Το Κερατσίνι

Το Κερατσίνι είναι μια περιοχή μεταξύ της Νίκαιας, του Περάματος και του Πειραιά. Βάσει της τοποθέτησής της αλλά και της υψηλής προτεραιότητας στη δράση των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής την εποχή 2010 – 2014, κατέστησαν το Κερατσίνι σε κεντρικό κόμβο στη κίνηση των ταγμάτων εφόδου της Νίκαιας, σύμβολο και σημαία του μηχανισμού τους τον καιρό εκείνο. Η τρομοκρατία στις «κόκκινες» περιοχές του Πειραιά απ’ τις φασιστικές συμμορίες, ήταν σε υψηλή προτεραιότητα για τη Χρυσή Αυγή.

Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον, οδηγούμαστε στη βραδιά της 18ης Σεπτεμβρίου του 2013. Μια παρέα νεολαίων, γνωστοί για τις αντιφασιστικές τους αντιλήψεις συναντιέται με το περιοδεύον τάγμα εφόδου. Την αναμενόμενη εξέλιξη, δηλαδή την τρομοκράτηση και την φυγή της παρέας υπό βρισιές και κλωτσιές, αλλάζει η σθεναρή και μαχητική στάση ενός απ’ αυτούς που στέκεται σε μια αντιπαράσταση στα ίσια με τους θρασύδειλους τραμπούκους φασίστες και κοντεύει, μέσα σε λίγα λεπτά, να κάνει σκόνη το απόλυτο σύμβολο τρομοκρατίας της Χρυσής Αυγής, το τάγμα εφόδου της Νίκαιας. Την εικόνα αλλάζει η δράση ενός φονιά των φασιστών, ο οποίος κατευθύνεται στο σημείο από κομματική παραγγελία, για να τελειώσει αυτό που δεν μπορούσαν τα υπόλοιπα καθάρματα.

Ο Παύλος Φύσσας πέφτει νεκρός το βράδυ της 17ης προς 18ης Σεπτεμβρίου του 2013, στο πεζοδρόμιο της οδού που σήμερα φέρει το όνομά του. Η είδηση δεν έρχεται σαν κεραυνός εν αιθρία στο αντιφασιστικό κίνημα, παρ’ όλα αυτά, ο κάθε θάνατος αγωνιστή και δη μια δολοφονία αντιφασίστα από χρυσαυγίτες, προκαλεί το ανάλογο σοκ. Το απόγευμα της επομένης, αντανακλαστικά, όλο το αντιφασιστικό κίνημα, η κάθε του έκφραση, συλλογικότητες, οργανώσεις αλλά και μεμονωμένοι αγωνιστές, βρίσκονται στο Κερατσίνι. Οι χιλιάδες του κόσμου, το κλίμα οργής, αλλά και οι χρυσαυγίτες που είναι μαζεμένοι μαζί με τις δυνάμεις καταστολής έξω από το Α.Τ. Κερατσινίου, οδηγούν την κατάσταση στην μοναδική έκφανση που μπορεί να πάρει. Πολύωρες συγκρούσεις σε όλο το κέντρο της πόλης. Το κίνημα είναι ανοργάνωτο και ανέτοιμο, με μόνο όπλο τα αντανακλαστικά του, οι μπάτσοι, οι φασίστες και η πολιτική ηγεσία, αποφασισμένοι να το τελειώσουν εν τη γενέσει του. Λίγες ώρες μετά την έναρξη των συγκρούσεων, ξεκινάει μια σαρωτική αντεπίθεση από την μεριά της αστυνομίας προς το σύνολο του συγκεντρωμένου κόσμου, με εκατοντάδες προσαγωγές, δεκάδες συλλήψεις και τραυματισμούς, κάποιοι απ’ αυτούς ιδιαίτερα σοβαροί. Αργά το απόγευμα, στο Κερατσίνι, δεν έχει καταφέρει κανέναν κομμάτι της συγκέντρωσης να παραμείνει συντεταγμένο. Μία εβδομάδα αργότερα, στις 25 Σεπτέμβρη οργανώνεται από το σύνολο του κινήματος η μεγαλύτερη αντιφασιτική διαδήλωση που έλαβε χώρα στη σύγχρονη Ελλάδα, στο κέντρο της Αθήνας, με κατεύθυνση τα κεντρικά γραφεία της Χρυσής Αυγής στη Μεσογείων.

2014

Η πρώτη επέτειος από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, 18 Σεπτεμβρίου 2014, γίνεται στο ίδιο περίπου πολιτικό πλαίσιο που έγινε και η δολοφονία ένα χρόνο νωρίτερα. Παρ` όλο που οι διώξεις προς την Χρυσή Αυγή έχουν ήδη ξεκινήσει, υπάρχουν κάποιες προφυλακίσεις της ηγετικής ομάδας, δεν υπάρχει καμία εμπιστοσύνη προς τη δικαιοσύνη ότι μπορεί να απαντήσει στο ζήτημα του φασισμού, καθώς και το κράτος έκτακτης ανάγκης της κυβέρνησης του Σαμαρά και της αστυνομίας του Δένδια, είναι ισχυρότερο από ποτέ. Η πορεία καλείται Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου και μπορούμε να πούμε ότι αποτελεί ένα ενωτικό κάλεσμα για το σύνολο του αντιφασιστικού κινήματος. Παρ’ όλα τα διαφορετικά σχέδια και στρατηγικές, υπάρχει μια αρχική σύμπνοια που αργότερα έλειψε, ως προς τον τόπο και τη μέρα. Κανένας δεν έβαλε ένα διαφορετικό σκεπτικό για τη πρώτη επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα. Η μέρα θα ήταν 18 Σεπτέμβρη και ο τόπος το Κερατσίνι. Ένα κομμάτι της διαδήλωσης θεώρησε επιτακτική ανάγκη την σύγκρουση σε αυτή τη διαδήλωση με τις δυνάμεις καταστολής. Όταν η πορεία έβγαινε από την Παύλου Φύσσα και πορεύονταν επί της Σαλαμίνος και στη πρώτη απόπειρα επιθετικής κίνησης από την πλευρά των διαδηλωτών, τα ΜΑΤ εξαπολύουν μία σαρωτική επίθεση με γκλοπ και δακρυγόνα σε όλο το μήκος της διαδήλωσης, κόβοντάς την σε μικρά κομμάτια και ταυτόχρονα, μηχανοκίνητες ομάδες ΔΕΛΤΑ, φροντίζουν να μην μπορέσει ο κόσμος να επανασυσπειρώσει σώμα διαδήλωσης. Οι ανεπιβεβαίωτες φήμες για μηναχοκίνητες ομάδες φασιστών στα πέριξ του Κερατσινίου, είναι ενδεικτικές για το κλίμα τρομοκρατίας που επικρατούσε τις μέρες εκείνες. Τα μπλοκ, από διάφορες διαδρομές, επιστρέφουν στη Παύλου Φύσσα, όπου και η πορεία διαλύεται αργά το απόγευμα.

2015

Τον επόμενο χρόνο, τα πάντα είναι διαφορετικά. Ενώ η διαδήλωση για πρώτη φορά καλείται από το ΣΕΚ στις 18 Σεπτεμβρίου στην πλατεία Ομόνοιας, η ψήφιση του μνημονιακού πακέτου μέτρων και η προκήρυξη των εκλογών για τις 20 Σεπτέμβρη δημιουργεί σημαντικά διλήμματα. Το ΣΕΚ υποτάσσεται στην ομαλή προεκλογική περίοδο και αναβάλλει την συγκέντρωση για την Παρασκευή 25/9 και ουσιαστικά, την μετατροπή της σε μια κομματική εκδήλωση. Οι υπόλοιπες δυνάμεις του κινήματος, δίνουν το καθορισμένο ραντεβού στο Κερατσίνι την Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου, δύο μέρες πριν τις εκλογές. Η διαδήλωση στήθηκε εντελώς πρόχειρο μέσα σε δύο – τρεις ημέρες κι εδώ ως επιλογή να μην συνδεθεί το υπάρχον πολιτικό σκηνικό με την επέτειο του Παύλου Φύσσα. Η αλλαγή του πολιτικού σκηνικού σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά που έφερε η κατάρρευση της κυβέρνησης Σαμαρά – Δένδια και ο εφησυχασμός που έχει φέρει σε μέρος του κινήματος η έναρξη της δίκης της Χρυσής Αυγής, κάνουν τη διαδήλωση στο Κερατσίνι την πλέον άνευρη και απονοηματοδοτημένη σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές. Δεν είναι μια διαδήλωση μάχης απέναντι στους δολοφόνους του αγωνιστή, στη καλύτερη, μια διαδήλωση μνήμης και τιμής, σα να έχουν τελειώσει όλα.

Η ΟΡ.Μ.Α., είδε θετικά τη πρόταση για διεξαγωγή της πορείας στο κέντρο της Αθήνας και με ανακοίνωση που έβγαλε στις 3 Σεπτέμβρη, επιχείρησε να βάλει περισσότερα περιεχόμενα σ’ αυτή, βάσει της συγκυρίας. Ήταν τεράστια ευκαιρία για το κινημα, όχι μόνο στη διεξαγωγή της μάχης του απέναντι στα πολιτικά κέντρα των φασιστών αλλά και για μια κινηματική συσπείρωση εν μέσω της κορύφωσης της προεκλογικής περιόδου, όταν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ άλλαζε όλες τις προγραμματικές της δεσμεύσεις σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν έγινε αλλά και η συνέχεια των διαδηλώσεων για την επέτειο του Παύλου Φύσσα, πραγματοποιήθηκε με τρόπο που θα ενίσχυε την αποσυσπείρωση και αδυναμία συμμετοχής όλο και περισσότερων κοινωνικών συλλογικοποιήσεων.

2016

Ένα χρόνο αργότερα, η συζήτηση για την επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, έχει χάσει κάθε πολιτική μεθοδολογία στο διάλογο μεταξύ των οργανώσεων του κινήματος. Προκρίνεται ότι η καλύτερη μέρα για την διεξαγωγή της διαδήλωσης είναι το Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου και όχι η μέρα της επετείου. Χωρίς την κατάθεση οποιουδήποτε πολιτικού σχεδίου που καθιστούσε τη μεταφορά της διαδήλωσης η συζήτηση εκτρέπεται σε οργανωτικούς ανταγωνισμούς με αποτέλεσμα την κοινή, μεν, προσυγκέντρωση αλλά τη διαμόρφωση τεσσάρων (4!!!) διαφορετικών μπλοκ και διαδρομών.

Η ΟΡ.Μ.Α. στέκεται απέναντι σ΄αυτή τη λογική και την θεωρεί καταστροφική για την συσπείρωση του κινήματος. Μετατρέπει τις ημέρες μάχης και μνήμης στις οποίες αναφέρεται η τάξη, σε ημέρες κομματικών εκδηλώσεων, που το κοινωνικό σώμα δεν δύναται να οργανώσει την συμμετοχή του σε αυτές. Η φασιστική ομάδα ΛΕΠΕΝ, του πρώην χρυσαυγίτη Χ.Ρήγα που έδειξε και μελλοντικά την δυνατότητα να αντιλαμβάνεται κενά του κινήματος αλλά και αδυναμίες των αντιφασιστικών κομματιών (Ίμια 2017, Σύνταγμα Ιούνιος 2018), επιχειρεί μια σιχαμερή ρελάνς. Την Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου, ημερομηνία της δολοφονίας του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα, ανακοινώνει τα εγκαίνια της γιάφκας του, κατ’ επίφασιν γραφεία, στον Άγ. Παντελεήμονα.

Το κίνημα δε τσιμπάει στη προβοκάτσια. Καλούνται αντιφασιστικές συγκεντρώσεις ενάντια στο άνοιγμα των γραφείων και από τα ξημερώματα της Κυριακής, η πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα είναι κατειλημμένη από εκατοντάδες αντιφασίστες, οι οποίοι παραμένουν όλη την ημέρα εκεί, με αυξητικές τάσεις και με μαχητικές τακτικές που δημιουργούν έναν πολύ ισχυρό και σφιχτό κλοιό στα γραφεία των φασιστών. Τα εγκαίνια πραγματοποιούνται ως φάρσα με τους ελάχιστους φασίστες που ήταν μέσα από το προηγούμενο βράδυ. Λίγους μήνες μετά, τα γραφεία της ΛΕΠΕΝ στον Αγ. Παντελεήμονα κλείνουν.

2017

Για άλλη μια χρονιά γίνεται η προσπάθεια να υπάρχει ενιαία κεντρική, αντιφασιστική διαδήλωση. Διοργανώνεται ανοιχτή σύσκεψη στην ΕΣΗΕΑ αλλά αναδεικνύονται ξανά όλες οι προηγούμενες προβληματικές. Οι διαφωνίες «τοπική» ή «κεντρική» διαδήλωση, σταθερή ημερομηνία ή «σαββάτικη κινητοποίηση» δεν προκύπτουν από διαφορετικά πολιτικά σχέδια αλλά από ανάγκη οργανωτικής ηγεμονίας. Αποτέλεσμα ήταν η κατοχύρωση του πολλαπλού «εορτασμού» της επετείου. Μια διαδήλωση στα κεντρικά γραφεία της Χρυσής Αυγής αλλά ετεροχρονισμένη (16/9) και μια σωστή (ημερολογιακά) διαδήλωση στο Κερατσίνι (18/9) αλλά τοπική και άνευρη αφού κατευθύνθηκε προς συναυλιακό χώρο.

Σαν ΟΡ.Μ.Α. συμμετείχαμε και στις δύο διαδηλώσεις, στήσαμε τοπική πολιτική εκδήλωση κάτω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στον Πειραιά αλλά παράλληλα διοργανώσαμε αντιφασιστική συγκέντρωση στην προκλητική ενέργεια της Χρυσής Αυγής να στήσει ανοιχτή συγκέντρωση στο Πέραμα δύο μόλις μέρες μετά από την επέτειο δολοφονίας του Παύλου Φύσσα από τα Τάγματα Εφόδου (20/9/2017).

Έξι μήνες μετά τα τοπικά γραφεία της ναζιστικής συμμορίας στο Πέραμα έκλεισαν οριστικά.

Αντιφασιστικός Σεπτέμβρης

Οι επέτειοι για το κίνημα, δεν σηματοδοτούν κάτι συγκεκριμένο ως τέτοιες, καθώς και οι νεκροί αγωνιστές δεν είναι από μόνοι τους σύμβολα μνήμης ή μάχης. Τα επιμέρους σημαινόμενα που απορρέουν από αυτές, είναι ακριβώς δουλειά του κινήματος, των οργανώσεων και των συλλογικοτήτων του που τα ανέδειξαν. Το ότι η πορεία του Πολυτεχνείου είναι μια ταξική πορεία με αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά (ή όποιους άλλους κεντρικούς πολιτικούς συμβολισμούς) και κατευθύνεται προς την αμερικάνικη πρεσβεία και όχι μια φοιτητική συνδικαλιστική εκδήλωση με στόχο το Υπουργείο Παιδείας, είναι απόρροια συγκεκριμένων πολιτικών αναλύσεων, κατευθύνσεων και σχεδιασμών που έχουν φέρει αυτό το αποτέλεσμα και όχι μια φυσική, νομοτελειακή λειτουργία του κινήματος ή της φύσης. Ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας πέφτει νεκρός από οργανωμένο τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής – ψηφίδα μιας σκληρής σύγκρουσης που λαμβάνει χώρα γενικά από το 2008 και συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας. Θέατρο των συγκρούσεων έχει υπάρξει ο Αγ. Παντελεήμονας, η Θεσσαλονίκη, η Λάρισα, ο Βόλος, η Πάτρα, το Πέραμα, το Κερατσίνι, ο Πειραιάς, ο Άλιμος, η λεωφόρος Αλεξάνδρας και δεκάδες άλλες συνοικίες και πόλεις της χώρας. Μια σκληρή μάχη, δέκα χρόνια τώρα, που έχει δοθεί με πάρα πολλούς τρόπους. Όλοι αυτοι οι τρόποι και οι τόποι συμπυκνώνονται στη καθαρή ματιά του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα. Ένα τέτοιο σύμβολο του κινήματος δεν μπορεί, κατ’ εμάς, να τιμηθεί άλλη μέρα εκτός από τις 18 Σεπτέμβρη, την ημέρα αυτής της κορυφαίας πράξης από μεριάς του, να είναι σε άλλο τόπο εκτός από το κέντρο της πρωτεύουσας και να γίνει προς άλλη κατεύθυνση εκτός αυτής του πολιτικού κέντρου των δολοφόνων του, δηλαδή προς τα κεντρικά γραφεία της Χ.Α. στην Μεσογείων, ως κεντρικός ενορχηστρωτής της κάθε φασιστικής δράσης από το Καστελόριζο ως τον Έβρο.

Αυτή την αντίληψη έχει καταθέσει η ΟΡ.Μ.Α. στο κίνημα, σ’ αυτή παραμένουμε και φέτος. Δεν θέτουμε την πρότασή μας ως πεδίο αντιπαράθεσης, ούτε διεκδικούμε να την στήσουμε σαν μια κομματική εκδήλωση. Θεωρούμε ότι είναι η πιο ενωτική πρόταση που επιτρέπει στο σύνολο των δυνάμεων του κινήματος να αναπτύξουν τις εκατέρωθεν τακτικές και στρατηγικές τους, να τεθούν πλαίσια διαλόγου, διαφοροποίησης ή σύμπνοιας και παρ’ όλα αυτά, να παραμείνει ο κεντρικός χαρακτήρας της μάχης και της μνήμης της 18 Σεπτεμβρίου, που να σημαίνει μια κεντρική πολιτική ημερομηνία για το κίνημα.

Η ΟΡ.Μ.Α. για φέτος, οργανώνει ένα σύνολο δράσεων με σκοπό να αναδείξει την κατεύθυνση της μάχης, όπως την αντιλαμβανόμαστε. Δεν επιχειρεί να αντικαταστήσει το κέντρο του κινήματος αλλά θέλει να δείξει την δίοδο για τον μαχητικό επανακαθορισμό του. Οργανώνουμε τέσσερις παρουσίες στα εναπομείναντα γραφεία της Χρυσής Αυγής στην Αθήνα και διεκδικούμε την περαιτέρω συσπείρωση του τοπικού κόσμου, ενισχύοντας την αντίληψή μας ότι οι γιάφκες της Χρυσής Αυγής στις γειτονιές είναι κεντρική υπόθεση του κινήματος, που θα αντιμετωπιστεί μαζί με τον κόσμο της εκάστοτε τοπικής κοινωνίας.

Η ΟΡ.Μ.Α. οργανώνει πορεία στις 12 Σεπτεμβρίου στη Σαλαμίνα προς τα γραφεία της Χρυσής Αυγής, στις 14/9 ανοιχτή εκδήλωση-συζήτηση στην πλατεία Κοραή στον Πειραιά, στις 19 Σεπτεμβρίου συγκέντρωση και διαδήλωση από τον ΗΣΑΠ Αμαρουσίου προς τα γραφεία των Βορείων Προαστίων και στις 20 Σεπτέμβρη συγκέντρωση με κατεύθυνση τα γραφεία του Άλιμου. Παράλληλα, την ώρα που απουσιάζει μια ενιαία αντιφασιστική κινητοποίηση, θα συμμετέχουμε σε κάθε διαδήλωση που θα διοργανώσουν άλλες συλλογικότητες χωρίς όμως να αναπαράγουμε το διασπαστικό και διχαστικό κλίμα που επιδιώκουν κάποιες πλευρές.

Μ’ αυτό τον τρόπο, η ΟΡ.Μ.Α. θέτει τα καθήκοντα του αντιφασιστικού κινήματος για την συγκεκριμένη περίοδο. Αντιλαμβάνεται την 18 Σεπτέμβρη ως μια ημέρα μάχης και προς αυτή τη μαχητική κατεύθυνση δείχνει. Τα ναζιστικά γραφεία – γιάφκες είναι αυτά που συντηρούν τον φασιστικό μηχανισμό και πρέπει να είναι άμεση προτεραιότητα του αντιφασιστικού κινήματος το κλείσιμό τους. Δεν μπορούμε να μιλάμε είτε για απομόνωση, είτε για τσάκισμα των ναζί, ανεχόμενοι τα γραφεία της φασιστοσυμμορίας μέσα στις γειτονιές μας.

Για έναν αντιφασιστικό Σεπτέμβρη, μνήμη, αγώνα, συνέχεια για τον αντιφασίστα Παύλο Φύσσα.