να μην πεθάνουμε, ξεφτίζει μόλις αποκαλύπτουμε ποιοι μένουν έξω από όλη αυτή την δήθεν προστασία. Στην Ελλάδα, οι 40 χιλιάδες άστεγοι, οι χιλιάδες ανήμποροι που τρέφονται από τα συσσίτια, οι ρακοσυλλέκτες που τροφοδοτούν την βιομηχανία της ανακύκλωσης, οι μετανάστες και πρόσφυγες στα hot spot πεταμένοι στα κοντέινερ και τις σκηνές, οι χιλιάδες ανήμποροι ηλικιωμένοι, οι χιλιάδες επίσης φαντάροι πεταμένοι σε θαλάμους των 30 και 40 ατόμων, οι φυλακισμένοι των οποίων απαγορευτήκαν τα επισκεπτήρια στην Ελλάδα (και στην Ιταλία εξεγέρθηκαν με τουλάχιστον 12 νεκρούς). Για όλους αυτούς τους πάρα πολλούς, δεν μας έχει πει ο Μητσοτάκης κάτι. Αλλά μας είπε ότι κλείνουν τα χιονοδρομικά κέντρα μέσα στο Μάρτη! Θα ήταν γελοίοι αλλά είναι επικίνδυνοι.
Μείνετε σπίτι… Μην διαδηλώνετε, μην διεκδικείτε, μην απεργείτε.
Προφανώς μέτρα περιορισμού των κοινωνικών δραστηριοτήτων είναι αναγκαία, προκειμένου να μειωθεί η επέκταση του κορονοϊού και λιγότερα ευπαθή άτομα να εκτεθούν και κινδυνέψει η υγεία τους, αλλά κανένα μέτρο δεν είναι αθώο του ταξικού προσανατολισμού και σκοπού τους, δεν είναι απλά ‘για το καλό μας’. Χιλιάδες εργαζόμενοι δεν μπορούν να πάρουν την ειδική άδεια καθώς τα αφεντικά τους δεν τους αφήνουν, χιλιάδες άλλοι είναι ακάλυπτοι και έρμαιο των συνθηκών εργασίας τους όπως αυτοί στα σούπερ μάρκετ, ενώ ακόμα περισσότεροι μένουν χωρίς μεροκάματα σε επιχειρήσεις που κλείνουν, ενώ αναμένεται κύμα απολύσεων. Πολλές χιλιάδες ακόμα δουλεύουν χωρίς καμία προστασία, άραγε για αυτούς δεν ισχύει το ‘μένουμε μέσα’; Για το κεφάλαιο – μικρό και μεγάλο – ο κορονοϊός μετατρέπεται σε ευκαιρία να ξεφορτωθούν τα τελευταία εργατικά δικαιώματα, και βρίσκουν την κυβέρνηση πλήρη αρωγό σε αυτό, θα επιδοτηθούν μάλιστα για αυτό.
Η κυβέρνηση δεν παίρνει μέτρα για την προστασία μας αλλά μέτρα για την προστασία των επιχειρήσεων. Δεν πρέπει να αφήσουμε τις νέες απαγορεύσεις δήθεν για το καλό μας να κτυπήσουν τα συμφέροντα των εργαζομένων, τα μεροκάματα, τις δουλειές. Να είναι μία αφορμή για την απαγόρευση των διαδηλώσεων, παραμονές του νέου νόμου. Απεργούμε για μισθούς, απεργούμε για προσλήψεις ιατρών και νοσηλευτών. Διεκδικούμε δωρεάν μέτρα προστασίας για όλους τους εργαζόμενους, δωρεάν συσσίτια σε όλους. Διαδηλώνουμε για να στηρίξουμε τους πρόσφυγες και μετανάστες. Δεν σταματάμε τους αγώνες, τους κορυφώνουμε για να μετατρέψουμε την υγειονομική κρίση σε αυτό που πραγματικά είναι, κρίση της κυβέρνησης και του καπιταλισμού.
Μπορούμε διαφορετικά, μπορούμε καλύτερα
Ο Μητσοτάκης και όλη η ακροδεξιά συμμορία των αρίστων θέλουν να μας ετοιμάσουν μία άλλη κανονικότητα, με απαγορεύσεις που θα ορίζονται από τον μπάτσο, με τα βάρη της οικονομικής κρίσης στις πλάτες μας, με ιδιωτική υγεία για λίγους και τους έχοντες, με αποκλεισμούς από τον δημόσιο βίο. Αρνούμαστε την νέα κανονικότητα που θέλουν να επιβάλλουν, δεν αφήνουμε την κοινωνία στα χέρια της αστυνομίας και των πρωτοκόλλων. Η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να διαλύσει τις κοινωνικές σχέσεις – μετατρέποντας την ακραία ιδιώτευση της προσωπικής απομόνωσης σε κοινωνική ευθύνη – και την πολιτική ετοιμότητα του ταξικού κινήματος – σπέρνοντας τον φόβο. Να μην τους αφήσουμε να μετατρέψουν το έκτακτο σε μόνιμο. Έχουμε οργανώσεις έχουμε συνδικάτα, να τα βάλουμε να παλέψουν ενάντια στην υγειονομική κρίση, να ξεφορτωθούμε τον ιό του κέρδους.