Για τον φασισμό δεν ευθυνόμαστε «όλοι», δεν βρίσκεται μέσα μας, δεν είναι μια «κακή» πράξη μας, μια αυταρχική συμπεριφορά. Ο φασισμός δεν είναι μια λανθασμένη κοσμοθεωρία, ένα ρυπαρό ηθικό σύστημα. Ο φασισμός δεν είναι ιδεολογία, είναι ένα αντιδραστικό πολιτικό κίνημα με στόχο τη διάλυση κάθε κοινωνικής κατάκτησης του ανθρώπινης ιστορίας. Είναι ο αρχέγονος καπιταλισμός του φαρ-ουέστ. Είναι ο κοινωνικός κανιβαλισμός κάθε πτυχής της ζωής μας. Μετατρέπει τις ανθρώπινες κοινότητες σε χώρους εμφυλίου σπαραγμού μεταξύ των φτωχών προς τέρψη των καπιταλιστών. Ο φασισμός είναι η πιο βρωμερή εκδοχή του καπιταλιστικού συστήματος με σκοπό τη μετατροπή των οργανωμένων κοινωνιών σε άβουλη πρώτη ύλη για τα μελλοντικά κέρδη των αφεντικών.
Ζούμε μια μεταβατική περίοδο. Βρισκόμαστε σε κατάσταση transit από τον εφησυχασμό του κοινοβουλευτικού μας καναπέ, στη διάλυση κάθε κοινωνικού ιστού. Οι εξελίξεις που συμβαίνουν στην καπιταλιστική περιφέρεια (Αίγυπτος, Συρία, Ιράκ, Ουκρανία κλπ) μπορούν να ειδωθούν ως ένα εφιαλτικό «Προσεχώς» της Δυτικής αστικής μαλθακότητας. Το αστικό μπλοκ θα χρησιμοποιήσει κάθε πολιτικό σχέδιο για να προετοιμάσει τον Ευρωπαίο εργαζόμενο για το σφαγείο που έρχεται. Αυταρχικά και αστυνομικά κράτη, πραξικοπήματα και ακροδεξιά κόμματα, μισθοφορικοί στρατοί και «κράτη έκτακτης ανάγκης». Ο φασισμός είναι ένα ακόμα σχέδιο επιβολής του καπιταλιστικού ανταγωνισμού. Η μεγαλύτερη οικονομική κρίση που γνώρισε το καπιταλιστικό σύστημα, θα φέρει και το μεγαλύτερο όλεθρο που έχει γνωρίσει η σύγχρονη ανθρώπινη ιστορία. Σήμερα, λοιπόν, δεν αρκεί μια γενικόλογη ισοπεδωτική κραυγή «Δεν θα περάσει ο φασισμός!». Χρειάζεται συγκεκριμένη περιγραφή της συγκεκριμένης κατάστασης κάθε φορά, για να μπορούμε να δίνουμε τις κατάλληλες λύσεις.
Ο φασισμός μπορεί να έχει πολλές εκδοχές. Μπορεί να συγκροτείται ως πολιτικό κόμμα όπως η Χρυσή Αυγή. Μπορεί, όμως, να εμφανίζεται και σαν κίνημα «αγανακτισμένων νοικοκυραίων» ή σαν κίνηση απεργοσπαστών. Μπορεί να βρίσκεται σαν μισθοφορικός στρατός λεφτάδων ή σαν «παράνομες» συμμορίες δρόμου. Μπορεί να είναι μια ηθικοπλαστική Ένωση ενάντια στην πορνεία ή στα ναρκωτικά ή μια Οργάνωση Ληστευθέντων ή «φουκαράδων» μικροϊδιοκτητών ακινήτων που προστατεύουν τις περιουσίες τους. Πάντα, όμως, λειτουργούν ως ομάδα. Πάντα προσπαθούν να αποκτούν μια κοινωνική νομιμοποίηση για τις δράσεις τους. Εμφανίζονται ως «αυτοί που δίνουν φαΐ, δουλειά και ασφάλεια στον πολίτη». Κλέβουν συνθήματα – ιδέες – «όπλα» του εργατικού κινήματος και σπρώχνουν τους εργαζόμενους στην ηττοπάθεια, στην εξατομίκευση, στην αδράνεια… στη μοιρολατρική μετατροπή του από συλλογικά πολιτικά όντα σε κρέας για την καπιταλιστική μηχανή.
Ο φασισμός είναι ένα μάχιμο συγκεντρωτικό, πολιτικό εργαλείο. Δεν καταστρώνει σχέδια δεκαετιών, δεν ενδιαφέρεται για την «αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων», δεν ετοιμάζει «από τα κάτω» την ιδεολογική προετοιμασία των επόμενων γενεών… Ο φασισμός δεν κάνει μακρόχρονο αντάρτικο, ούτε «συμβολικές μάχες». Γι` αυτό και δεν αντιμετωπίζεται μέσα από τοπικές γειώσεις σε γειτονιές. Θα βρει τα πολιτικά και γεωγραφικά κενά μας και θα σπεκουλάρει στις αδυναμίες μας. Δημιουργεί καθεστώς δια της πολιτικής επιβολής και σαν τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί. Είτε στην αριστερή Νίκαια, είτε στη μακρινή Ουκρανία ο εχθρός είναι ενιαίος!
Πρέπει να εμποδίσουμε κάθε προσπάθεια να νομιμοποιηθούν οι φασιστικές πραχτικές σε κάθε πεδίο κοινωνικής ή πολιτικής δραστηριότητας. Είτε στα συλλαλητήρια και στις παρελάσεις τους είτε με το μανδύα της φιλανθρωπίας, είτε σε σχολεία και εργασιακούς χώρους είτε στα γήπεδα και τις κοινωνικές οργανώσεις. Κάθε λεπτό που διστάζουμε, κάθε εκατοστό που τους παραχωρούμε γίνεται προκεχωρημένο φυλάκιο που επιτείνει τη σύγχυση στους δικούς μας ανθρώπους και μας φέρνει πιο κοντά στην ήττα.
Η μάχη με το φασισμό, λοιπόν, δεν είναι μάχη ιδεών, αρχών ή ηθικής τάξεως και δεν θα δοθεί σε ένα παράλληλο νοητικό σύμπαν. Είναι μια μάχη ζωής ή θανάτου για τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις του ταξικού εργατικού κινήματος και πρέπει να δοθεί με οικονομία δυνάμεων αλλά και με αποτελεσματικότητα. Η βία υπάρχει στην καθημερινότητα μας και την ασκούν τα αφεντικά μέσα κι έξω από το θεσμικό πλαίσιο. Απέναντι τους υποστηρίζουμε πως «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη… ανεξαρτήτως χρώματος, φύλου, έθνους, φυλής». Υπερασπίζουμε τις ζωές, τις δουλείες, τις γειτονιές, τα οράματα μας για μια κοινωνία ισότητας με κάθε τρόπο. Η βία, λοιπόν, που αποτελεί ιστορικά αποδεδειγμένο, αναπόφευκτο και αναπόσπαστο όπλο ενάντια στο φασισμό, πρέπει να έχει εργαλειακή χρησιμότητα. Δεν υπηρετεί βεντέτες, ατομικούς εγωισμούς ή αυτοτελή θεαματικά δρώμενα και έχει νόημα στο βαθμό πουπαρεμποδίζει την αποτελεσματικότητα του φασιστικού στρατοπέδου και λειτουργεί συγκροτητικά για το αντιφασιστικό κίνημα.
Το αντιφασιστικό κίνημα έχει δώσει τεράστιες και ηρωικές μάχες την τελευταία διετία. Χιλιάδες αντιφασιστές μέσα από συνελεύσεις, ομάδες, στέκια, σωματεία, κόμματα ακόμα και μέσα από παρέες γειτονιάς, σχολείων ή γηπέδων παλεύουν με ότι δυνάμεις διαθέτουν απέναντι στους φασίστες (ένστολους και μη) και στο κράτος τους. Χρειαζόμαστε κάτι επιπλέον.. χρειαζόμαστε μια Οργάνωση που να μετατρέψει το αντιφασιστικό αντανακλαστικό και ένστικτο σε αποτελεσματικό μηχανισμό δράσης.
Χρειαζόμαστε μια αντιφασιστική οργάνωση ως οργανικό τμήμα του ταξικού εργατικού κινήματος. Δεν είμαστε ανταγωνιστική δύναμη στα υπάρχοντα εργατικά κόμματα – σωματεία – στέκια.. το αντίθετο. Βλέπουμε την Οργάνωση σαν συνειδητή εμπλοκή μας με το υπαρκτό, ζωντανό εργατικό κίνημα για τη διαμόρφωση ενός επαναστατικού υποκειμένου για την ανατροπή του καπιταλισμού.
Τη νίκη, εν τέλει, απέναντι στο Φασισμό δεν θα τη φέρουν ούτε οι επαγγελματικές ταυτότητες, ούτε κάποια συμβολική μάχη. Οι οχτροί μας δε θα λιποθυμήσουν και δε θα παραιτηθούν μπρος στο Ηθικό Δίκαιο του αγώνα μας. Δεν περιμένουμε να πολεμήσουνε κάποιοι «άλλοι», γενικόλογα και αφηρημένα «ο λαός», «οι εργάτες», «η κοινωνία». Άσχετα από πολιτικές επιρροές που έχει (ή δεν έχει!) ο καθένας μας ενώνουμε τώρα τις δυνάμεις μας κομμουνιστές, αναρχικοί και αντικαπιταλιστές σε μια γροθιά… ενιαία, οργανωμένα, στοχευμένα για να μην αφήσουμε να γίνει πραγματικότητα η κόλαση που μας ετοιμάζουν.
