Στις εκλογές της 7ης Ιούλη επιβεβαιώθηκε το ρεύμα που είχε σχηματιστεί το τελευταίο διάστημα. Η ΝΔ συσπείρωσε το αστικό στρατόπεδο και τη δεξιά παράταξη και σχημάτισε αυτοδύναμη κυβέρνηση. Παράλληλα ο ΣΥΡΙΖΑ έμεινε κυρίαρχη αντιπολιτευτική δύναμη και απέναντι στην αστική διαχείριση και μέσα στο κίνημα και στην αριστερά. Οι συμπληρωματικές αστικές δυνάμεις βρέθηκαν στα όριο της πανωλεθρίας. Τα πρόσκαιρα πολιτικάντικα σχήματα του Ποταμιού, της Ένωσης Κεντρώων και των Ανεξάρτητων Ελλήνων αφού εκπλήρωσαν τον τακτικίστικο χαρακτήρα τους, εξαφανίστηκαν από το χάρτη. Ακόμα το ΠΑ.ΣΟ.Κ. (ΚΙΝΑΛ) που διασώθηκε εκλογικά, χρησιμεύει ως χώρος τροφοδοσίας του αστικού μηχανισμού. Δεκάδες στελέχη με πρωτοπόρο τον Χρυσοχοΐδη έτρεξαν να ενσωματωθούν άνευ όρων στο πρόγραμμα «ανάπλασης» του αστισμού γύρω από το Μητσοτάκη. Ο χώρο της εκτός ΣΥΡΙΖΑ αριστεράς όσο πάει και συρρικνώνεται γύρω από το «σκληρό» δυναμικό της χωρίς να μπορεί να προβάλλει εναλλακτική στρατηγική και άρα να μπορεί να καρπωθεί κάποιο τμήμα κινηματικής δυσαρέσκειας από τη συμβιβαστική πολιτική της πεντάχρονης διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Η άνοδος της ΝΔ έχει τροφοδοτήσει το χώρο του κινήματος δύο ακραίες «υπερβολές» που κινδυνεύουν να θολώσουν ακόμα παραπάνω τις κινηματικές διαδικασίες. Η πρώτη «υπερβολή» είναι πως «Δεν άλλαξε απολύτως τίποτα! Αστική κυβέρνηση είχαμε πριν, αστική και τώρα. Δεν υπάρχει καμία «δεξιά μετατόπιση» και οι αγώνες των εργαζομένων θα είναι ακριβώς με την ίδια στρατηγική όπως και πριν». Αυτή η αντίληψη συνήθως προέρχεται από δυνάμεις εσωστρεφείς και που μόνιμα σνομπάρουν τις κινηματικές διαδικασίες και τις ευκαιρίες που παράγονται από αυτές (π.χ. εξέγερση Γρηγορόπουλου, «πλατείες», αντιμνημονιακό κίνημα και δημοψήφισμα, αντιφασιστικό κίνημα κλπ). Πράγματι, αυτές οι δυνάμεις θα συνεχίσουν να τροφοδοτούν μια στρατηγική μεμψιμοιρία και εσωστρέφεια όπως και τα προηγούμενα χρόνια. Η δεύτερη «υπερβολή» είναι όμως και η πιο ύπουλη και «επικίνδυνη» γιατί πατά σε ψήγματα αλήθειας. Θεωρεί την πραγματικά αρνητική δεξιόστροφη εξέλιξη της ανόδου της ΝΔ στην κυβέρνηση ως «ταφόπλακα» και «οδοστρωτήρα» που θα σαρώσει το κίνημα. Δυστυχώς αυτή η άποψη παραβλέπει τις δυναμικές του κινήματος τα τελευταία χρόνια και τις πραγματικές νέες ευκαιρίες που θα έχουμε στις επόμενες μάχες που θα δοθούν.
Το νέο ‘success story’ του Μητσοτάκη, το τρίτο στη σειρά μετά από αυτά του Σαμαρά και του Τσίπρα παραμένει μια απίστευτη πολιτικάντικη φούσκα! Οι ρυθμοί ανάπτυξης και η οικονομική ανάκαμψη που περιγράφουν, η έξοδος από τα capital control και τα μεγαλόπνοα σχέδια επενδύσεων ξένων κεφαλαίων είναι μια από τα μεγαλύτερα προπαγανδιστικά fake news! Αμέσως μετά τις εκλογές, το Χρηματιστήριο Αθηνών άρχισε την πτώση μιας και τέλειωσε η προεκλογική «φούσκα» υποστήριξης στη ΝΔ και έπρεπε να επανέρθουν οι τιμές σε αυτές της παγκόσμιας αγοράς. Τα κρατικά ομόλογα της Ευρώπης τείνουν να έχουν μηδενική απόδοση και παρ` όλα αυτά θεωρούνται «ασφαλή» λόγω της επερχόμενης ύφεσης που όλοι περιμένουν. Ο εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ – Κίνας, ΗΠΑ – Ρωσίας, ΗΠΑ – ΕΕ δεν αφορά μόνο το μέλλον αλλά και το παρόν και έχει τα πρώτα «θύματα». Η Μεγάλη Βρετανία, ένας από τους συστημικούς πυλώνες του παγκόσμιου καπιταλισμού κοντεύει να διαλυθεί μιας και δεν μπορεί να επιλέξει στρατόπεδο. Σε αυτό το ανασφαλές κλίμα η αστική τάξη της Ελλάδας δεν παραμυθιάζεται από τις πολιτικάντικες αισιόδοξες προβλέψεις και προετοιμάζεται ώστε μην ξαναπιαστεί στα πράσα όπως το 2009 που κόντεψε να διαλυθεί το πολιτικό σύστημα ανοίγοντας ευκαιρίες ταξικής αμφισβήτησης.
Η νέα κυβέρνηση της ΝΔ πρέπει στο πρώτο στάδιο να διαχειριστεί μια πολύ δύσκολη αντίφαση. Από τη μία πρέπει να «ισχυριστεί» πως μπαίνουμε σε περίοδο ανάπτυξης αλλά από την άλλη να προετοιμάσει οργανωτικά, οικονομικά και ιδεολογικά το αστικό μπλοκ για την επόμενη φάση ύφεσης. Μια «άκαιρη» επίθεση στα εισοδήματα (π.χ. με την κατάργηση του Επιδόματος Κοινωνικής Αλληλεγγύης) δεν θα φέρει μόνο κοινωνικές συγκρούσεις αλλά θα ξαναδώσει το σήμα «οικονομίας» και περιορισμού της κυκλοφορίας του χρήματος. Η αποθησαύριση θα έλθει ξανά και νέος υφεσιακός κύκλος θα είναι προ των πυλών. Από την άλλη τα τελευταία πέντε χρόνια έχουν χαθεί σημαντικές «κατακτήσεις» για το αστικό μπλοκ.
Η ΝΔ του Σαμαρά είχε καθιερώσει τον κοινωνικό ρατσισμό μιας και η φρασεολογία «λάθρο» για τους μετανάστες ήταν αποδεκτή σε κάθε επίπεδο. Μέσα από το ρατσισμό είχε «κατοχυρωθεί» ένας ευρύτερος κοινωνικός αποκλεισμός. Το κυνηγητό των μεταναστών από τα δημόσια νοσοκομεία και τα ΜΜΜ, είχε νομιμοποιήσει το «πεντάευρω» και τους «Έλληνες ανασφάλιστους» και τη μαζική αστυνόμευση των «τζαμπατζήδων». Ο κουκουλονόμος και η ομάδα ΔΕΛΤΑ ήταν ένα πρώτο βήμα ενίσχυσης των δυνάμεων καταστολής. Οι προληπτικές αλλά και μόνιμες απαγορεύσεις απεργιών και η καταστολή των διαδηλώσεων συγκροτούσαν μιας πρώτης τάξεως πρόπλασμα για το Κράτος Έκτακτης Ανάγκης. Η κατάργηση του ασύλου στα Πανεπιστήμια ήταν το πρώτο μέρος ενός σχεδίου μόνιμης εγκαθίδρυσης αστυνομικών δυνάμεων στα Πανεπιστήμια που προετοίμαζε η ΝΔ το 2014. Παράλληλα, «από τα κάτω» υπήρχαν μέχρι το 2013 τα Τάγματα Εφόδου της Χρυσής Αυγής που τρομοκρατούσαν αγωνιστές και συλλογικότητες σε όλες τις γειτονιές της Ελλάδας. Αυτές ήταν οι «απαντήσεις» του αστισμού απέναντι στην κοινωνική απορρύθμιση και τις κινηματικές διαδικασίες που προέκυψαν στους αντιμνημονιακούς αγώνες. Πλέον η αστική τάξη δεν είναι διατεθειμένη να περιμένει την ταξική μάχη που θα δοθεί ώστε να παρουσιάσει τα όπλα της.
Η κυβέρνηση της ΝΔ δεν έχει πλέον ούτε τα νομικά και ιδεολογικά οπλοστάσια που είχε κατακτήσει μέχρι το 2014 αλλά ούτε τις φασιστικές ομάδες της Χρυσής Αυγής. Γι` αυτό και πρέπει να δώσει ένα τεράστιο αγώνα δρόμου να επαναφέρει την αστική αντεπανάσταση στις «κατακτήσεις» της κυβέρνησης Σαμαρά αλλά και να τις διευρύνει παραπέρα ώστε να μπορέσει να ξεδοντιάσει τις αντιστάσεις του εργατικού νεολαιίστικου κινήματος πριν ακόμα ξεδιπλωθούν τα επίδικα σημεία σύγκρουσης. Η κατάργηση του ασύλου και των τελευταίων νομοσχεδίων του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται σε αυτή την κατεύθυνση αλλά απέχουν μακρά από το ξερίζωμα των κοινωνικών αντιστάσεων. Μόνιμα η κυβέρνηση θα σχοινοβατεί ανάμεσα στην ανάγκη «προετοιμασίας» του ταξικού πολέμου και του κινδύνου να τον προκηρύξει πριν της ώρας του.
Βασικό εργαλείο της θα είναι το ακροδεξιό ιδεολογικό οπλοστάσιο. Μέσα από τον αντικομουνισμό, τον ρατσισμό και τον εθνικισμό θα επιδιώξει τον ιδεολογικό αφοπλισμό των ταξικών δυνάμεων. Η ΝΔ βρέθηκε ξανά στην κυβέρνηση χάρις σε δύο κινήσεις «από τα κάτω». Τα εθνικιστικά συλλαλητήρια από τη μία έβαλαν ξανά στην κεντρική πολιτική την ακροδεξιά – εθνικιστική ατζέντα. Η αποτυχία της να στήσει ρατσιστική κριτική στο μεταναστευτικό και να κυριαρχήσουν οι ανθρωπιστικές αντιλήψεις γύρω από το προσφυγικό, ήταν ένα σκληρό μάθημα που δεν επαναλήφθηκε στο Μακεδονικό. Η ενεργοποίηση του αντιδραστικού, μικροαστισμού ήταν χρήσιμη και στη λαϊκίστικη αποδόμηση της «πρώτης φοράς αριστερά». Η σκανδαλολογία αλλά κυρίως η φωτιά στο Μάτι ήταν εργαλεία αντεπανάστασης. Η ΝΔ για άλλη μια φορά αντάμειψε τον κρατικό μηχανισμό για τη χρήσιμη πολιτική βοήθεια που της έδωσε επαναφέροντας τον ΓΓ Δημόσιας Τάξης Τσουβαλά που είχε κατηγορηθεί ως υπεύθυνος για την τραγωδία.
Οι οργανώσεις του κινήματος θα δοκιμαστούν στις δηλώσεις «νομιμοφροσύνης», στην υποχωρητικότητα στις αντιλήψεις «εθνικής ενότητας» και στην παραπέρα αποϊδεολογικοποίηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα προχωρά όλο και περισσότερο στη σοσιαλδημοκρατικοποίησή του. Η εκλογή προέδρου αλά-Παπανδρέου έρχεται να προχωρήσει την συστημική προσαρμογή του ως χρήσιμη, εποικοδομητική αντιπολίτευση. Όμως οι δυνατότητες αντικαπιταλιστικής ανασύνταξης υπάρχουν και θα δοκιμαστούν και αυτές. Φτάνει το μάθημα της τελευταίας δεκαετίας να χρησιμεύσει στις οργανώσεις του κινήματος. Απέναντι στην κυβέρνηση τη ΝΔ δεν θα πρέπει να αρκεστούμε όπως στο παρελθόν σε μια συντεχνιακή, οικονομίστικη, κινηματική προσέγγιση. Οι όποιοι αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας δεν μπορούν να εξαντλούνται σε μια σύγκρουση γύρω από αιτήματα.
Η απάντηση απέναντι στην κοινοβουλευτική αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να περιγράψει μία άλλη στρατηγική ενάντια στις τράπεζες και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, δεν μπορεί να είναι ένας αφηρημένος κινηματισμός ή μια δήλωση «εντιμότητας» που δεν είχαν οι «συριζαίοι κωλοτούμπες». Χρειάζεται μια ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική προετοιμασία του ταξικού στρατοπέδου για την επόμενη φάση του ταξικού πολέμου. Αλλά αυτή τη φορά να πάμε με τα όπλα της Κομμουνιστικής Εξέγερσης!.
