Με την εκλογή στην κυβέρνηση του παραδοσιακού πολιτικού προσωπικού της ΝΔ, η αστική τάξη μπαίνει σε νέα φάση διαχείρισης της συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης της. Μέσω των συστημικών media χρησιμοποιεί τον κοινωνικό αυτοματισμό, παρουσιάζοντας το αναπτυξιακό πολυνομοσχέδιο σαν “συμμάζεμα των προνομιούχων συνδικαλιστών”, ενώ στην πραγματικότητα περιορίζει την δυνατότητα όλων των εργαζομένων να οργανώνουν την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους μέσω συνδικάτων και ομοσπονδιών και παράλληλα δίνει πλήρη ασυδοσία στους επιχειρηματικούς ομίλους. Δεν θα ελέγχεται η νομιμότητα των επενδύσεών τους, δεν θα υπάγονται στις συλλογικές κλαδικές συμβάσεις, θα μπορούν να φακελώνουν όσους συνδικαλίζονται και να απολύουν αναίτια και μαζικά χωρίς καν τις τυπικές επιπτώσεις. Ευελπιστούν να επιβάλλουν σιγή νεκροταφείου, έχοντας στην φαρέτρα τους από πέρυσι και τη νομική περιστολή της απεργίας – του δυνατότερου όπλου στα χέρια των προλετάριων.
Όμως τα πρώτα δείγματα αντίστασης με τις δύο 24ωρες απεργίες και άλλα τόσα συλλαλητήρια είναι ενθαρρυντικά, αφού η συμμετοχή του κόσμου ήταν μαζική και οι κινητοποιήσεις αποφασιστικές σε εργοστάσια και λιμάνια όπου περιφρουρήθηκαν από τα ξημερώματα. Παρά την αποσιώπηση σε όλα τα αστικά ΜΜΕ, παρά την προσπάθεια υπονόμευσης από τους γραφειοκράτες της ΓΣΕΕ και παρά τις απειλές για τερματισμό των προγραμμάτων απασχόλησης για χιλιάδες εργαζόμενους σε Δήμους/Περιφέρειες – Εκπαίδευση – Υγεία.
Στις Τηλεπικοινωνίες-Πληροφορική η NOKIA σχεδιάζει 60 απολύσεις αλλά άμεσα τους έκοψε τον βήχα η ετοιμότητα των σωματείων που με την πλατιά υποστήριξη των συναδέλφων πραγματοποίησε νέα απεργία 9/10, όπως και τα συνδικάτα ΟΤΑ παρέλυσαν τις υπηρεσίες στο τέλος Οκτωβρίου με τους υπαλλήλους να κατεβαίνουν στους δρόμους για να μην γίνει παύση των συμβάσεών τους αλλά και ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις που ετοιμάζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Ακόμη η Ομοσπονδία Νοσοκομειακών Γιατρών έδωσε αγωνιστική απάντηση στις “μεταρρυθμίσεις” που σημαίνουν μετατροπή των δημοσίων μονάδων υγείας σε επιχειρήσεις με ασθενείς-πελάτες. Πρώτα ζητώντας την ανάκληση απολύσεων του επικουρικού προσωπικού και τη μονιμοποίησή τους με πλήρη δικαιώματα καταργώντας τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, αλλά κυριότερα προτάσσοντας την ανάγκη για την κάλυψη ελλείψεων σε υλικοτεχνικές υποδομές και την παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης δωρεάν για όλο τον λαό, ντόπιους και μετανάστες.
Αυτός ακριβώς ο χαρακτήρας των τελευταίων αιτημάτων θα πρέπει να είναι οδηγός για την παρέμβαση των αντιφασιστών κομμουνιστών στους συνδικαλιστικούς φορείς, αφού ναι μεν τα μέσα στο σήμερα είναι οι εργατικές διεκδικήσεις αλλά ο σκοπός παραμένει η ανατροπή του κοινωνικού συστήματος για την ιστορική δικαίωση της τάξης μας.
Tech
