Ίμια 1997 – 2017 εθνικιστική παρακαταθήκη ή διεθνιστική προοπτική
Η επέτειος των γεγονότων των Ιμίων μέσα στα χρόνια που μεσολάβησαν έλαβε για τους φασίστες χαρακτήρα ταυτοτικό και εν πολλοίς έπαιξε κεντρικό ρόλο στο χτίσιμο της οργάνωσης. Ήταν η κεντρική πολιτική φιέστα που συσπείρωνε το ακροδεξιό ακροατήριο με της ναζιστικές ιδέες σε ηγεμονική θέση. Μπορούμε να πούμε ότι η επέτειος των γεγονότων των Ιμίων αντανακλούσε πάντα και την οργανωτική δυνατότητα της χρυσής αυγής.
Τα πρώτα χρόνια η εκδηλώσεις των Ιμίων ήταν ένα καθαρά περιθωριακό πολιτικό γεγονός. Λίγες δεκάδες νεοναζί συγκεντρώνονταν σε εκκλησίες εκτός κέντρου και έκαναν υποτιθέμενα μνημόσυνα στους πεσόντες χωρίς καμία σύνδεση ούτε με τις οικογένειες τους αλλά ούτε με ένα ευρύτερο ακροδεξιό κομμάτι.
Η πρώτη φορά που οι εκδηλώσεις των Ιμίων βγαίνουν από το περιθώριο της πολιτικής και αποκτούν κεντρικό πολιτικό χαρακτήρα είναι το 2008. Το κάλεσμα της χρυσής αυγής στη πλατεία Κολοκοτρώνη ακολουθείται από μια σειρά καλέσματα από οργανώσεις της αριστεράς και συλλογικότητες της αναρχίας. Από νωρίς το πρωί ο κόσμος της αντισυγκέντρωσης κινείται προς την πλατεία Κολοκοτρώνη και αμέσως ξεσπούν άγριες συγκρούσεις με τους φασίστες που επιτίθεται στην αντισυγκέντρωση με την προκλητική συνεργασία των ΜΑΤ. Οι συγκρούσεις είναι σφοδρότατες και διαρκούν κάμποσες ώρες. Στιγμιότυπο που ξεχωρίζει είναι όταν θρασύδειλο φασιστοειδές τραυματίζει με μαχαίρι δύο ήδη χτυπημένους αντιφασίστες, που ήταν στο πεζοδρόμιο. Οι συγκρούσεις κρατάνε αρκετές ώρες ενώ παράλληλα πραγματοποιείται κατάληψη του κτιρίου της πρυτανείας στα προπύλαια από τους αντιφασίστες. Η αστυνομία εκδίδει απαγόρευση όλων των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας. Κάτω από αυτή την ισχυρή πίεση ή χρυσή αυγή αποφασίζει να ακυρώσει την πορεία που η ίδια έχει καλέσει. Οι αντιφασίστες που είναι στην πρυτανεία αποφασίζουν να αμφισβητήσουν την απαγόρευση και το απόγευμα ξεκινάει από τα προπύλαια η αντιφασιστική διαδήλωση με περίπου χίλιους διαδηλωτές. Οι αστυνομία χτυπά λυσσαλέα από την πρώτη στιγμή με γκλομπ και χημικά και η πορεία διαλύεται προς τα Εξάρχεια.
Το 2009 ένα μόλις μήνα μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη η χρυσή αυγή δεν επιχειρεί να οργανώσει επέτειο των Ιμίων. Την επόμενη χρονιά όμως με την δεδομένη ποσοτική και οργανωτική αναβάθμιση του ναζιστικού μορφώματος η επέτειος των Ιμίων αποτελεί πλέον την ναζιστική φιέστα στο κέντρο της Αθήνας. Η χρυσή αυγή έχει μάθει από τα λάθη της το κάλεσμα είναι πλέον στην ασφάλεια της πλατείας Ιμίων στην Ρηγίλλης και δεν διεκδικεί μια άμεση αντιπαράθεση με τους αντιφασίστες. Το κίνημα από την άλλη θα χρειαστεί μερικά χρόνια για να καταλάβει την νέα φάση που έχει μπει ο αντιφασιστικός αγώνας και μην βλέποντας έναν άμεσο τρόπο αντιπαράθεσης εκείνη την μέρα αποτραβιέται.
Το 2014 και μετά από κάλεσμα του Αντιφασιστικού Μετώπου πραγματοποιείται αντιφασιστική συγκέντρωση στη πλατεία Συντάγματος. Η συγκέντρωση πλαισιώνεται από χιλιάδες διαδηλωτές και λίγη ώρα μετά την έναρξη της δέχεται επίθεση από την αστυνομία που την διαλύει με χημικά. Παρόλο που δεν φάνηκε κάποια σθεναρή στάση από τους συγκεντρωμένους να παραμένουν στο Σύνταγμα έχει μείνει πλέον παρακαταθήκη η αμφισβήτηση της φιέστας των ναζιστών.
Έτσι την επόμενη χρονιά καλείται και πάλι αντιφασιστική διαδήλωση από την Ομόνοια η οποία συμπίπτει με την ανάληψη της κυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ. Το κίνημα δεν μπορεί να διαβάσει την καινούργια δυνατότητα και διαλέγει να μην αμφισβητήσει την συγκέντρωση των φασιστών. Παρόλα αυτά είναι μια από της πιο μαζικές αντιφασιστικές διαδηλώσεις που έχουν συμβεί.
Από το 2016 το κίνημα έχει διαβάσει σωστά την πολιτική περίοδο και τις δυνατότητες που ανοίγονται. Οι αντιφασιστική συγκέντρωση καλείται στη πλατεία Ιμίων στην Ρηγίλλης αμφισβητώντας την δυνατότητα των φασιστών να συγκεντρωθούν. Με απαγόρευση της αστυνομίας ακυρώνονται όλες οι συγκεντρώσεις στο σημείο. Η αντιφασιστική διαδήλωση πραγματοποιείται στα Προπύλαια ενώ οι φασίστες μένουν κλεισμένοι στα γραφεία τους.
Το 2016 είναι η χρονιά που το κάλεσμα των Ιμίων κατοχυρώνεται σαν μέρα συναδέλφωσης των λαών Ελλάδας Τουρκίας και η διεθνιστική γιορτή λαμβάνει χώρα στην πλατεία Ιμίων. Στο μέρος που άλλοτε, εκείνη την μέρα, εκφραζόταν η μισαλλοδοξία, ο εθνικισμός και ο φασισμός, εκεί που αντηχούσαν τα προστάγματα του πολέμου, αντιστράφηκε πλήρως αυτή η πραγματικότητα. Χιλιάδες αντιφασίστες διατράνωσαν την συναδέλφωση των λαών, αγωνιστές από την Τουρκία, το Κουρδιστάν και την Ελλάδα, δώσανε ένα ξεκάθαρο αντιπολεμικό και διεθνιστικό μήνυμα. Έτσι και φέτος ένα πλήθος οργανώσεων καλεί για την πραγματοποίηση της δεύτερης αντιφασιστικής διεθνιστικής συγκέντρωσης στην πλατεία Ιμίων. Χρέος του κάθε αντιφασίστα να είναι εκεί.