Είναι γεγονός ότι τα εθνικά συμφέροντα καθοδηγούνται από τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Έτσι και το 1996, 24 χρόνια πριν, η ένταξη στο ευρώ και η στήριξη της ΕΕ καθησύχασε την ελληνική αστική τάξη, η οποία κινδύνεψε να μπει σε πόλεμο με την Τουρκία για δύο βραχονησίδες.
Σε μια περίοδο που Ελλάδα και Τουρκία ανταγωνίζονταν για το ποια θα έχει υπεροχή στις δύο βραχονησίδες αλλά ταυτόχρονα και για το ποια θα κάνει κουμάντο στο Αιγαίο, οι εθνικιστικές φωνές στη χώρα βρήκαν την ευκαιρία να ακουστούν λόγω του θανάτου τριών Ελλήνων πιλότων, οι οποίοι σκοτώθηκαν όταν το ελικόπτερο του πολεμικού ναυτικού στο οποίο επέβαιναν έπεσε στην θαλάσσια περιοχή των Ιμίων. Από τότε λοιπόν οι φασιστικές γκρούπες, με πρωταγωνίστρια τη Χρυσή Αυγή, ξεκίνησαν να διοργανώνουν μνημόσυνα για τους τρεις πιλότους αναζητώντας μια διέξοδο για να βγουν στην επιφάνεια. Με την άνοδο του κόμματος της Χρυσής Αυγής οι συγκεντρώσεις αυτές άρχισαν να παίρνουν χαρακτήρα πιο κεντρικό και μαζικό, με αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι εθνοπατριώτες να παίρνουν θάρρος και να συμμετέχουν στις εκδηλώσεις αυτές.
Το αντιφασιστικό κίνημα εκείνης της περιόδου ξαφνιασμένο από την φασιστική άνοδο κατάφερε να πετύχει κάποιες σημαντικές νίκες οργανώνοντας αντισυγκεντρώσεις την ίδια μέρα αυτή προσπάθησε να απαντήσει στα εθνικιστικά μαζέματα. Ακολούθησαν δύο χρονιές καθοριστικές για την συγκεκριμένη επέτειο, το 2008 όταν χρυσαυγίτες κατάφεραν με τη στήριξη των μπάτσων να επιτεθούν στην συγκέντρωση των αντιφασιστών μαχαιρώνοντας αγωνιστές και το 2012 όταν κατάφεραν να μαζέψουν κάποιες χιλιάδες φασίστες έξω από τη Βουλή κατορθώνοντας έτσι να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Έτσι η Χρυσή Αυγή κατάφερε να καθιερώσει για μερικά χρόνια μια εθνικιστική επέτειο, το τελευταίο Σάββατο του Γενάρη, και να προσελκύσει κάθε λογής φασίστα στις συγκεντρώσεις της. Σημείο συνάντησης για την εθνικιστική επέτειο των Ιμίων ορίστηκε το σημείο όπου βρίσκεται το μνημείο των τριών σκοτωμένων πιλότων στην πλατεία Ρηγίλλης.
Η Οργάνωση Μαχητικού Αντιφασισμού αποτελεί κεντρική μάχη του αντιφασιστικού κινήματος. Όχι μόνο θα έπρεπε να εμποδιστεί η ετήσια παρέλαση των εθνικιστών στο κέντρο της Αθήνας, αλλά θα μπορούσε να μετατραπεί σε συμβολική μέρα αλληλεγγύης και ειρηνικής συνύπαρξης των λαών των Βαλκανίων και του Αιγαίου. Το 2016 ανακοινώθηκε από την αστυνομία διπλή απαγόρευση των αντιφασιστικών και εθνικιστικών συγκεντρώσεων, μετά από ανακοίνωση της ΟΡΜΑ και άλλων οργανώσεων του κινήματος ότι πρόκειται να καταλάβουν το σημείο και να ακυρώσουν την φασιστική φιέστα. Έκτοτε οι χρυσαυγίτες δεν μαζεύονται πλέον στο καθιερωμένο τους σημείο και η μέρα έχει αλλάξει νοηματοδότηση. Πλέον τα τελευταία τέσσερα χρόνια οι φασίστες πραγματοποιούν μια μίζερη συγκέντρωση στα γραφεία τους και κάθε χρόνο λιγοστεύουν. Ειδικά φέτος μετά και την εκλογική τους ήττα και το κλείσιμο των κεντρικών τους γραφείων στη Μεσογείων η δύναμή τους βλέπουμε να εκμηδενίζεται. Απεναντίας το αντιφασιστικό κίνημα κατάφερε να διοργανώνει διεθνιστική συγκέντρωση, που πλαισιώνεται από Τούρκους και Κούρδους αγωνιστές, κάθε χρόνο στην πλατεία Ρηγίλλης. Συγκεκριμένα, τον περασμένο Γενάρη το μνημείο των Ιμίων στόλιζαν οι μαυροκόκκινες σημαίες μας γεγονός που φάνηκε να στεναχωρεί τον φυρερίσκο Μιχαλολιάκο, αφού τον θυμόμαστε να κλαψουρίζει στην ομιλία του για το μαύρο πανό «Κρεμάλα στους φασίστες» που βρισκόταν στην πλατεία Ρηγίλλης. Οι ναζί δεν προσπάθησαν σε καμία περίπτωση να διεκδικήσουν το χώρο ξανά και κάποιες συμμορίτικες ομάδες που δοκίμασαν να βγουν στο δρόμο τσακίστηκαν περιφερειακά.
Το αντιφασιστικό κίνημα κατάφερε να αλλάξει το νόημα της μέρας που η χρυσή αυγή είχε καθιερώσει σαν εθνικιστική επέτειο, και να την επανοηματοδοτήσει ως μέρα διεθνισμού και ενότητας των λαών. Ταυτόχρονα οι διεθνιστικές συγκεντρώσεις τη μέρα αυτή με συνδυασμό με άλλες αντιεθνικιστικές συγκεντρώσεις κατάφεραν να σπάσουν το κλίμα εθνικισμού που προσπάθησαν να καλλιεργήσουν η Νέα Δημοκρατία και ο αστισμός μέσω διοργάνωσης εθνικιστικών συλλαλητηρίων πριν από δύο χρόνια λόγω της ψήφισης της συμφωνίας των Πρεσπών.
Ακόμα και φέτος το σύνθημα «Ο εχθρός είναι στην ίδια μας τη χώρα» που χρησιμοποιούσαμε τότε είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Από τη μία βλέπουμε τα κανάλια προπαγανδίζουν με θέμα τις ΑΟΖ και τις οξυμένες ελληνοτουρκικές σχέσεις και από την άλλη βλέπουμε στη δίκη της Χρυσής Αυγής την εισαγγελέα να προτείνει πλήρη αθώωση των δολοφόνων και το ξέπλυμα της εγκληματικής οργάνωσης. Προφανώς, αυτό δεν σημαίνει ότι η κατεστραμμένη Χρυσή Αυγή μπορεί να εμφανίσει τα τάγματα εφόδου αυτή τη στιγμή αλλά θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι ώστε να τσακίσουμε κάθε εθνικιστική ανασυγκρότηση εν τη γενέσει της.
Το ταξικό κίνημα, λοιπόν, οφείλει να στηριχθεί στις υπάρχουσες κατακτήσεις όπως τη διεθνιστική συγκέντρωση τη μέρα των Ιμίων και να πάει παραπέρα έως το τελικό τσάκισμα του εθνικισμού και την ένωση των λαών κάτω από τη δική μας σημαία και όχι κάτω από οποιοδήποτε εθνικιστικό σύμβολο.
