- Editorial | Τέρμα στην εσωστρέφεια και την περισυλλογή – Ώρα για ανασυγκρότηση
- Ιστορικές αναφορές και διδάγματα για την προσέγγιση της κομμουνιστικής στρατηγικής | Β΄ μέρος – Μια πρώτη προσέγγιση
- Με αφορμή το Μενίδι: Ρατσισμός, φασισμός και «μαφία εμπόρων ναρκωτικών»
- Η σημασία της στρατιωτικής οργάνωσης στο επαναστατικό κίνημα | Β΄ μέρος – Το παράδειγμα της CNT–FAI
- Κατέρρευσε η σκευωρία ενάντια στους 3 αγωνιστές από το Περιστέρι
- Πειραιάς – Καλλιθέα : Πόλεις καθαρές από φασίστες
- Ακύρωση δράσης Χρυσής Αυγής και εκδίωξη φασιστών από το Πέραμα
- Ο Ασπρόπυργος δεν ανήκει στα Τάγματα Εφόδου
- Για την πολιτική εκδήλωση της 31ης Μαΐου
Editorial
Τέρμα στην εσωστρέφεια και την περισυλλογή – Ώρα για ανασυγκρότηση
Η απεργία των συμβασιούχων στους Δήμους είναι το πρώτο ράγισμα του γυαλιού. Αφορά την πρώτη ρήξη εμπιστοσύνης ενός κομματιού εργατικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ και ανοίγει μια εντελώς καινούρια περίοδο στο ταξικό κίνημα. Ο προσωρινός συμβιβασμός της ηγεσία της ΠΟΕ-ΟΤΑ με την κυβέρνηση δεν αναιρεί το γεγονός πως τελειώνει το λάδι στο καντήλι της «μνημονιακής πολιτικής με ανθρώπινο πρόσωπο».
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει δημιουργήσει μια ευρεία εκλογική βάση σε συνδυασμό με ένα νέο διαταξικό πελατειακό σύστημα. Η εργατική τάξη που έχει στοιχηθεί γύρω από το ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κερδηθεί με κάποιο αριστερό στρατηγικό σχέδιο αλλά πάνω στην ελπίδα στοιχειώδους επιβίωσης διαμέσου της εφαρμογής της πιο αντιδραστικής αστικής πολιτικής στη μεταπολεμική Ελλάδα.
Εδώ και δύο χρόνια είναι σαφέστατη η αδυναμία χάραξης, από την αριστερά και την αναρχία, σε μαζικό κοινωνικό επίπεδο μιας στρατηγικής που να ξεπερνά αυτό τον κυβερνητικό συμβιβασμό. Αμηχανία, εσωστρέφεια, αποστράτευση κυριαρχούν στο ταξικό στρατόπεδο.
Μόνο οι συνεπείς μάχες του αντιφασιστικού κινήματος έδωσαν τις απαραίτητες ανάσες και χώρο ώστε να μπορούμε σήμερα να έχουμε την «πολυτέλεια» να ξαναπατήσουμε σοβαρά στα πόδια μας. Η αντιμετώπιση του φασιστικού και ρατσιστικού κινήματος στον ελλαδικό χώρο έχει δύο πολύ σημαντικά αποτελέσματα: Από τη μία έχει αποτρέψει στο ξεδίπλωμα της ρατσιστικής ατζέντας στο βαθμό που συμβαίνει στην Ευρώπη. Από την άλλη έχει βάλει τις βάσεις να συγκροτηθεί ένα πολιτικό κίνημα που να μην ξεχνάει πως παραμονεύει η ακροδεξιά αντεπανάσταση.
Η επικράτηση Μακρόν απέναντι στο παραδοσιακό δικομματικό σκηνικό είναι κομμάτι του επιθανάτιου ρόγχου του «παλιού» δημοκρατικού σκηνικού. Η προσπάθεια του παλιού συστήματος να ξαναστήσει τα οράματα της ΕΕ και του διεθνούς δημοκρατικού διαλόγου, μπλοκάρουν μεν προσωρινά το ΒRΕΧΙΤ και τον Τραμπ, αλλά μετακυλούν το πολιτικό αδιέξοδο στο κοντινό μέλλον. Οι εκλογές στην Αγγλία όχι μόνο δεν πρόσφεραν διέξοδο, αλλά ανεβάζουν τους σφυγμούς του άγχους στο αστικό ευρωπαϊκό πολιτικό σκηνικό. Η ακροδεξιά και ο εθνικισμός παραμονεύουν να εκμεταλλευτούν την κοινωνική αποδόμηση και την παρατεταμένη ύφεση.
Δεν πρέπει να υποτιμήσουμε το σποραδικό και σπασμωδικό ρατσιστικό κλίμα που προκύπτει από το παραδοσιακό μικροαστικό, δεξιό μπλοκ. Η ξενοφοβική συγκέντρωση στη Χίο, οι ρατσιστικές κινήσεις στο Μενίδι, στον Ασπρόπυργο και στο σχολείο στο Ικόνιο Περάματος, οι λιγοστές αλήτικες συμμορίες που επιτίθενται στα στέκια ομοφυλόφιλων φυσικά και είναι στο περιθώριο της πολιτικής σκηνής. Ο ακροδεξιός λόγος συγκροτείται (ξανά) μέσα από τους κυρίαρχους πόλους της ΝΔ, των τηλεοπτικών καναλιών και του Πρώτου Θέματος. Τα αδιέξοδα, όμως, προγράμματα του ΣΥΡΙΖΑ που δεσμεύονται για πρωτογενή πλεονάσματα μέχρι το2060 την ώρα που όλη η Ευρώπη είναι σε ύφεση, λειτουργούν σα βραδυφλεγή βόμβα.
Οι επόμενες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις δεν μπορούν να μείνουν χωρίς πρόσημα. Δεν μπορούν να χτίσουν μια γενικόλογη αγωνιστική πλειοδοσία αδιαφορώντας για το «αύριο». Δεν μπορούμε να χτίσουμε ένα κίνημα που θα δημιουργήσει χάος και κυβερνητική ανικανότητα, ελπίζοντας να προκύψει «κάποια» αυθόρμητη πολιτική λύση. Προς το παρόν καιροφυλακτεί η ΝΔ και η Χρυσή Αυγή σπεκουλάροντας στις κυβερνητικές αδυναμίες.
Το ταξικό κίνημα στην Ελλάδα έχει τη μοναδική δυνατότητα της δεύτερης ευκαιρίας: Το ανερχόμενο εργατικό κίνημα, τσακίζοντας την ακροδεξιά, να απαλλαχθεί από τις «ρεαλιστικές» προσαρμογές και να ανακαλύψει ξανά μετά από δεκαετίες το δρόμο της Εξέγερσης και του Κομμουνισμού!