Η φετινή έναρξη του ακαδημαϊκού έτους στα πανεπιστήμια δημιουργεί κάποιες νέες συνθήκες που απαιτούν την εγρήγορση του κινήματος κόντρα στην αδράνεια και αμηχανία που επικρατεί τα τελευταία χρόνια.
Η Υπουργός Παιδείας ετοιμάζεται να υλοποιήσει όσα είχε εξαγγείλει η ΝΔ πριν τις εκλογές, με την κατάργηση του Ασύλου να δείχνει να είναι σε προτεραιότητα ήδη έχουν υπάρξει κρούσματα παρουσίας της αστυνομίας μέσα και έξω από σχολές, άλλα και μια σειρά από άλλα ζητήματα όπως η εντατικοποίηση των σπουδών, η διαγραφή φοιτητών μέσω του ν+2, η υποχρηματοδότηση των πανεπιστημίων με σκοπό να ανοίξει ο δρόμος στις ιδιωτικές εταιρείες να δραστηριοποιούνται ελεύθερα μέσα σε αυτά και πολλά άλλα που έρχονται να συμπληρώσουν την νεοφιλελεύθερη επίθεση που δέχεται το σύνολο της κοινωνίας.
Η κατάργηση του ασύλου, αποτελεί μια καθαρά ιδεολογική επίθεση στον κόσμο του αγώνα, όχι μόνο σε αυτούς που αγωνίζονται μέσα στην σχολή τους, άλλα συνολικά σε όσους αντιστέκονται, φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενοι και άνεργοι στις αυταρχικές και αντιλαϊκές πολιτικές που θέλουν να μας επιβάλλουν. Το άσυλο καθαυτό είναι πολιτικό και η υπεράσπισή του μας αφορά όλους, γιατί μέσα σε αυτό γεννιούνται και διαδίδονται οι ιδέες που οραματίζονται μια νέα κοινωνία και μέσα από αυτό θα υλοποιηθούν επαναστατικές πρακτικές που θα μας φέρουν πιο κοντά σε αυτή.
Όμως και τα υπόλοιπα προβλήματα που απασχολούν τον μέσο φοιτητή είναι αντίστοιχα με τα προβλήματα του κάθε πολίτη εκτός πανεπιστημίου. Η εντατικοποίηση των σπουδών με την εντατικοποίηση της εργασίας, οι διαγραφές και το ν+2 με την επισφάλεια και την πιθανότητα απόλυσης από την εργασία, η υποβάθμιση των πτυχίων με την κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων, η υποχρηματοδότηση των σχολών με την υποτίμηση των ζωών μας μέσα από την διάλυση της υγείας και των κρατικών παροχών, η ιδιωτικοποίηση της παιδείας με αυτή του ρεύματος, μέσω της χρεοκοπίας της ΔΕΗ, του νερού, ακόμα και του δημόσιου χώρου με παράδειγμα το “Νιάρχος”.
Όλα αυτά βέβαια δεν αντιμετωπίζονται με οικονομίστικες και συντεχνιακές μεθόδους γιατί αποτελούν, στην βάση τους, την πιο βίαιη επίθεση της κυρίαρχης ιδεολογίας, όπου με την συνεχή επιφόρτιση προβλημάτων μας αποπροσανατολίζει από τον αγώνα ενάντια στην ακροδεξιά ανασυγκρότηση του κεφαλαίου, την ρατσιστική πολιτική της κυβέρνησης, τον εθνικιστικό παροξυσμό που λυμαίνεται τα μυαλά των νέων και την ρίζα όλων αυτών, τον ίδιο τον καπιταλισμό.
Η κυβερνητική νεολαία της ΔΑΠ, εδώ και δεκαετίες προσπαθεί να περάσει την λογική του no politica στα πανεπιστήμια με μοναδικό σκοπό να αποκτήσει την απόλυτη ηγεμονία των φοιτητικών συλλόγων, στήνοντας πελατειακές σχέσεις με τους φοιτητές, με την παραχώρηση σημειώσεων, το παραγοντιλίκι σε νυχτερινά μαγαζιά και προσφέροντας φτηνά πακέτα διακοπών. Παράλληλα παρουσιάζουν την «αριστεία» ως θεμελιακό στοιχείο των προσωπικοτήτων τους εξιδανικεύοντας τους εαυτούς τους σε μια ελιτίστικη κάστα, στρέφοντας τους νέους ενάντια στον συλλογικό τρόπο σκέψης και δράσης και την ενασχόληση τους με τα κοινά.
Η αριστεία, όμως, το μόνο που κάνει είναι να επιβραβεύει τη διαπλοκή και να αναπαράγει τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Οι άριστοι των άριστων, απόφοιτοι των Harvard και Stanford, προέρχονται από λαϊκές οικογένειες ή από την οικογενειακή νομενκλατούρα του πολιτικού κατεστημένου όπως ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης; Αυτοί που “μάχονται” υπέρ της αριστείας, είναι οι ίδιοι που θέλουν να καταργήσουν την δημόσια και δωρεάν παιδεία και στην θέση τους να εγκαθιδρύσουν ιδιωτικά σχολεία και πανεπιστήμια τα οποία να μονοπωλούν την μάθηση και την γνώση ενώ οι ίδιοι έχουν εξασφαλισμένη τη κυριαρχική θέση τους μέσα από το σύστημα συναλλαγής του αστισμού.
Το παράδειγμα της Ελένης Αντωνιάδου μας δείχνει πώς, μέσα από τα fake news, αγαπημένη τακτική της ακροδεξιάς, μπορεί να αναδειχθεί κάποια σε «άριστο». Το όλο σκάνδαλο είναι πως επί χρόνια η κυρία Ελένη Αντωνιάδου αυτοπαρουσιάζεται σε τηλεοπτικές εκπομπές ως ερευνήτρια της NASA, εκπαιδεύτρια αστροναυτών και ως “η πρωτοπόρος επιστήμονας που έφτιαξε την πρώτη τεχνητή τραχεία στο κόσμο από βλαστοκύτταρα η οποία μεταμοσχεύθηκε επιτυχώς σε ασθενή”. Η αλήθεια, που η Υπουργός Παιδείας επέλεξε να παραβλέψει, βραβεύοντας την για την προσφορά της στην επιστήμη και στον άνθρωπο βρίσκεται ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση! Η εν λόγο “ερευνήτρια”, η επαφή της οποίας με την NASA ήταν κατά την συμμετοχή της σε ένα καλοκαιρινό camp για μεταπτυχιακούς φοιτητές και τίποτα παραπάνω, διατεινόταν ότι συμμετείχε σε μια πρωτοπόρα μεταμόσχευση, όμως η μέγιστης σημασίας συμβολή της, στην αποτυχημένη και όχι επιτυχημένη όπως ήθελε να παρουσιάζει, μεταμόσχευση τεχνητού οργάνου δεν αναφέρεται ως δια μαγείας σε κανένα από τα επιστημονικά περιοδικά που δημοσίευσαν την συγκεκριμένη έρευνα. Η προεκλογική καμπάνια του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος «σήκωσε» την Αντωνιάδου στο ίδιο ύψος με Βενιζέλο, Παπανικολάου και Κάλλας αποκαλύπτοντας ξεδιάντροπα πως χτίζονται καριέρες.
Επιστρέφοντας στο κεντρικό ζήτημα, ενώ η επίθεση που δεχόμαστε είναι κατεξοχήν πολιτικοϊδεολογική, ο τρόπος για να απαντήσουμε θα είναι με οικονομίστικους όρους; Την απάντηση μπορεί να μας την δώσουν τα όσο συνέβησαν στην Γαλλία τον Μάη του 68, όπου μία φοιτητική και νεολαιίστικη εξέγερση κατάφερε να συμπαρασύρει την εργατική τάξη τους καλλιτέχνες και τους διανοούμενους σε αυτή, γιατί τους ενδιέφερε περισσότερο η φύση της κοινωνίας στην οποία ζουν και πως θα δημιουργήσουν μια νέα κόντρα στην τεχνοκρατία και σε μια συνομοταξία συντηρητικών πολιτικών, παρά τα προβλήματα της καθημερινότητας.
Η ακροδεξιά πολιτική της κυβέρνησης, της καταστολής, των fake news, του ρατσισμού, της επίθεσης στους μετανάστες, των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών, των εξορύξεων ορυκτών κοιτασμάτων με τίμημα την καταστροφή του περιβάλλοντος, των αντεργατικών και αντιεκπαιδευτικών μέτρων, που στήνει το φρούριο των αστών εν όψη της νέας οικονομικής ύφεσης που πλησιάζει, θα μας βρει απέναντί της. Οι μέχρι τώρα διαδηλώσεις που έχουν γίνει στους περίπου 3 μήνες διακυβέρνησης Μητσοτάκη, με εξέχοντες αυτές για το Άσυλο, της ΔΕΘ και την καταστολή, που συγκέντρωσαν αρκετές χιλιάδες κόσμου, οι πρώτες καταμεσής του καλοκαιριού, αναδεικνύουν ένα δυναμικό που σε επόμενη φάση είναι διαθέσιμο να δώσει την μάχη.
Ο πολιτικός αγώνας δεν αρκεί να δοθεί μόνο μέσω των διαδηλώσεων. Οι καταλήψεις στις σχολές, οι απεργιακές κινητοποιήσεις και η συνεχής παρουσία μας σε γειτονιές και χώρους εργασίας μπορούν να λειτουργήσουν συγκροτητικά για το ταξικό κίνημα. Η νεολαία μπορεί να παίξει τον ρόλο του πυροκροτητή της έκρηξης που θα δημιουργήσει ένα νέο κύμα αντίστασης, που θα αμφισβητήσει την εξουσία του αστικού κράτους. Αρκεί να στρατευτεί με τις ιδέες της ταξικής αλληλεγγύης και της κομμουνιστικής εξέγερσης. Μόνο τότε η αντίσταση δεν θα είναι μάταιη.
